Ραγδαίες ήταν οι εξελίξεις μετά το «χτύπημα» του Ισραήλ στο Ιράν, νέα δεδομένα και πάλι, έντονες ανησυχίες στο ενδεχόμενο αποκλεισμού των Στενών του Ορμούζ από την Τεχεράνη. Ενδεικτικές είναι οι προειδοποιήσεις του Kristian Kerr/LPL Financial, ο οποίος επισημαίνει ότι πρόκειται για τον πιο κρίσιμο θαλάσσιο κόμβο για εξαγωγές πετρελαίου και LNG, από τον οποίο εξαρτάται το μεγαλύτερο μέρος της ενεργειακής ασφάλειας Δύσης και Ασίας.
Τα Στενά βρίσκονται μεταξύ του Ιράν στα βόρεια και του Ομάν και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στα νότια (χερσόνησος Μουσαντάμ). Στο στενότερο σημείο τους έχουν πλάτος μόλις 21 μιλίων (περίπου 33 χιλιόμετρα), με καθορισμένες, βάσει διεθνών συνθηκών, ναυτιλιακές λωρίδες διέλευσης πλάτους μόλις 2 μιλίων, ανά κατεύθυνση, με ενδιάμεσο θαλάσσιο χώρισμα (κάτι σαν… κράσπεδο σε οδικό άξονα). Τα Στενά του Ορμούζ συνδέουν τον Περσικό Κόλπο με τον Κόλπο του Ομάν και τελικά με τη Θάλασσα της Αραβίας και τον ανοικτό ωκεανό, αποτελώντας τη μοναδική θαλάσσια έξοδο για τα πλοία που φεύγουν από τον Περσικό Κόλπο.
Περί τα 20 με 22 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως μεταφέρονται μέσω του Στενού –σαν να λέμε το 22%-25% της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου. Εξαγωγές από όλες τις πετρελαιοπαραγωγικές χώρες του Κόλπου, από τη Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ και το Κουβέιτ μέχρι το Ιράκ, αλλά και το ίδιο το Ιράν. Παράλληλα, περίπου το ένα τρίτο του παγκόσμιου εμπορίου υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), κυρίως από το Κατάρ και τα ΗΑΕ, διέρχεται επίσης από το πέρασμα.
Το γεγονός πως, το Σαββατοκύριακο, το θέμα (για το The Strait of Hormuz) ήταν στα πρώτα της αναζήτησης διεθνώς σε οικονομικά αλλά και γεωπολιτικά sites καταδεικνύει τη σπουδαιότητά του για το διεθνές εμπόριο, την ενέργεια και τις οικονομικές ισορροπίες σε κάθε γωνιά της γης. Όπως και ότι επιχειρείται μια πρώτη αποτίμηση για τους κερδισμένους/χαμένους των πρώτων ημερών μετά το «χτύπημα» του Ισραήλ στο Ιράν και όσων ακολουθούν έκτοτε μέχρι την ώρα που γραφόταν το XW.
Και εύλογα η Τεχεράνη έχει εντάξει, καιρό τώρα, τα Στενά του Ορμούζ στη γεωπολιτική στρατηγική της και τα εργαλειοποιεί ανάλογα με τις καταστάσεις/εξελίξεις με το φόβητρο του αποκλεισμού τους. Ωστόσο, και μόνο το γεγονός ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα έστρεφε εναντίον του θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν σχεδόν το σύνολο των ηγεσιών του αραβικού και μουσουλμανικού κόσμου λειτουργεί, μέχρι σήμερα, ως μηχανισμός αντιστάθμισης. Υπό μια έννοια “hedging”, επιτρέποντας τη διαχείριση των τιμών του πετρελαίου/φυσικού αερίου μέχρις ενός ορίου.
Όμως, η τελευταία ενέργεια του Τελ Αβίβ έχει ως συνέπεια την αναβάθμιση της κρίσης Ισραήλ-Ιράν, με την ηγεσία του δεύτερου να υποχρεούται να απαντήσει ανάλογα, αναβαθμισμένα.
Προφανώς για την Ευρώπη οι εξελίξεις αυτές είναι ό,τι χειρότερο, καθώς λαμβάνουν χώρα στη δυσκολότερη συγκυρία, συνεκτιμώντας τα περιθώρια διαχείρισης που δεν έχει η Φραγκφούρτη, το έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας στις Βρυξέλλες, την πίεση Τραμπ για αποδοχή ενός πλαισίου δασμών. Οι αναλυτές προειδοποιούν ήδη για τα χειρότερα στην περίπτωση που η Τεχεράνη προχωρήσει στο κλείσιμο των Στενών. Ενδεικτικός είναι ο… παραλληλισμός του Kristian Kerr με ισοδύναμο σεισμού 8 Ρίχτερ για την ευρωπαϊκή οικονομία. Ο αναλυτής της LPL Financial δεν αφήνει και πολλά περιθώρια παρερμηνείας, ιδιαίτερα σε μια συγκυρία κατά την οποία η ευρωπαϊκή οικονομία βρίσκεται «επί ξυρού ακμής».
