Στα 2,18 δισ € έφτασαν οι προσφορές για τις δύο επανεκδόσεις ομολόγων 250 εκατ €+150 εκατ.€ από τον ΟΔΔΗΧ, χθες Τετάρτη.
Ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους αξιοποίησε και αυτό το…παράθυρο ευκαιρίας που έχει ανοίξει αυτή την περίοδο για την ελληνική οικονομία.
Χρήσιμο είναι να ανατρέξουμε λίγα χρόνια πίσω όταν το 2015, αναλαμβάνοντας την εξουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτυρήθηκε για το γεγονός ότι παρέλαβε την χώρα με άδεια ταμεία, ενώ παραδίδοντας την το 2019 στάθηκε και στο ότι άφησε 37 δισ.€ στον κρατικό λογαριασμό.
Τέσσερα χρόνια μετά, η θητεία της σημερινής κυβέρνησης ολοκληρώνεται με 2 γεμάτα “μαξιλάρια” και το “ταμειακό” (πραγματικό χρήμα) και το “δημοσιονομικό” (δηλαδή περιθώρια για την εφαρμογή ευνοϊκής δημοσιονομικής πολιτικής, μετά την κάλπη).
Σύμφωνα με τα στοιχεία υλοποίησης του προϋπολογισμού, στο 4μηνο (ανακοινώθηκαν την Δευτέρα) η παραγωγή δημοσιονομικού χώρου συνεχίζεται, με την υπέρβαση στο σκέλος των εσόδων σημαντική, την διατήρηση των δαπανών αισθητά χαμηλότερα των στόχων- σε αυτό έχει συμβάλλει η συνεχιζόμενη πτώση των τιμών του φυσικού αερίου/πετρελαίου- με αποτέλεσμα το “ταμείο” Ιανουαρίου-Απριλίου να κλείνει με μεγάλη υπεραπόδοση.
Γεγονός που σημαίνει ότι, η επόμενη κυβέρνηση, το νέο οικονομικό επιτελείο θα βρεθούν με ένα δημοσιονομικό “μαξιλάρι” της τάξεως των 800-900 εκατ.€
Προφανώς το ποσό δεν αρκεί για να περιοριστούν λ.χ. ειδικοί φόροι (καύσιμα)
ή να μειωθούν φόροι ΦΠΑ (τρόφιμα) πλην όμως είναι μία καλή αρχή.
Το δεύτερο- και μεγαλύτερο/το κυρίως- “μαξιλάρι” έχει να κάνει με τα ταμειακά διαθέσιμα που παραμένουν στα 37-38 δισ.€ (δλδ όσα παρέλαβε η Ν.Δ).
- Το “ταμείο” έμεινε άθικτο- παρά το γενναίο πρόγραμμα στήριξης της οικονομίας/κοινωνίας στην διάρκεια των επάλληλων κρίσεων-από Covid 19 μέχρι ενεργειακή, εισβολή Ρωσίας κ.λ.π- και αυτό γιατί οι χρηματοδοτικές ανάγκες (υπέρ) καλύφθηκαν με εξόδους της χώρας στις αγορές.
Μελετημένες, μεθοδικές και αποτελεσματικές- με καθοριστικό τον ρόλο του ΟΔΔΗΧ– πολιτική που συνεχίζεται από τα χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ- στα θετικά των κομμάτων εξουσίας.
- Το χρέος αυξήθηκε όντως σε ονομαστικούς όρους αλλά με βραδύτερο ρυθμό σε σχέση με το ΑΕΠ, για αυτό και η σημαντική βελτίωση της σχέσης “χρέους/ΑΕΠ”.
Τι μένει;
Προφανώς θα είναι στόχος της όποιας νέας κυβέρνησης, η απόκτηση της επενδυτικής βαθμίδας, για πολλούς και ευνόητους λόγους.
Μέσω αυτής θα επιτευχθεί- εκτός άλλων- η πρόωρη αποπληρωμή χρέους, η εξόφληση διακρατικών υποχρεώσεων (από το πρώτο μνημόνιο), η μείωση της έκθεσης στα έντοκα γραμμάτια του δημοσίου ώστε ο λόγος ως προς το χρέος να μειωθεί έτι περαιτέρω.
Για 132% του ΑΕΠ το 2026 “δείχνουν” μοντέλα προβλέψεων, ενδεχομένως και χαμηλότερα της Ιταλίας.
Επίσης η “τιμολόγηση” των τελευταίων (προεκλογικών) ημερών παραπέμπει στην εκτίμηση των ξένων (δλδ των πανίσχυρων αγορών) πως η (όποια ) κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές θα ακολουθήσει την ίδια δημοσιονομική πολιτική.
