Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Απορούμε πολλές φορές για την θερμή διάθεση που δείχνουν μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι, να τοποθετηθούν τώρα στην Ελληνική οικονομία. Παρά την καταστροφική καθυστέρηση στη λήψη δικαστικών αποφάσεων, παρά την φαύλη δημόσια διοίκηση και την εξωφρενικά υψηλή φορολογία, επενδυτικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα υπάρχει.
Τι έχει αλλάξει άραγε από το 2015 μέχρι σήμερα και ξαφνικά όλοι ενδιαφέρονται να αγοράσουν τα φθηνά περιουσιακά στοιχεία που σε αφθονία προσφέρει η Ελληνική Οικονομία;
Η απάντηση είναι σχετικά απλή: Η Ελλάδα προσφέρει μεγάλες επενδυτικές ευκαιρίες επειδή η οικονομία της είναι ατελής. Σε κάθε τομέα της οικονομία, η έλλειψη πραγματικού ανταγωνισμού έχει προκαλέσεις στρεβλώσεις που ένας σοβαρός, ισχυρός, επαγγελματικός όμιλος του εξωτερικού μπορεί εύκολα να εκμεταλλευτεί.
Η μεγάλη διαφορά του 2018 από το 2015 είναι ότι εξέλιπε ο «πολιτικός κίνδυνος».
Το 2014 οι επενδυτές έβλεπαν μια χώρα που έβγαινε από τα Μνημόνια , με σχετικά καλές προοπτικές, σ’ ένα ευνοϊκό διεθνές περιβάλλον. Ο κόσμος είχε ακόμη λεφτά στην τράπεζα, οι τράπεζες λειτουργούσαν, οι μισθοί είχαν μειωθεί αισθητά, οι πολίτες είχαν διάθεση για μια νέα αρχή μετά από 4 χρόνια λιτότητας.
- Το μεγάλο πρόβλημα της περιόδου 2014-2015 ήταν ο πολιτικός κίνδυνος. Από το καλοκαίρι του 2014 και μετά, όλοι έβλεπαν τον Λαϊκισμό να έρχεται, την εκδικητική μανία να απειλεί με γενική καταστροφή, τις αυταπάτες να είναι κυρίαρχη ιδεολογία.
- Το 2015, οι Έλληνες ψήφισαν. Όχι μία αλλά σε τρεις διαδοχικές κάλπες έδωσαν την εμπιστοσύνη τους στις πολιτικές δυνάμεις της ανατροπής, του διχασμού και του λαϊκισμού.
Αυτονόητα οι επενδυτές αποσύρθηκαν. Δεν είχαν κανένα λόγο να αναλάβουν το πολιτικό ρίσκο μιας χώρας που δεν ξέρει που πηγαίνει.
- Μιας χώρας που η ηγεσία της κρατούσε το σπίρτο αναμμένο μέσα στην πυριτιδαποθήκη και απειλούσε.
Οι Έλληνες τιμωρήθηκαν για τις επιλογές του 2015. Χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν, εκατοντάδες χιλιάδες έχασαν τις δουλειές τους, όσοι μπορούσαν έφυγαν στο εξωτερικό για να σωθούν, τα «κόκκινα δάνεια» εκτινάχθηκαν, η Δημόσια Διοίκηση, η Δικαιοσύνη και οι θεσμοί αλώθηκαν από τους αμόρφωτους θυμωμένους λαϊκιστές.
Μετά ήρθε η kolotoumpa.
Διεθνής πλέον ο όρος με ελληνική προέλευση. Το τέλος της αυταπάτης. Ο συμβιβασμός και η αγάπη για την εξουσία.
- Οι παλιοί επαναστάτες αντί για τσιτάτα του Μαρξ χρησιμοποιούν χρησμούς της Goldman Sachs και της Moody’s.
- Στελέχη της Rothchild έχουν εγκατασταθεί στο Μέγαρο Μαξίμου, έχουν δικό τους γραφείο εκεί και χώρο ανάπαυσης.
- To ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ονομάστηκε αξιοποίηση και η υποταγή στους ξένους θεωρείται «σοσιαλδημοκρατική στροφή».
Η Ελλάδα σήμερα δεν έχει πολιτικό κίνδυνο. Το 2014 ο Σαμαράς έφευγε για να τον διαδεχθεί ο Τσίπρας. Το 2018, ο Τσίπρας φεύγει και στην κυβέρνηση θα έρθει ο Μητσοτάκης.
Το πολιτικό risk premium βρίσκεται πλέον στο μηδέν.
Οι ξένοι ξαναβλέπουν την Ελλάδα ως σοβαρή επενδυτική ευκαιρία. Ακόμη πιο φθηνή, χειρότερα τραυματισμένη και απογοητευμένη πρόθυμη να υποδεχθεί το ξένο επενδυτικό κεφάλαιο ως μάνα εξ ουρανού.
Με μία εξαίρεση. Ένα μεγάλο σκοτεινό σημείο:
Μετά τις επόμενες εκλογές, υπάρχει ο κίνδυνος της ακυβερνησίας.
Μετά τις επόμενες εκλογές, ο Τσίπρας θα ξαναγίνει επαναστάτης, οι ψεκασμένοι θα ξαναγίνουν αγανακτισμένοι και η επικείμενη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας θα ξαναχρησιμοποιηθεί ως αφορμή πολιτικών εκβιασμών.
Γι’ αυτό οι επικείμενες εκλογές είναι πολύ σημαντικές. Οι Έλληνες πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν μάθει από τα λάθη τους. Οι πολιτικοί οφείλουν να ανακαλύψουν τρόπους ελαχιστοποίησης του νέου πολιτικού ρίσκου.
