του Γιώργου Προκοπάκη
Ανακοινώθηκε πως η Ελλάδα βγαίνει για νέο δανεισμό ξανανοίγοντας το δεκαετές ομόλογο του Ιανουαρίου 2020.
Μπράβο στον ΟΔΔΗΧ.
Επί περισσότερο από ένα χρόνο καταθέτω βαρετά την άποψη πως πρέπει να βγούμε επιθετικά με εκδόσεις ομολόγων. [τα έλεγα και επί ΣΥΡΙΖΑ, το “επιθετικά” δεν υπήρχε στην προβληματική….].
Το οικονομικό επιτελείο έχει το “εθνικό καθήκον” (ας μου επιτραπεί η υπερβολή και μεγαλοστομία] να εκμεταλλευθεί στο έπακρο τις ευκαιρίες που δίνει η (προσωρινή;) επιλεξιμότητά μας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Είναι και η συγκυρία των πιεσμένων αποδόσεων που κάνει το γλυκό να δένει.
Θετικό το βήμα.
Φέρνει λεφτά, δίνει τόσο δα βάθος στην αγορά μας και ενδεχομένως προστατεύει από μελλοντικές δύσκολες καταστάσεις (διευκρίνιση στην υποσημείωση).
Σε σύγκριση δε με τις προβλέψεις του προσχεδίου προϋπολογισμού που κατατέθηκε (και εγκρίθηκε) στην Κομισιόν τον Οκτώβριο, είναι μια διόρθωση της πολιτικής “πέρα βρέχει” – στο προσχέδιο προβλεπόταν άντληση €7 δις όλο το 2021, αισίως θα είμαστε αύριο στα €12 δις το πρώτο εξάμηνο.
Για πάρα πολλούς λόγους, στο άμεσο μέλλον η Ελλάδα πρέπει να βγει και με άλλες εκδόσεις – όσο πιο πολλές είναι δυνατόν.
Όσο είμαστε στο PEPP πρέπει να γίνουν εκδόσεις ΚΑΙ βραχυ/μεσοπρόθεσμων λήξεων – τριετία έως πενταετία.
Η μέση διάρκεια των ομολόγων που έχει αγοράσει και παρκάρει η ΕΚΤ είναι πάνω από 9 χρόνια, δηλαδή με τη λήξη του PEPP δεν έχουμε πολλά να περιμένουμε από τις επανεπενδύσεις της ΕΚΤ.
Το 2023 ξεκινούν οι αποπληρωμές χρεολυσίων του EFSF (€1.74 δις το χρόνο).
Δηλαδή, είναι εντός του “βεληνεκούς” τριετίας και πενταετίας με τα αδιανόητα χαμηλά επιτόκια.
Ο ΟΔΔΗΧ έχει τις τεχνικές δυνατότητες να παίξει μπάλα – το mandate για μια πολιτική ενεργού διαχείρισης χρειάζεται.
Αναρωτιέμαι εάν έχει εξετασθεί το σενάριο να βγουν α λα μπρατσέτα οι Σταϊκούρας, Ρεγκλινγκ, Λαγκάρντ, και να ανακοινώσουν την υποστήριξη των θεσμών σε πλάνο πρώιμης αποπληρωμής δανείων του EFSF που ωριμάζουν εντός δεκαετίας.
Η Ελλάδα, με τα σημερινά επίπεδα αποδόσεων, θα έχει μικρό επιτοκιακό κέρδος, θα μειώσει όμως το χρέος του 2032 (από μεταφερόμενους τόκους – κάθε 100 ευρώ αγοράζουν περίπου 110 ευρώ χρέους του 2032).
Βολεύει τους πάντες.
Δηλαδή, χωρίς αρνητική επίπτωση στο προφίλ του χρέους, αρχίζει η ανταλλαγή δανείων των θεσμών με δανεισμό από τις αγορές με δύο παράπλευρες ωφέλειες:
(α) αύξηση των ομολόγων που θα αγοράσει και διακρατήσει η ΕΚΤ, με όλα τα σχετικά θετικά,
(β) μείωση (μικρή βέβαια) μείωση του χρέους και βελτίωση (μικρή βέβαια) βελτίωση της βιωσιμότητάς του.
Σημείωση
Μακροπρόθεσμα η ΕΚΤ δεν μπορεί να διακρατεί πάνω από 33% μιας έκδοσης ομολόγων. Με τα στοιχεία Μαΐου, διακρατεί πάνω από 41% του συνόλου των ομολόγων αναφοράς του ελληνικού δημοσίου.
Δηλαδή, αν όχι σε όλες τις εκδόσεις, σε πολλές έχει γίνει υπέρβαση του ορίου.
Με τη λήξη του PEPP εντός μιας μεταβατικής περιόδου θα ληφθούν μέτρα για τη μείωση του στοκ των διακρατούμενων ομολόγων.
Η επανέκδοση του δεκαετούς εξυπηρετεί και αυτόν τον στόχο – τα διακρατούμενα ομόλογα από την ΕΚΤ πέφτουν κάτω από το 33% της έκδοσης.
Το εάν θα ξαναγίνει υπέρβαση, εξαρτάται από τις συνθήκες.
