Νέες μελέτες δείχνουν ότι πιο αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση του ιού μπορεί να είναι μείγματα αντισωμάτων, από ότι μεμονωμένα μονοκλωνικά αντισώματα. Επίσης αναδεικνύονται πιθανές δυσκολίες στην ανάπτυξη εμβολίων, που θα προσφέρουν καθολική και μακράς διάρκειας προστασία απέναντι στον ιό.
Τα νέα δεδομένα συνοψίζουν οι καθηγητές της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ευστάθιος Καστρίτης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ).
Τα εξουδετερωτικά αντισώματα αποτελούν βασικό συστατικό της προσαρμοστικής ανοσίας έναντι πολλών ιών. Η παραγωγή τους από τα ειδικά Β λεμφοκύτταρα και μπορεί να προκληθεί είτε μετά από φυσική λοίμωξη ή μετά από εμβολιασμό.
Τα αντισώματα μπορούν επίσης να χορηγηθούν ως ανασυνδυασμένες πρωτεΐνες που παράγονται στο εργαστήριο (μονοκλωνικά αντισώματα) ή με το την χορήγηση πλάσματος από αναρρώσαντες ασθενείς. Με αυτό τον τρόπον μπορούν να παρέχουν παθητική ανοσία, είτε προφυλακτικά είτε σαν άμεση θεραπεία.
Τα παθητικά χορηγούμενα αντισώματα είναι σήμερα μεταξύ των πιο υποσχόμενων θεραπευτικών και προφυλακτικών παραγόντων έναντι του SARS-CoV-2, ειδικά μέσω της χορήγησης πλάσματος από αναρρώσαντες ασθενείς. Επιπλέον, η κατανόηση της ανοσολογικής απόκρισης με την παραγωγή εξουδετερωτικών αντισωμάτων έναντι του SARS-CoV-2 είναι κρίσιμη για την πρόκληση αποτελεσματικής και διαρκούς ανοσίας με εμβολιασμό.
Διαβάστε περισσότερα στο virus.com.gr
