Οι εξελίξεις στη Γαλλία πυροδοτούν sell-off στα κρατικά ομόλογα/χρέος της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας στην ΕΕ.
Είναι η αρχή μιας ευρύτερης κρίσης, της οποίας η διαχείριση εάν δεν επιχειρηθεί αποτελεσματικά, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κρίση χρέους συστημικών χαρακτηριστικών, σε μια συγκυρία κατά την οποία το πολιτικό έδαφος παραπέμπει σε «κινούμενη άμμο»…
Η Γαλλία –η τρίτη πιο υπερχρεωμένη χώρα της γηραιάς ηπείρου, μετά την Ελλάδα και την Ιταλία– βυθίζεται σε βαθιά πολιτική, οικονομική και κοινωνική κρίση, με χρέος μεγαλύτερο των 3 τρισ. ευρώ και τον Μακρόν να παίζει το τελευταίο χαρτί του –και μέσω της αναταραχής που επικρατεί στη χώρα. Οι συνέπειες αποτυπώνονται, από το τέλος της προηγούμενης εβδομάδας, στις αγορές κρατικών ομολόγων, δηλαδή του χρέους.
Στο 3,136% ανέρχεται η απόδοση για το δεκαετές της Γαλλίας, έναντι του 3,147% της Πορτογαλίας, με το αντίστοιχο της Ιταλίας στο 3,929% και στο 3,614% της Ελλάδας. Το γεγονός και μόνο πως, κάποια στιγμή, στη συνεδρίαση της Παρασκευής, η απόδοση του γαλλικού ξεπέρασε αυτήν του πορτογαλικού καταδεικνύει τη σοβαρότητα της κατάστασης και τη διάσταση του προβλήματος, που με ευχολόγια, γενικόλογες διακηρύξεις και περαιτέρω πολιτική/κοινωνική ένταση, δεν βγάζει πουθενά. Ή, μάλλον, οδηγεί προς τα εκεί που καταλαβαίνει κάθε εχέφρων, νουνεχής και δίχως ιδεοληπτικές αγκυλώσεις, καλόπιστος επιχειρηματίας/επαγγελματίας.
Μέρος αυτού του «ντόμινο», που έχει ήδη ενεργοποιηθεί, αποτελεί και η χώρα μας, η ελληνική οικονομία, με τις γνωστές παθογένειες και προβλήματα, αλλά και όποια συγκριτικά πλεονεκτήματα διαθέτει αυτήν την περίοδο.
Το spread του ελληνικού δεκαετούς επιβεβαιώνει το προφανές: ότι η ελληνική οικονομία δεν είναι ούτε το αίτιο ούτε και η αφορμή του προβλήματος. Η κίνηση Μητσοτάκη να ανοίξει τα χαρτιά του, στο Bloomberg, προφανώς στόχευε στο διεθνές ακροατήριο, την «Άγρια Δύση» των funds, των vultures κ.λπ., αξιοποιώντας τα «όπλα» με τα οποία έχει εφοδιαστεί μεθοδικά, όλο το προηγούμενο διάστημα, ο ΟΔΔΗΧ. Αναμφίβολα, έχει τα ρίσκα της η κίνηση της Αθήνας να αναφερθεί σε σχεδιασμό για πρόωρη αποπληρωμή μέρους του (κρατικού) χρέους. Αλίμονο, και ποια δεν έχει τα ρίσκα της σε αυτές τις εποχές πολυκρίσεων; Ωστόσο, είναι μια ενέργεια που είναι πιο πιθανό να βγει, παρά όχι. Άλλωστε ο σχεδιασμός προβλέπει υποβολή αιτήματος τον Σεπτέμβριο και υλοποίηση τον Δεκέμβριο. Εάν και εφόσον, βέβαια, καθώς στις 5 Νοεμβρίου είναι οι προεδρικές στις ΗΠΑ, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό μέχρι τότε.
Η αξιωματική αντιπολίτευση ήταν επικριτική απέναντι σε αυτήν την κίνηση –μάλλον άστοχη και επιφανειακή η αιτιολόγησή της– και εκτιμώ πως δεν προσφέρει θετική υπηρεσία. Κάτι που χρειάζονται η χώρα, η οικονομία και η κοινωνία αυτήν την περίοδο.
ΑΠΟ ΧΡΗΜΑ WEEK
