Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Είναι θλιβερό αλλά είναι πραγματικό. Για χιλιάδες νέους ανθρώπους, όραμα και στόχος είναι η επιστροφή στο παρελθόν. Βασικό χαρακτηριστικό του 21ου αιώνα είναι ότι στα μάτια των νέων ανθρώπων, το μέλλον θα είναι πολύ χειρότερο από το παρελθόν.
Μέχρι σήμερα οι νέοι οραματίζονταν ένα καλύτερο αύριο, αντιμάχονταν το συντηρητισμό των παλαιότερων και άνοιγαν τους ορίζοντες καταργώντας τα σύνορα…
Σήμερα όμως οι νέοι άνθρωποι διαισθάνονται ότι το αύριο δεν είναι τόσο ρόδινο.
Αντίπαλός τους δεν είναι ο χρόνος αλλά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία που κι αυτοί νιώθουν απειλούμενοι.
Η επόμενη γενιά θα δουλεύει περισσότερο με μικρότερες αμοιβές και λιγότερες εξασφαλίσεις.
Ξαφνικά διαπιστώνουμε ότι η γενιά του Ιντερνετ αντιμάχεται την παγκοσμιοποίηση!!
Αυτές τις παραδοξότητες οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε εμείς, οι σαραντάρηδες και οι πενηντάρηδες του σήμερα.
Εμείς που υποχρεωτικά θα αλλάξουμε σταδιοδρομία τουλάχιστον μία ακόμη φορά προτού «απολαύσουμε» τα αγαθά της σύνταξης.
Εμείς που πρέπει από μόνοι μας να φροντίσουμε ώστε να έχουμε ένα επαρκές εισόδημα την εποχή που δεν θα μπορούμε πλέον να ανταγωνιστούμε, γιατί η κοινωνία δεν θα μας φροντίσει….
Οι τεχνοκράτες μιλούν για ευελιξία στην αγορά εργασίας. Οι συνδικαλιστές αντιδρούν και μόνο στο άκουσμα της λέξης. Οι νέοι βγαίνουν στους δρόμους ζητώντας «ασφάλεια» στην εργασία…
Στην Ελλάδα οι συνδικαλιστές υποστηρίζουν ενθέρμως τις Συλλογικές Διαπραγματεύσεις. Πιστεύουν δηλαδή ότι μπορεί και πρέπει να υπάρχει ένας –κάθε χρόνο υψηλότερος- κατώτατος μισθός, ανεξαρτήτως κλάδου, κερδοφορίας και προοπτικών.
Το γεγονός ότι το ιδιαίτερα υψηλό ΜΗ Μισθολογικό κόστος εργασίας καθιστά την απασχόληση των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας σχεδόν απαγορευτική, το αγνοούν όλοι, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι.
ΟΙ άνεργοι και οι νέοι δεν εκπροσωπούνται στις συλλογικές διαπραγματεύσεις…
Γι’ αυτό οι νέοι δεν αισθάνονται σύμμαχοι με τους μεγαλύτερους και ήδη εργαζόμενους….
