Του Νίκου Σακελλαρίου
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερη κουβέντα γίνεται για τις εφαρμογές της τεχνολογίας στην ασφαλιστική αγορά και τις λύσεις που θα φέρουν στην μείωση του λειτουργικού κόστους των ασφαλιστικών. Ωστόσο, οι αναλυτές λένε ότι ίσως θα έπρεπε να αναζητηθούν οι βέλτιστες επιλογές σε ότι αφορά την ισορροπία μεταξύ τεχνολογικών εφαρμογών και ισοζυγίου εργασίας. Δηλαδή να βρεθεί ποια εφαρμογή της τεχνολογίας θα βελτιώσει τα οικονομικά της ασφαλιστικής, διατηρώντας το μεγαλύτερο αριθμό απασχολουμένων.
Οι οικονομολόγοι πλέον μιλούν για την «οικονομία της τεχνολογίας» όπου η εφαρμογή τεχνολογίας θα αποτρέπει την δημιουργία οικονομικών, επιχειρηματικών και κοινωνικών προβλημάτων και έξαρση της ανεργίας. Το πρόβλημα θα ενσκήψει από τη στιγμή που οι άνθρωποι-εργαζόμενοι που παραμερίζονται είναι σε παραγωγικές ηλικίες και η καταναλωτική τους δύναμή εξασθενεί και δημιουργούνται αλυσιδωτές πιέσεις στην κατανάλωση.
Για την ώρα , η ισορροπία μεταξύ τεχνολογίας και εργασίας δεν έχει διαταραχθεί στην ελληνική ασφαλιστική αγορά. Ακόμη απολαμβάνει τα προνόμια της εφαρμογής της τεχνολογίας και φαίνεται ότι θα τα απολαμβάνει και τα επόμενα 5-10 χρόνια. Μετά όμως τι γίνεται; Η απασχολησιμότητα στον κλάδο μειώνεται ή μετεξελίσσεται; Αυτό θα εξαρτηθεί από τις τάσεις της αγοράς, την πορεία των επιχειρήσεων και την αλλαγή των οργανογραμμάτων τους. Κάποιοι εργαζόμενοι που θα επικαλυφθούν από την τεχνολογία θα εκπαιδευτούν και θα μετατεθούν σε άλλες θέσεις εργασίας και άλλοι θα χάσουν τις θέσεις του. Υπάρχει μία κατηγορία εργαζομένων που σταδιακά θα εισέλθει στην ασφαλιστική αγορά και θα είναι αυτοί που θα διαχειριστούν τις νέες τεχνολογίες. Το θέμα είναι να βρεθεί το σημείο ισορροπίας (equilibrium) μεταξύ δύο πλευρών.
