του ΠΑΥΛΟΥ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ
Οι αγορές προβλέπουν την οικονομική πορεία μιας χώρας 5-8 μήνες πριν. Το 2018 το Χρηματιστήριο της Αθήνας έκλεισε γύρω στις 600 μονάδες με ετήσια πτώση -23.5%. Αυτό ερμηνεύεται ως πρόβλεψη για ανήκεστη βλάβη της ελληνικής οικονομίας!
Ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας είναι τόσο μουδιασμένος και απογοητευμένος που αν και είναι σίγουρος ότι το 2019 η Ελλάδα θα έχει μία φιλελεύθερη κυβέρνηση, φίλα προσκείμενη στην επιχειρηματικότητα, εν τούτοις δεν αντιδρά ακόμη θετικά – και δικαιολογημένα, όταν ακούει μόνο διαπιστώσεις και δεν βλέπει λύσεις.
Έτσι, η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος «εύχεται» να μειωθούν τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών χωρίς να κάνει την παραμικρή πρόταση πώς θα μειωθούν. Τις διαπιστώσεις που κάνει η Τράπεζα της Ελλάδος μπορεί να τις κάνει ο οποιοσδήποτε πρωτοετής φοιτητής οικονομικής σχολής.
Μειώθηκαν, λέει, στο 9μηνο τα NPEs κατά 9,7 δις € και συγχρόνως “κοκκίνισε” ξανά το 50% των δανείων που είχαν ρυθμιστεί.
Ε, και λοιπόν ποια είναι η προτεινόμενη λύση για να μειωθούν αυτά;
Όσες αλχημείες και αν γίνουν, όση βοήθεια και αν δώσει η JP Morgan για τη δημιουργία μίας ‘κακής’ τράπεζας ή τράπεζας ειδικού σκοπού, όπως κατ’ ευφημισμό αποκαλείται, οι τράπεζες θα εξακολουθούν να είναι στο «κόκκινο».
Κατ’ αρχάς ουδείς εμπιστεύεται το ελληνικό δημόσιο για να επενδύσει σε μία υπό ίδρυση “κακή” τράπεζα. Εξ άλλου αυτό δεν λύνει κανένα πρόβλημα.
- Ένας μεγαλοεπιχειρηματίας ή ένας μεγαλο-επενδυτής δεν βλέπει απλά κυβερνήσεις, βλέπει τα άτομα που κυβερνούν και που θα κυβερνήσουν και ανάλογα αποφασίζει.
Και βλέπει σήμερα μία κυβέρνηση η οποία σε διάστημα 11 μηνών δημιούργησε ένα υπερ-πλεόνασμα 3,55 δις ευρώ και η οποία χαίρεται αντί να «ξυπνήσει» και να δει τον βρόγχο που βάζει στην ελληνική οικονομία. Την ίδια στιγμή, αυτή η κυβέρνηση αδυνατεί να αντιληφθεί την έννοια του επενδυτικού πολλαπλασιαστή με αποτέλεσμα να δημιουργεί ένα συνολικό υστέρημα πληρωμών ύψους 3 δις.
Η χώρα έχει ανάγκη από μία κυβέρνηση με ανθρώπους που έχουν δημιουργική φαντασία και είναι καλλιεργητές επενδυτικού πνεύματος. Δεν χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση διαχείρισης μιζέριας και φτώχειας, αλλά μια κυβέρνηση που να εμπνέει εμπιστοσύνη, ώστε να απελευθερωθούν όλες εκείνες οι δημιουργικές επενδυτικές δυνάμεις του τόπου που θα φέρουν την ανάπτυξη στη χώρα.
Σημείωση
Αν δώσεις ασπιρίνες σε έναν ασθενή για να πέσει ο πυρετός, αυτό δεν σημαίνει ότι τον θεράπευσες. Το πιο πιθανό είναι ότι χειροτέρεψες την κατάστασή του καλύπτοντας το πραγματικό του πρόβλημα. Και η παρούσα κυβέρνηση με τις διάφορές ενέργειές της κάνει αυτό ακριβώς. Θέλει να παραδώσει στη ΝΔ έναν βαριά ασθενή.
