Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Πρόωρες εκλογές, πριν το τέλος του Μνημονίου ΙΙΙ, για να μην χρεωθεί πολιτικά τα σκληρά μέτρα και τις δεσμεύσεις της νέας «Συμφωνίας Στενής Συνεργασίας» που θα υποχρεωθεί να υπογράψει μετά τον Αύγουστο, σχεδιάζει ήδη το Μεγάρου Μαξίμου.
————————————————————————————————–
————————————————————————————————–
Ο στόχος της «καθαρής εξόδου» έχει ήδη απομακρυνθεί, η «αυτόνομη έξοδος» που καθιερώθηκε πρόσφατα στις πρωθυπουργικές ομιλίες δεν έχει ουσιαστικό νόημα και οι «θεσμοί» προσπαθούν να βρουν μια «υβριδική λύση» η οποία:
α) να μην χρειάζεται προσφυγή στην ψήφο των εθνικών κοινοβουλίων,
β) να διατηρεί την αυξημένη εποπτεία επί της ελληνικής οικονομίας και ταυτόχρονα
γ) να διασφαλίζει την χρηματοδοτική ομαλότητα της Ελλάδας, μετά το τέλος του Μνημονίου ΙΙΙ.
ΕΠΙΘΥΜΙΑ της κυβέρνησης είναι – αμέσως μετά το κλείσιμο της γ’ αξιολόγησης – να ξεκινήσουν οι συζητήσεις για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης χρέους και το καθεστώς χαλαρής εποπτείας της ελληνικής οικονομίας κατά τα «ευρωπαϊκά πρότυπα».
Επιπλέον η κυβέρνηση ξαναφέρνει στην επιφάνεια την παλαιότερη Γαλλική πρόταση που προβλέπει Επιτροπεία χωρίς επιπλέον χρηματοδότηση αλλά με «ρήτρα μεταρρυθμίσεων», δηλαδή με απλά λόγια η Ελλάδα να απολαμβάνει χαριστικών ρυθμίσεων στην αποπληρωμή του χρέους εφόσον υλοποιούνται συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις.
- Ήδη –σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες – τα στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχουν επεξεργαστεί ένα πρώτο κείμενο βάσης που περιγράφει τις «συγκεκριμένες περιοχές επιτροπείας»δηλαδή τους τομείς των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων που θα πρέπει να υλοποιεί η Ελλάδα.
Στο σημείο αυτό αντιδρά άμεσα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ενώ έμμεση είναι η αντίδραση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Βασικό κομμάτι των αντιρρήσεων είναι η «ποσοτικοποίηση των μεταρρυθμίσεων». Η πρόοδος των μεταρρυθμίσεων δεν μπορεί να μετρηθεί με αριθμούς ώστε να συνεπάγεται και μετρήσιμα οικονομικά και χρηματοδοτικά οφέλη.
Έτσι προέκυψε η πρόταση του Γιάννη Στουρνάρα (άρα και της ΕΚΤ) που αντιστοίχησε την μείωση των υποχρεωτικών πρωτογενών πλεονασμάτων με ισόποσες αποκρατικοποιήσεις.
- Αν δηλαδή μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα κατά 1 ποσοστιαία μονάδα το ποσό αυτό να εξοικονομηθεί με 1,8 δις Ευρώ αποκρατικοποιήσεις.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που «κατ’ εντολήν ανωτέρων» παρέμεινε σιωπηλό κατά τη διάρκεια της γ’ αξιολόγησης, θα έχει καθοριστικό ρόλο στην τελευταία τέταρτη αξιολόγηση.
Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, ήδη τα στελέχη του ΔΝΤ στην Αθήνα επισημαίνουν ότι ο κυβερνητικός στόχος για αποκρατικοποιήσεις 2,7 δις Ευρώ αποκλείεται να υλοποιηθεί φέτος, ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας δεν ακολουθεί τα αισιόδοξα σενάρια των Ευρωπαίων, κατά συνέπεια ο προϋπολογισμός θα τεθεί εκτός τροχιάς και επομένως τα προ-νομοθετημένα μέτρα (μείωση συντάξεων και μείωση αφορολογήτου) θα πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή το συντομότερο δυνατό.
Επιπλέον η κυβέρνηση θα πρέπει να ξεχάσει τα περιβόητα «θετικά αντίμετρα».
Επισήμως, το ΔΝΤ κατεβάζει τον πήχη του πλεονάσματος στο 2,2% για το 2018, όταν η ελληνική κυβέρνηση «βλέπει» περίπου 3,8% και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί στο 3,5%.
Εφόσον οι Ευρωπαίοι επιμείνουν σ’ ένα αόριστο και ασαφές σχήμα «μείωση χρέους έναντι μεταρρυθμίσεων» , το ΔΝΤ θα αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα απαιτώντας την ολοκληρωτική αποπληρωμή των χρημάτων που έχει δώσει μέχρι σήμερα.
Αν συμβεί αυτό η Ελλάδα χάνει τον ισχυρότερο σύμμαχό της για σημαντική απομείωση του Χρέους και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα χάνει τον σημαντικότερο νομιμοποιητικό παράγοντα για να συνεχίσει να αγοράζει τα Ελληνικά Ομόλογα με τη χρήση waiver.
Επιπροσθέτως, αυτό σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να βρουν τα χρήματα για το ΔΝΤ, να κρατήσουν ένα ποσό χρημάτων στην άκρη, ως «μαξιλάρι ασφαλείας», και επιπλέον να έχουν άλλο ποσό στην άκρη για το ενδεχόμενο μιας τραπεζικής κρίσης όπως απαιτεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Τα ποσά αυτά δεν μπορούν να εξοικονομηθούν και να είναι διαθέσιμα χωρίς μία γραπτή και συγκεκριμένη συμφωνία της Ελλάδας με τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς.
- Η συμφωνία αυτή δεν θα ονομαστεί Μνημόνιο ΙV αλλά «Συμφωνία Στενότερης Συνεργασίας» προφανώς και Επιτήρησης.
Για να υλοποιηθεί όμως η υπόσχεση των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων για τα οποία έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση, θα πρέπει να εφαρμοστεί από το 2019 όχι μόνον η νέα περικοπή των συντάξεων αλλά και η μείωση του αφορολόγητου ορίου μαζί με την αναβολή υλοποίηση των κοινωνικών αντί-μετρων.
Μπροστά σ’ αυτό το δύσκολο σταυροδρόμι και προκειμένου να μην χαλάσει το αφήγημα Τσίπρα για οριστική έξοδο από Μνημόνια η προκήρυξη εκλογών τον Μάιο, λίγο πριν την λήξη του τρίτου Προγράμματος και πριν την υπογραφή της νέας συμφωνίας, θεωρείται πλέον από τα στελέχη του Μεγάρου Μαξίμου ως η ιδανικότερη επιλογή…
{Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2018, στο www.insuranceworld.gr. Το ίδιο ακριβώς κείμενο σήμερα μοιάζει περισσότερο επίκαιρο από ποτέ }
