Συνέντευξη στον Γιώργο Αλοίμονο
Νομίζω ήταν τέλος 1999, αρχές 2000 όταν έκανα αίτηση για κάτι πολύ καινούργιο εκείνη την εποχή. Ήταν το flash.gr, το πρώτο ηλεκτρονικό portal, γέννημα της τότε ένδοξης οικογένειας του ραδιοφώνου του flash 96.1.
Επικεφαλής της προσπάθειας τότε ήταν ο Κώστας Γιαννακιδης και ο αείμνηστος Βασίλης Λυριτζής.
Με προσέλαβαν, ήμουν από τους πρώτους εργαζόμενους. Βρέθηκα σε μια αχανή αίθουσα με υπολογιστές. Κάναμε έρευνα, συνεντεύξεις, ό,τι θέλαμε.
Ο Κώστας ήταν από τότε ένας άνθρωπος που ένοιωθες ότι λατρεύει αυτό που κάνει.
Ήμουν 24 ετών τότε. Δειλά δειλά προσπαθούσα να γίνω ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ. Μια μέρα στην αίθουσα σύνταξης πολύ κουβέντα για το κεντρικό τίτλο.
Ένας διευθυντής Τραπέζης είχε εξαφανιστεί με λεφτά από πελάτες του που τα είχε πάρει για να επενδύσει στο Χρηματιστήριο.
Ο μικρός θρασύς Αλοίμονος, πετάγεται περνώντας από την αίθουσα και λέει: ΧΑΑθηκε ο διευθυντής.
Ο Βασίλης με κοίταξε με διακριτικη απόγνωση αλλα ο Κώστας με την ευγενική καλοσύνη του μου είπε «Καλό, πάμε με αυτό».
Ένοιωσα σημαντικός. Όπως νιώθω τυχερός που 25 χρόνια μετα, έναν από τους λίγους ανθρώπους του χώρου που θαυμάζω, τολμώ να του κάνω ερωτήσεις.
- Δημοσιογράφος ή συγγραφέας;
Δημοσιογράφος, φυσικά. Συγγραφέας είναι πολύ πιο σοβαρή δουλειά. Αλώστε στα δύο βιβλία, στη συγγραφή των οποίων συμμετείχα, έκανα ερωτήσεις, ουσιαστικά πρόκειται για μεγάλες συνεντεύξεις. Επίσης η συγγραφή απαιτεί αφοσίωση και συνέχεια, στοιχεία που δύσκολα βρίσκω σε μένα. Η δημοσιογραφική γραφή, από την άλλη, είναι μία αρπαχτή της στιγμής.
- Για ποια δουλειά σου είσαι πιο περήφανος;
Για την είσοδο της «Μακεδονίας» και της «Θεσσαλονίκης» στο internet το 1995. Ήταν από τις πρώτες εφημερίδες στην Ευρώπη που απέκτησαν site και ασφαλώς οι πρώτες στην Ελλάδα. Και δεν είμαι υπερήφανος επειδή το έκανα, αλλά επειδή το σκέφτηκα, κατάλαβα, δηλαδή, πώς θα εξελιχθεί αυτό το μέσο.
- Τα podcast που μοιάζουν με ραδιόφωνο μέχρι στιγμής τι κοινό έχουν;
Με τηλεοπτικούς όρους, απευθύνονται στο νεανικό και δυναμικό κοινό που τα πάει καλύτερα με την τεχνολογία. Επίσης σε ένα κοινό που δεν καλύπτεται από το συμβατικό ενημερωτικό προϊόν των παραδοσιακών μέσων.
- Γιατί βλέπει ακόμα ο κόσμος ποδόσφαιρο;
Για τον ίδιο λόγο που δεν θα σταματήσει να βλέπει ποτέ. Είναι το πιο συναρπαστικό σπορ. Και αν βγεις από το κλουβί του οπαδισμού, το ευχαριστιέσαι καλύτερα.
- Ο Κασελάκης μήπως έχει το σύνδρομο του άτακτου παιδιού που κινείται και μιλάει συνέχεια;
Δεν έχω ιδέα. Αυτό που ξέρω, προς το παρόν, είναι ότι ο κόσμος τον αντιμετωπίζει κυρίως ως παίκτη ριάλιτι, ως μία περσόνα των social media. Για αυτό και το ενδιαφέρον δεν εκφράζεται και δημοκοπικά. Άλλο η τηλεθέαση και άλλο η δημοσκόπηση.
- Ραδιόφωνο ή τηλεόραση;
Ραδιόφωνο γιατί σου επιτρέπει να είσαι ο εαυτός σου. Αν είσαι ο εαυτός σου στην τηλεόραση μπορεί να γίνεις νούμερο. Το ραδιόφωνο είναι πιο ανθρώπινο και σου επιτρέπει να πεις αυτό που θέλεις, να το εκφράσεις καλύτερα. Η τηλεόραση είναι πιο σκληρή και θέλει, ασφαλώς, περισσότερη δουλειά.
- Μέλισσες ή Σασμός;
Breaking Bad! Εντάξει, ανάμεσα στα δύο διαλέγω Μέλισσες επειδή το είδα. Σασμό δεν παρακολούθησα ούτε επεισόδιο. Και γενικά με κουράζει αυτή η φόρμα με ελληνική επαρχία και ερωτικά δράματα. Φτάνει.
- Ποιον τελευταίο στίχο άκουσες και ράγισες;
«Μόνο που τα βράδια σαν τον τρελό μέσα στα μπαρ κυκλοφορώ και απορώ, το πρόσωπο σου δεν μπορώ να θυμηθώ». Του Κραουνάκη, από τη Μοσχολιού. Δεν είναι καινούργιο, βέβαια, αλλά είναι ο πιο σπαρακτικός που μπορώ να θυμηθώ.
- Μετά το βιβλίο «Εμείς και η ψυχή μας» θα ξαναπάς σε ψυχίατρο ή τελείωσε αυτό;
Δεν ξέρω. Ακόμα φοβάμαι να πάω σε ψυχίατρο για θεραπεία. Αλλά φοβάμαι λιγότερο. Από την άλλη αισθάνομαι ότι έμαθα πολλά και προσπαθώ να παρατηρήσω τον εαυτό μου βγαίνοντας από αυτόν.
- Αν δεν ήσουν όλα αυτά που είσαι τι θα ήθελες να είσαι;
Μεγαλοεισοδηματίας που ταξιδεύει πρώτη θέση. Αλλά αισθάνομαι ευλογημένος για αυτά που είμαι.
Μου έχει στείλει τις απαντήσεις, τις διαβάζω ξανά και ξανα.
Δεν πίστευα ποτέ ότι δεν έχει αλλάξει καθόλου. Μια στακάτη ειλικρίνεια που επιβεβαιώνει γιατί είναι δημοφιλής, χιουμορίστας που λέει τόπο πολλά ανάμεσα στις γραμμές και γενικά αυτός που δεν μασάει χωρίς να έχει ατζέντα.
Προσπαθω να κανονίσουε μια συνάντηση μαζί με μια κοινή μας φίλη που επίσης θεωρώ ως ένα από τα προσωπικά μου είδωλα. Δεν θα σας πω όνομα.
Του λέω: «Κώστα να τα πούμε την Πέμπτη;». Όχι ρε συ, μου απαντά..Έχει ΠΑΟΚ.
Άφωνος. Γιατί μίλησε χωρίς φίλτρο και φτηνες δικαιολογίες.
Έχει ΠΑΟΚ, τέλος.
- Ποιος είναι
O Κώστας Γιαννακίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε οικονομικά (αλλά αυτό δεν πήγε και τόσο καλά), ξεκίνησε τη δημοσιογραφία στην εφημερίδα «Θεσσαλονίκη» και από το 1996 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Πέρασε από πάρα πολλά μέσα, έντυπα και ηλεκτρονικά. Σήμερα γράφει στα Νέα, στο Βήμα και στο protagon.gr ενώ έχει καθημερινή εκπομπή στον Best 92.6, Έγραψε το θεατρικό έργο «Και δεν έχει ξημερώσει ακόμα» και συμμετείχε στη συγγραφή δύο βιβλίων, «Το ελληνικό όνειρο» με τον Στάθη Καλύβα και το «Εμείς και η ψυχή μας» με τον Σάββα Σαββόπουλο. Για πέντε χρόνια ήταν ο παρουσιαστής του TEDx Academy.
