Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Ανεξίτηλη θα παραμείνει στην μνήμη των Ελλήνων η περιβόητη φράση του Αλέξη Τσίπρα, μέσα στη Βουλή:
- «Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή. Η Αργεντινή πέρασε μια πολύ μεγάλη δυσκολία…. αλλά κατάφεραν με αξιοπρέπεια να σταθεί στα πόδια της…»
Ήταν τότε Σεπτέμβριος του 2012.
Σήμερα οι Έλληνες παρακολουθούν την παλαι ποτέ 3η μεγαλύτερη οικονομία της Λατινικής Αμερικής, να καταρρέει για μία ακόμη φορά.
Η Αργεντινή ταλαιπωρείται δύο δεκαετίες από τον λαϊκισμό, με τους Περονιστές (!) να διεκδικούν πάλι την εξουσία, εκμεταλλευόμενοι την …νοσταλγία των ψηφοφόρων (κάτι αντίστοιχο με τους Έλληνες …Παπανδρεϊκούς) με τον πληθωρισμό να «τρέχει» με 40% ετησίως και την επίσημη ανεργία πάνω από το 10%.
H Ελλάδα, το 2015, κατάφερε και ΔΕΝ έγινε Αργεντινή. Έμεινε προσδεμένη στο ισχυρό και σταθερό περιβάλλον του Ευρώ και προσάρμοσε την οικονομία της στα δεδομένα της σύγχρονης εποχής.
Η δημοσιονομική προσαρμογή έγινε βίαια. Ο εκσυγχρονισμός των δομών της οικονομίας γίνεται αργά.
Οι Έλληνες λαϊκιστές επιμένουν σε Περονικές λύσεις, με λαϊκούς, «χαρισματικούς» ψευδεπίγραφους ηγέτες, να μιμούνται την φωνή του Ανδρέα Παπανδρέου και να ακολουθούν πιστά μόνο το δημαγωγικό κομμάτι της πολιτικής του. Υπόσχονται τα πάντα στους πάντες και αντιδρούν σθεναρά σε κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού, υποσχόμενοι διαρκώς την επιστροφή στο παρελθόν που έφερε την καταστροφή.
Στην Αργεντινή, οι νεοπερονιστές υπόσχονται «επαναδιαπραγμάτευση του χρέους» με το ΔΝΤ και «κοινωνικό συμβόλαιο με το λαό». Αντιστέκονται σε κάθε προσπάθεια φιλελευθεροποίησης της οικονομίας και προτείνουν το κρατισμό ως απόλυτη λύση στα χρόνια προβλήματα της Αργεντίνικης κοινωνίας.
Στην Ελλάδα, οι νεοπαπανδρεϊκοί λαϊκιστές δεν προτείνουν, απλώς υπόσχονται καλύτερες μέρες, με περισσότερο κράτος (δηλαδή περισσότερους “ημέτερους”) στην οικονομία και στην κοινωνία.
Ο τρόπος που ασκείται σήμερα η αντιπολίτευση στην Ελλάδα έχει όλα τα δομικά χαρακτηριστικά του λαϊκισμού.
- Η αξιωματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα σήμερα, μονοπωλεί την καταγωγή της από τον «λαό» και βερμπαλιστικά συγκρούεται με τις «ελίτ» των ακριβών Πανεπιστημίων του εξωτερικού.
- Η ρητορική της χαρακτηρίζεται από την δυαδικότητα της πολιτικής («εμείς-αυτοί») και την απονομιμοποίηση του αντιπάλου («δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε»).
Αυτοί που μας πρότειναν να «γίνει η Ελλάδα Αργεντινή» σήμερα θεωρούν τους εαυτούς τους εκφραστές της λαϊκής βούλησης, παρά το γεγονός ότι έχασαν πανηγυρικά τις πρόσφατες εκλογές….
