Δίπλα-δίπλα Ευάγγελος (Μυτιληναίος)- Μιχάλης (Στασινόπουλος).
Μία φωτό- χίλιες λέξεις, θα έλεγε ένας σύγχρονος Κινέζος και η χθεσινή κοινή εμφάνιση των δύο ισχυρών ανδρών της εγχώριας βιομηχανίας, του Ευάγγελου Μυτιληναίου και του Μιχάλη Στασινόπουλου ήταν ότι πιο ενθαρρυντικό έχει εκπέμψει το τελευταίο διάστημα η εναπομείνασα ελληνική βαριά βιομηχανία.
Η Κυρέλα Πέτρου, μας δίνει όλο το τρέχον ρεπορτάζ, εγώ όμως θα το προχωρήσω 2-3 βήματα πιο πέρα.
Και οι δύο επικεντρώθηκαν τόσο στο θέμα του υψηλού ενεργειακού κόστους (άραγε, πόσες κυβερνήσεις και πόσους πρωθυπουργούς, αρμόδιους υπουργούς Ενέργειας το ίδιο και το ίδιο θέμα, πρόβλημα, ακόμη μία τροχοπέδη στην ανταγωνιστικότητα της όποιας βαρειάς βιομηχανίας έχει απομείνει στον τόπο), όσο και στις επιπτώσεις του εμπορικού ¨πολέμου”, που έχει ξεκινήσει ο Τραμπ.
Θεωρώ ενθαρρυντικότατο το γεγονός και μόνον πως Ευάγγελος (Μυτιληναίος) και Μιχάλης (Στασινόπουλος) είχαν την αφορμή να βρεθούν δίπλα-δίπλα στέλνοντας μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση.
Κατ΄ αρχήν προς την πολιτεία, με το εκτελεστικό μέλος του Δ.Σ του ομίλου Viohalco, να απευθύνει έκκληση προς τους κρατικούς λειτουργούς να αφήσουν πίσω τους τα στερεότυπα και να έρθουν πιο κοντά στην βιομηχανία, με μεράκι όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.
Κατά δεύτερον (και πάλι ) προς την πολιτεία, με τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της Μυτιληναίος να κρούει για πολλοστή φορά “καμπανάκι” για το ενεργειακό κόστος.
Βεβαίως, προς την εγχώρια παραγωγή, το μήνυμα πως μετά από πολυετή κρίση και ύφεση δεν υπάρχουν τα περιθώρια, η πολυτέλεια για διαχωρισμούς και…βιλαέτια και…καπετανάτα.
Θυμίζω, πως η πλευρά Στασινόπουλου ήταν ίσως από τις πρώτες, πως όταν προ καιρού ο Ευάγγελος Μυτιληναίος είχε στοχεύσει προς την προεδρία του ΣΕΒ (που εδώ και χρόνια είναι Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών και όχι ο παλιός “Βιομηχανικός Σύνδεσμος”) που είχε προχωρήσει στον Compromesso Storico (όπως θα θυμόταν ένας παλιός σύντροφος της πάλαι ποτέ κραταιάς αριστεράς επί των ημερών του Enrico Berlinguer) ανάβοντας, ουσιαστικά, το “πράσινο” φως για τις επόμενες κινήσεις του ισχυρού άνδρα της Μυτιληναίος.
Θυμίζω, επίσης, πως ήταν ο Μιχάλης Στασινόπουλος ως ο ισχυρός- δεύτερης γενιάς- άνδρας του ομίλου που εξ΄ αρχής ήταν από αυτούς που προωθούσαν την “επαναβιομηχανοποίηση” του Συνδέσμου, ρίχνοντας το βάρος ιδιαίτερα στο κομμάτι της ενέργειας.
Είναι πολλά ακόμη, που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, με αφορμή τη χθεσινή ιστορική- όπως την θεωρώ- παρουσία των δύο ισχυρών ανδρών στο πάνελ για το διεθνές forum για το αλουμίνιο, αλλά τα ολίγα…ψιθυριστά, για την ώρα.
Με την βεβαιότητα, πως θα επανέλθω.
