Έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από την… καταστροφική -ελέω Βαρουφάκη- ανακεφαλαιοποίηση του 2015, στις ευτελιστικές τιμές των λίγων λεπτών του ευρώ ανά μετοχή. Τότε που η τρόικα είχε προβλέψει 25 εκατομμύρια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά τελικά τα 6 αποδείχθηκαν υπερεπαρκή για να αποκτήσουν τα ξένα funds τον πλήρη έλεγχο του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος.
Σήμερα – παρά τα συνεχή reverse splits των μετοχών – οι τιμές είναι χαμηλότερες από τις τιμές εκείνων των αυξήσεων κεφαλαίου. Με απλά λόγια, ακόμη κι εκείνοι οι ριψοκίνδυνοι κερδοσκόποι που έβαλαν ψίχουλα στην ελληνική αγορά, χάνουν λεφτά…
Οι πωλητές πιέζουν απροκάλυπτα –μόνο- τις τραπεζικές μετοχές, χωρίς να ασχολούνται με το υπόλοιπο Χρηματιστήριο.
Στην αρχή οι πιέσεις αποδίδονταν στην αναταραχή των αναδυόμενων αγορών. Κατόπιν, κάποιοι μιλούσαν για κρίση στον ευρωπαϊκό τραπεζικό κλάδο, αλλά κι αυτό πέρασε. Η αγορά των ομολόγων δείχνει να ισορροπεί γύρω από 4% και δεν μπορεί να θεωρηθεί αίτιο για την καταστροφική πορεία του ελληνικού τραπεζικού κλάδου στο Χρηματιστήριο.
Οι αγορές στέλνουν μήνυμα στην κυβέρνηση, να επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις, για να αρθούν τα capital controls, να ενισχύσει την αξιοπιστία της οικονομίας, ώστε όχι μόνον να δανείζεται το ελληνικό κράτος, αλλά επιπλέον να αναζητήσουν υγιή χρηματοδότηση μέσω καλυμμένων ομολογιών οι τράπεζες και κατόπιν οι εξωστρεφείς επιχειρήσεις.
Μέσα σε 11 συνεδριάσεις, ο τραπεζικός κλάδος έχει χάσει περισσότερο από 27% της αξίας του. Το ανησυχητικό είναι ότι στις τελευταίες πτωτικές χρηματιστηριακές συνεδριάσεις οι τιμές πέφτουν και ο τζίρος αυξάνεται.
Στα διάφορα road shows και παρουσιάσεις που κάνουν στο εξωτερικό, τα τραπεζικά στελέχη διαπιστώνουν ότι η αναξιοπιστία της οικονομικής πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση επηρεάζει άμεσα τις προοπτικές του κλάδου.
Οι τράπεζες στην Ελλάδα είναι υπερ-επαρκώς κεφαλαιοποιημένες. Υπό μία αίρεση:
- Ένα μεγάλο μέρος της κεφαλαιακής τους επάρκειας οφείλεται στον «αναβαλλόμενο φόρο».
- Αυτό σημαίνει ότι όσο καθυστερεί η επιστροφή των τραπεζών σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και κερδοφορίας, τόσο πιο ευάλωτη καθίσταται η κεφαλαιακή τους διάρθρωση.
Ο προεκλογικός πυρετός της κυβέρνησης καθυστερεί ακόμη και τις προγραμματισμένες, συμφωνημένες με το τρίτο μνημόνιο, αποκρατικοποιήσεις που θα μπορούσαν τουλάχιστον να τονώσουν τα ταμεία των τραπεζών.
Όσο η Ελλάδα μένει εκτός αγορών, τόσο καθυστερούν και οι υπόλοιπες επιχειρηματικές συμφωνίες με επενδυτές του εξωτερικού που περιμένουν να δουν πού θα κατασταλάξει το κόστος χρήματος στη χώρα.
