του Ιωάννη Ρουκά

Αθήνα, 3 Μαΐου 2017 Νόμος 4469/2017 «Εξωδικαστικός μηχανισμός ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α 62/3.5.2017), όπως τροποποιήθηκε δυνάμει του άρθρου 46 Ν. 4472/2017 (ΦΕΚ Α 74/19.5.2017) .

  • Άρθρο 1 Σκοπός ορισμοί 1. Οι διατάξεις του παρόντος νόμου ρυθμίζουν τη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης χρηματικών οφειλών προς οποιονδήποτε πιστωτή, οι οποίες είτε προέρχονται από την άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας του οφειλέτη, είτε αποτελούν οφειλές από άλλη αιτία, εφόσον η ρύθμιση των εν λόγω οφειλών κρίνεται από τους συμμετέχοντες στη διαδικασία απαραίτητη προκειμένου να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του οφειλέτη.

Ήταν κοντά πριν δυο χρόνια λοιπόν, που επιτέλους και μετά από σημαντική καθυστέρηση, όδευε προς ψήφιση, ο περιβόητος αλλά τελικά απογοητευτικός Νόμος για τον Εξωδικαστικό Μηχανισμό.

Τι έγινε από τότε;

Για τον Ειδικό Γραμματέα Διαχείρισης Ιδιωτικού χρέους, σίγουρα τα δυο αυτά χρόνια θα μείνουν στη μνήμη του για τα εκατοντάδες χιλιόμετρα που διήνυσε, ανα την Ελλάδα, από ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ σε ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ, από εκδήλωση σε εκδήλωση, προσπαθώντας να εξηγήσει, διαφημίσει, προωθήσει τον Εξωδικαστικό.

Κι εγώ θα πω ότι τα κατάφερε.

Αρκετές χιλιάδες επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες μπήκαν στον κόπο να περάσουν τα στοιχεία τους στην σχετική πλατφόρμα της ΕΓΔΙΧ ελπίζοντας να βρουν λύση στον πρόβλημα με τα χρέη τους. Δυστυχώς για αυτούς, τον κ. Κουρμουση αλλά και για όλους μας φυσικά, λύση βρήκαν μερικές δεκάδες επιχειρήσεων που ήθελαν να τα βρουν με τις τράπεζες μέσω αυτού του, κατά τα άλλα, χρήσιμου εργαλείου.

Που οφείλεται όμως η αποτυχία αυτή; Η προσωπική μας άποψη είναι ότι η αποτυχία του Εξωδικαστικού Μηχανισμού, οφείλεται στην άρνηση του Ελληνικού Τραπεζικού Συστήματος να συμμετάσχει ουσιαστικά σε αυτόν.

  • Πέρα από τις σχετικες δηλώσεις των Τραπεζικών Στελεχών ότι «ναι, ενδιαφέρει και μας να αναδιαρθρώσουμε τα κόκκινα δάνεια μέσω του Μηχανισμού», δεν έγινε τίποτα άλλο, παρά αγορά χρόνου, επιθετικές κινήσεις εναντίον όσων προσπάθησαν να μπουν στο Μηχανισμό, πωλησεις δανείων σε funds κλπ. Το αποτέλεσμα βέβαια ειναι, η Οικονομία ακόμα να στενάζει λόγω της έλλειψης ρευστότητας, ουσιαστικά λόγω απουσίας των Τραπεζών από αυτήν.

Φυσικά, θα πει κάνεις, ότι με τις πωλήσεις των δανείων, οι τράπεζες θα εξυγιανθούν και επομένως θα μπορέσουν ΜΕΤΑ να χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις και την Οικονομία.

Το θέμα όμως είναι, ότι μέχρι να γίνουν αυτά, ποιες επιχειρήσεις θα έχουν ακόμα επιβιώσει, με αποτέλεσμα και οι ρυθμοί ανάπτυξης να παραμένουν στο ασθενικό και εύθραυστο ποσοστό του κάτω ακόμα και από το 2,00%. Όμως έτσι, την Οικονομία μας, θα τη βρει η επερχόμενη νεα Κρίση, πάλι αδύναμη.

Επομένως:

  1. Άμεση πώληση των κόκκινων δανείων με αυστηρό πλαίσιο για τη μετά ρύθμιση τους από τους αγοραστές τους.
  2. Άμεση βελτίωση του εξωδικαστικού μηχανισμού για πιο γρήγορες διαδικασίες χωρίς αναμονές και «πλαστες» παρατάσεις.
  3. Οι αγοραστές των δανείων όταν πλέον τους ζητηθεί η συμμετοχή τους στον εξωδικαστικό, να προχωράνε σε άμεση αναδιάρθρωση των δανείων με κριτήρια την επιβίωση των επιχειρήσεων μέσα από ρεαλιστικά επιχειρηματικά σχέδια και αντίστοιχο monitoring εφαρμογής τους.
  4. Νεα εργαλεία χρηματοδότησης προς τις επιχειρήσεις από τις «καθαρές» πλέον τράπεζες, με κριτήρια ευέλικτα, αξιολογώντας Κλάδο, Σχέδιο, Φορείς Υλοποίησης και όχι μόνο Εξασφαλισεις.

Έτσι θα ξεκλειδώσουμε τις δυνάμεις της Οικονομίας που θα αφήσουν το ελατηριο που έχει κρατηθεί τόσο κατω, να εκτοξευθεί.

{Ο κ. Ιωαννης Ρουκάς Οικονομολόγος είναι Προεδρος Ομαδος Διοίκησης Ελληνικού Ινστιτούτου Οινονομικης Διοίκησης ΕΕΔΕ – Μακεδονίας}