του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που ξοδεύει το 10% του ΑΕΠ (δηλαδή του συνολικού πλούτου που παράγει ετησίως) για να καλύψει τις συνταξιοδοτικές της δαπάνες. Από τα 100 ευρώ των πρωτογενών δαπανών που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο – αυτό το κονδύλι τροφοδοτείται σχεδόν αποκλειστικά από τα φορολογικά έσοδα-, περίπου τα 40 ευρώ διατίθενται για να πληρωθούν οι συντάξεις του Δημοσίου αλλά και για να επιχορηγηθούν τα ασφαλιστικά ταμεία προκειμένου και αυτά να συνεχίσουν απρόσκοπτα την καταβολή των συντάξεων.
Με απλά λόγια, οι μισθωτοί των 500-600 Ευρώ πληρώνουν με τους φόρους τους τις συντάξεις των 1.200 Ευρώ των παλαιών συνταξιούχων, ανεξάρτητα από τις εισφορές που έχουν καταβάλει.
Η Ελληνική κυβέρνηση, όχι μία αλλά δύο φορές, την πρώτη με τον νόμο Κατρούγκαλου (ν.4387/2016) και την επόμενη με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα (ν.447/2018) δεσμεύθηκε ότι θα μειώνει το ποσοστό συμμετοχής του κρατικού Προϋπολογισμού στη συνταξιοδοτική δαπάνη κάθε χρόνο κατά 1% του ΑΕΠ, δηλαδή 1,8 δισ Ευρώ το χρόνο με τα σημερινά δεδομένα. Αυτή θεωρείται τόσο από τους δανειστές όσο και από την κυβέρνηση “διαρθρωτική αλλαγή” και όχι δημοσιονομική υποχρέωση. Με απλά λόγια ακόμη κι αν το Κράτος είχε τα λεφτά δεν θα μπορούσε να πληρώνει περισσότερα για τις συντάξεις.
Στις 21 Αυγούστου 2018, τελειώνει το Τρίτο Μνημόνιο και ταυτόχρονα τελειώνει η θεσμική χρηματοδότηση της Ελλάδας.«Η Ελλάδα θα έχει και πάλι των πρώτο και τελευταίο λόγο για το παρόν και το μέλλον της» είπε χαρακτηριστικά ο Πρωθυπουργός στη Βουλή, την περασμένη Πέμπτη.
Η χώρα πραγματικά ανακτά το δικαίωμα διαμόρφωσης εθνικών πολιτικών αλλά περιορίζεται από τα συγκεκριμένα πλαίσια που έχει ήδη υπογράψει.
Σε ακριβώς 6 μήνες από σήμερα, οι συνταξιούχοι στην Ελλάδα θα έρθουν αντιμέτωποι με την 23η περικοπή της σύνταξής τους, με την υπογραφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την 34η συνολικά από το 2010, τη χρονιά που η χώρα μας μπήκε στα μνημόνια.
Η περικοπή του τμήματος της προσωπικής διαφοράς κύριων και επικουρικών συντάξεων μέχρι 18% από την 1η Ιανουαρίου 2019 δεν αποτελεί δημοσιονομικό στόχο αλλά διαρθρωτική μεταρρύθμιση.
Η συνταξιοδοτική δαπάνη από 17,3% του ΑΕΠ το 2016, θα μειωθεί στο 12% το 2030 και θα υποχωρήσει στο 11,5% το 2060…
Επιπλέον, η κυβέρνηση συμφώνησε ότι η περικοπή της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 1% του ΑΕΠ, το 2019, θα χρηματοδοτήσει τα λεγόμενα «θετικά μέτρα» ή αντίμετρα ύψους 1% του ΑΕΠ του ίδιου έτους. «Εάν για οποιονδήποτε λόγο η περικοπή του τμήματος της προσωπικής διαφοράς κύριων και επικουρικών συντάξεων αναβαλλόταν ή ανακαλούνταν, τότε δεν θα μπορούσαν να υλοποιηθούν και τα αντίμετρα», αναφέρουν πηγές από τις Βρυξέλλες και την Ουάσινγκτον.
Αύριο Τετάρτη 11 Ιουλίου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ανακοινώσει τις λεπτομέρειες που αφορούν τη μεταμνημονιακή εποπτεία της χώρας. Η Κομισιόν αναλαμβάνει τον ρόλο του επικεφαλής επόπτη των θεσμών στο διάστημα που θα ακολουθήσει από τις 21 Αυγούστου και μέχρι το 2022.
Από τον Αύγουστο και μετά, κάθε τρίμηνο μέχρι το 2022, οι εκπρόσωποι των τεσσάρων θεσμών (Κομισιόν, ΔΝΤ, ΕΚΤ, ESM) θα ελέγχουν την πορεία της Ελληνικής Οικονομίας για να κρίνουν κατά πόσον τηρούνται οι μεταμνημονιακοί όροι. Οι “θεσμοί” θα συντάσσουν μία έκθεση, που θα παρακολουθείται στενά από τις αγορές . Οι πιο δύσκολες επισκέψεις θα είναι αυτές που θα καταλήγουν σε έκθεση συμμόρφωσης, δύο φορές το χρόνο. Αυτές οι δύο εκθέσεις θα συνδέονται τελικώς και με την εκταμίευση των κονδυλίων που έχουν προβλεφθεί στην απόφαση του Eurogroup, η οποία περιλαμβάνει όλες τις δεσμεύσεις της μεταμνημονιακής περιόδου.
