Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Δεν υπάρχει –πουθενά στον κόσμο- νομοθεσία για την απόλυτη προστασία της πρώτης κατοικίας.
Αντιθέτως σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του πλανήτη, υπάρχουν ΚΡΑΤΙΚΟΙ θεσμοί προστασίας των -οικονομικά και κοινωνικά- αδύναμων μειοψηφιών.
Το Κράτος οφείλει να προστατεύει τους πολίτες και όχι οι επιχειρήσεις ούτε φυσικά οι τράπεζες.
Υποχρέωση του Κράτους είναι να προστατεύει –από ατυχίες, αδικίες και κακοδαιμονίες- τους πολίτες και όχι τα τούβλα.
Στην δεκαετία της μεγάλης οικονομικής κρίσης, η Ελληνική Δημοκρατία θεσμοθέτησε αυστηρούς και προοδευτικούς κανόνες που προστάτεψαν τους δανειολήπτες –κατά συνέπεια και τις περιουσίες τους- από την ξαφνική, βάναυση, δραματική και καταστροφική μείωση του εισοδήματός τους η οποία εν πολλοίς οφείλονταν σε τραγικά λάθη του Κράτους…
Πολλοί έσπευσαν να εκμεταλλευτούν –με την αρνητική έννοια του όρου- το θεσμικό πλαίσιο προστασίας των δανειοληπτών, αποφεύγοντας να εξυπηρετούν τα δάνεια και τις οφειλές τους παρά το γεγονός ότι διέθεταν πλούτο και οικονομική άνεση.
Ο περιβόητος προοδευτικός “νόμος Κατσέλη” δημιούργησε δύο σοβαρά προβλήματα:
- Τους στρατηγικούς κακοπληρωτές που κρύφτηκαν πίσω από το νόμο και
- Τους δικηγόρους που με το πρόσχημα ότι προστατεύουν τους πελάτες τους, τους ενέπλεξαν σε δαπανηρές και χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες οι οποίες φυσικά δεν λύνουν το πρόβλημα .
Σήμερα που η Ελλάδα επιστρέφει στην κανονικότητα, προστασία της πρώτης κατοικίας δεν μπορεί να υπάρξει.
Όχι μόνον γιατί καταργήθηκε οριστικά με την νομοθετική πρωτοβουλία του Αλέκου Φλαμπουράρη, την Άνοιξη του 2019, αλλά κυρίως γιατί η προστασία του Κράτους οφείλει να είναι στοχευμένη, εξατομικευμένη με προορισμό να στηρίζει τους πιο αδύναμους ΠΟΛΙΤΕΣ, ΟΧΙ τα ενέχυρα των δανείων που έχουν λάβει.
- Ο νόμος 4605/2019 του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάργηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας είχε ορίσει την 31η Δεκεμβρίου 2019 ως ημερομηνία ισχύος της απώλειας προστασίας.
- Η κυβέρνηση της ΝΔ πήρε μια 4μηνη παράταση μέχρι την 30η Απριλίου 2020, για να μπορέσει να διαχειριστεί αποτελεσματικότερα την κατάσταση.
Η νέα κυβέρνηση προσπάθησε να βρει τη χρυσή τομή μεταξύ της προστασίας των δανειοληπτών και της προστασίας του τραπεζικού συστήματος από τα «κόκκινα» δάνεια.
Η «κληρονομιά» 80.000 εκκρεμών υποθέσεων του νόμου Κατσέλη και η μεγάλη εκκρεμότητα της συνολικής αναμόρφωσης του πτωχευτικού δικαίου ιδιωτών και επιχειρήσεων, αναδείχθηκαν σε μείζονος σημασίας προτεραιότητα.
Η βελτίωση του Εξωδικαστικού Μηχανισμού Ρύθμισης Οφειλών για τις επιχειρήσεις, η ενοποίηση του πτωχευτικού δικαίου των ιδιωτών με το πλαίσιο προστασίας οικονομικά αδύναμων δανειοληπτών, μαζί με τις αναγκαίες βελτιώσεις στο πλαίσιο αναδιάρθρωσης και είσπραξης απαιτήσεων από τραπεζικές οφειλές, επιτέλους ολοκληρώνονται.
Το πρώτο βήμα έγινε με τις φορολογικές παρεμβάσεις ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση στην ουσιαστικά νεκρή αγορά των ιδιωτικών ακινήτων.
Το επόμενο βήμα έγινε με τις ρυθμίσεις που προσφέρουν μεγαλύτερη ευελιξία στους διαχειριστές «κόκκινων δανείων» να προχωρούν σε συμφωνίες διευθέτησης με ταχύτητα και οικονομική αποτελεσματικότητα.
Όλα αυτά δεν μπορούν να ολοκληρωθούν όσο οι Νόμοι του Κράτους προσανατολίζονται στην προστασία των τούβλων και όχι των ανθρώπων που έχουν ανάγκη μέριμνας και στήριξης…
