Έχοντας ως δεδομένες, πλέον, την 6η Σύνοδο Διατλαντικής Ενεργειακής Συνεργασίας και τη συνεδρίαση του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας, με σημεία αναφοράς μας το P-TEC και το ΙΜΟ για το 6ο Partnership for Transatlantic Energy Cooperation. Τα περισσότερα στοιχεία αντλήθηκαν από διεθνή μέσα, ειδικότερα αμερικανικά, και δη φιλικά προσκείμενα στο υφιστάμενο σύστημα της Ουάσιγκτον. Πρόθεσή μας ήταν να τα δούμε όσο πιο αποστασιοποιημένα γινόταν, με ενδεικτική τη συνέντευξη του Chris Wright joins Fox New’s Peter Doocy (November 2).
Με γνώμονα όσα ανέφερε ο γραμματέας των ΗΠΑ επί θεμάτων ενέργειας, επιβεβαιώνεται πλήρως η αναβάθμιση του ρόλου της χώρας μας ως στρατηγικού εταίρου των ΗΠΑ στα ενεργειακά της ευρύτερης περιοχής –νευραλγικής σημασίας και για τα εθνικά συμφέροντα. Επισφραγίστηκε άλλωστε η είσοδος της Exxon/Mobil στο Block (στο Βορειοδυτικό Ιόνιο), γεγονός που χαιρετίστηκε από δύο υπουργούς των ΗΠΑ.
Δεν θα σταθώ στη σχετική ειδησεογραφία, αλλά στο γεγονός ότι, μέσω της συμμετοχής του αμερικανικού κολοσσού με 60% στην κοινοπραξία (με HelleniQ Energy, Energean), επανενεργοποιήθηκε το σχήμα 3+1 (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και ΗΠΑ), που συνεδρίασε ξανά την Πέμπτη για πρώτη φορά μετά το 2019.
Παράλληλα με την ξεκάθαρη τοποθέτηση του John Ardill για τα δύο πολύ πιο δύσκολα –λόγω μεγάλου βάθους– σε σχέση με το Ιόνιο οικόπεδα που έχουν παραχωρηθεί στην Exxon/Mobil (από κοινού με την HelleniQ Energy) στην Κρήτη. Πρακτικά, ο αντιπρόεδρος του ομίλου αναφέρθηκε στην επεξεργασία των 3D σεισμικών δεδομένων, που συνεχίζεται και αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί στο πρώτο εξάμηνο του 2026. Τότε, και με βάση την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων, θα αποφασιστεί αν θα γίνει (ή όχι) ερευνητική γεώτρηση στο μπλοκ «Νοτιοδυτικά της Κρήτης» (πιο ώριμο από το δεύτερο «Δυτικά της Κρήτης»).
Επί της ουσίας, για τον αμερικανικό παράγοντα η Κρήτη είναι εντός παιδιάς και σε ό,τι αφορά στα (δυνητικά) συμφέροντα της Exxon/Mobil, πέραν της Chevron. Τι σημαίνει η παρουσία και μόνον των δύο supermajors από το club των US Biggest Oil Companies φρονώ πως είναι αυτονόητο…
Παράλληλα, με τον «διάδρομο» Route 2 (έχει σχεδιαστεί αποκλειστικά για τη μεταφορά LNG από τον τερματικό της Αλεξανδρούπολης μέχρι την Ουκρανία), τη συμφωνία AKTOR (Enegy) – ΔΕΠΑ με τη Venture Global (η ανακοίνωση της συμφωνίας έκανε τον γύρο, από το Reuters μέχρι το Offshore Energy και το LNG Prime κ.λπ.), με ό,τι μπορεί να σημαίνει και αυτό σε όρους προβολής (δυνητικής) προσέλκυσης κι άλλων εταιρειών (κεφαλαίων).
Ωστόσο, όλος ο επενδυτικός σχεδιασμός ενδέχεται να εξαρτάται και από το τρέχον status των ΗΠΑ (σ.σ. δηλαδή θητεία Τραμπ/πολιτικής απεξάρτησης της Ευρώπης από τη ρωσική επιρροή/“drill baby, drill” κ.λπ.), «αστερίσκος» που δεν μπορεί να αγνοηθεί προοπτικά.
Για τον ΙΜΟ και τη σημασία της διαφοροποίησης της Αθήνας (και της Λευκωσίας) από την επίσημη γραμμή της Κομισιόν, με αποτέλεσμα την αναβολή της ψήφισης εφαρμογής του NetZero Framework για έναν χρόνο (και βλέπουμε), και μόνο το… άρθρο του Politico αρκεί. Η ελληνική πλευρά χρησιμοποίησε έξυπνα το «χαρτί» που της δίνει η ισχύς των Greeks του shipping διεθνώς, συνδράμοντας τα μέγιστα στην υιοθέτηση της γραμμής Ουάσιγκτον.
Ο μεν ιδρυτής/ιδιοκτήτης της DynaGas LNG ήταν σαφής λέγοντας ότι τα πλοία είναι πλωτοί αγωγοί. «Μπορεί δε να είναι διαθέσιμα άμεσα, με χαμηλότερο κόστος και χωρίς τις καθυστερήσεις των υποδομών», είπε ο Γιώργος Προκοπίου στους συνομιλητές του για τη στρατηγική ευελιξία που προσφέρει η θαλάσσια μεταφορά ενέργειας.
Η δε επικεφαλής του Angelicoussis Group είναι γνωστό ότι διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο, με το lobbying που έκανε σε μέλη του διεθνούς shipping, για να μην περάσει η γραμμή του ΙΜΟ/Βρυξελλών. Μέτωπο που αρίθμησε πάνω από 1.200 πλοία, σηματοδοτώντας μια ηχηρή αντίδραση εκ μέρους της ναυτιλιακής κοινότητας.
Η ελληνική ναυτιλία διατηρεί τον μεγαλύτερο στόλο παγκοσμίως και βρίσκεται στο επίκεντρο αυτών των εξελίξεων. Η στάση της Ελλάδας διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις για τη νέα περιβαλλοντική πολιτική της παγκόσμιας ναυτιλίας –και θα συνεχίσει να διαδραματίζει.
ΑΠΟ ΧΡΗΜΑ WEEK
