Πώς θα φαινόταν σε ένα μισθωτό ιδιωτικό υπάλληλο αν ξαφνικά στο τέλος του μήνα, ενώ είχε δουλέψει όλες τις ημέρες, τον ενημέρωνε ο εργοδότης του ότι θα τον πληρώσει μόνο το 30 % του μισθού του αναθεωρώντας τη Συμφωνία Πρόσληψης του, επειδή έπεσε έξω στις άλλες δαπάνες της επιχείρησης και ότι θέλει να ισοφαρίσει τη χασούρα από αυτόν και πράγματι, του καταθέτει 70% λιγότερα χρήματα του μισθού του;
Θα έφευγε έτσι δεν είναι ; Θα άλλαζε δουλειά- σωστά ;
Πώς θα φαινόταν αν επίσης από εκείνη τη στιγμή και έπειτα του ανακοίνωνε ότι θα τον πληρώνει πάντα 70% λιγότερο από αυτά που συμφώνησαν στην πρόσληψη αναθεωρώντας τη συμφωνία πρόσληψης του, μιας και καλόμαθε με τη μίας φοράς μείωση που του έκανε και δηλώνει αδύναμος να περιορίσει τις άλλες δαπάνες της επιχείρησης στο μέλλον και πρέπει πάντα να ισοφαρίζει τη χασούρα από αυτόν.
Πόσο μάλλον όταν πράγματι βλέπει ότι οι επόμενοι μισθοί μπαίνουν πάντα με 70% λιγότερο; Θα έφευγε; Θα άλλαζε δουλειά – σωστά ;
Πώς θα φαινόταν αν επιπλέον των παραπάνω, ξαφνικά έλεγε ο εργοδότης ότι επειδή είναι αδύναμος να περιορίσει τις άλλες δαπάνες του που όλο και μεγαλώνουν, είναι υποχρεωμένος ο υπάλληλός του να τον στηρίξει και να του επιστρέψει και χρήματα από το μισθό του από τα προηγούμενα 10 χρόνια ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ για να τον στηρίξει τώρα στην ανεπάρκεια του;
Πώς θα του φαινόταν, λοιπόν, αν έβλεπε από τον ήδη μειωμένο μισθό που του μείωσε ο εργοδότης κατά 70%, να του κρατά και χρήματα αναδρομικά, αναθεωρώντας τη συμφωνία πρόσληψης του, να τον μειώνει κι άλλο, μια και τώρα θα του χρωστά και από πάνω; Θα είχε φύγει τρέχοντας να αλλάξει δουλειά – αν μπορούσε – σωστά;
Πώς θα φαινόταν σε ένα μισθωτό δημόσιο υπάλληλο αν τα έκανε όλα αυτά η δημόσια υπηρεσία του ΑΝΑΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΟΥ και δεν είχε εναλλακτικές να αλλάξει δουλειά; Πώς θα του φαινόταν αν ήταν ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ να δουλεύει και να χρωστά για το παρελθόν ολοένα και περισσότερο, επειδή το κράτος απλά πέφτει έξω και να παίρνει ολοένα και λιγότερα και βάσει της σύμβασής του και ακόμα και όταν φύγει να είναι δεσμευμένος να χρωστά όσα ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ του έχουν χρεώσει μέχρι να πεθάνει;
Πώς θα φαινόταν σε ένα ελεύθερο επαγγελματία να έκανε μια σύμβαση -μια συμφωνία και να δούλευε και να έκοβε τιμολόγιο και να του έλεγε ο πελάτης του ότι, επειδή τα χάλασε αλλού τα χρήματά του, όχι μόνο δεν θα τον πληρώσει -παρά μόνο το 30% με το έτσι θέλω- αλλά και μονομερώς έχει το δικαίωμα (επειδή αυτός έπεσε έξω) ΝΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΕΙ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ αλλάζοντας τους όρους της σύμβασης και να χαμηλώσει τις συμφωνημένες τιμές;
Θα είχε πάει τουλάχιστον στα δικαστήρια -σωστά;
Αν μη τι άλλο θα σταμάταγε να κάνει δουλειά μαζί του και θα φρόντιζε να κυκλοφορήσει αυτή η συμπεριφορά παντού.
Αυτό συμβαίνει με τον ΜΕΓΑΛΟ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ :
- Τον ΕΟΠΥΥ που εφαρμόζει OΛΑ τα παραπάνω στους συμβεβλημένους μαζί του 3.000 και πλέον Μικροβιολόγους -και φανταστείτε τι θα γίνει αν αυτοί φύγουν!
Αλλά μήπως τελικά αυτό θέλουν;
Το Σύστημα Υγείας δουλεύει ως εξής:
Κλινικοί ιατροί, ιδιώτες ή νοσοκομειακοί, συνταγογραφούν διαγνωστικές εξετάσεις για ασθενείς τους εκδίδοντας παραπεμπτικά, τα οποία οι ασθενείς προσκομίζουν στους μικροβιολόγους και οι μικροβιολόγοι απλά εκτελούν αυτές τις εξετάσεις που άλλοι συνταγογράφησαν.
Για την πλειονότητα των ασθενών που είναι ασφαλισμένοι στο Ελληνικό Δημόσιο σύστημα υγείας, τον ΕΟΠΥΥ δηλαδή, η διαδικασία διενέργειας μικροβιολογικών εξετάσεων είναι η εξής: επισκέπτονται τον μικροβιολόγο για να κάνουν εξετάσεις οι οποίες είναι γραμμένες στα παραπεμπτικά κλινικών ιατρών, τα οποία, ο ίδιος, εφόσον είναι συμβεβλημένος με τον ΕΟΠΥΥ, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να εκτελέσει και να κάνει τις εξετάσεις στους ασθενείς. Στη συνέχεια, ο μικροβιολόγος στέλνει στον ΕΟΠΥΥ τα τιμολόγια για τις εξετάσεις που διενήργησε, για να πληρωθεί βάσει της σύμβασης και των συμφωνημένων τιμών που έχει μαζί του.
Εκείνη τη στιγμή ο ΕΟΠΥΥ αποφασίζει ότι, επειδή έχει πέσει έξω στον προϋπολογισμό του, μιας και η συνταγογράφηση που έγινε ήταν τόσο μεγάλη και αναπάντεχη και δεν μπορεί να τη χειριστεί, προχωρά σε μονομερή αναθεώρηση των συμβάσεων με τους μικροβιολόγους και τους κόβει όσα χρήματα έχει πέσει έξω και τους πληρώνει μόνο το 30% του κάθε παραπεμπτικού.
Ο ΕΟΠΥΥ λοιπόν όχι μόνο αποδίδει το 30% μόνο στους μικροβιολόγους αλλά και απαιτεί – βεβαιώνοντας στην εφορία σχετικές οφειλές -να του επιστρέψουν αναδρομικά ποσά τα οποία εισέπραξαν από τα προηγούμενα χρόνια. Επίσης δεν φθάνουν μόνο αυτά -προχωρά σε αναθεώρηση/μείωση μονομερώς των τιμών που έχουν συμφωνήσει μαζί του μειώνοντας τες κάτω από τα συμφωνημένα χαμηλά όρια που είχαν θεσπιστεί 31 χρόνια παλαιότερα, το 1991.
Οι μικροβιολόγοι προσπαθούν να επιβιώσουν ζώντας με τις λέξεις /ορισμούς των μειώσεων όπως:
- rebate (έκπτωση που ο ΕΟΠΥΥ επιβάλει και μειώνει τις αποζημιώσεις τους βάσει τζίρου)
και
- clawback (αυτόματη επιστροφή) που αφαιρείται από αυτό το ποσό που ζητούν να λάβουν σαν αποζημίωση για τις υπηρεσίες τους.
Αυτές οι μειώσεις μαζί με τις μειώσεις των τιμών που ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ επιβάλλει ο ΕΟΠΥΥ από το 2012 ΑΝΑΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ έχει σαν αποτέλεσμα να γίνονται 3 διαδοχικές περικοπές (μειωμένες ασφαλιστικές τιμές, rebate, clawback) που συνολικά φθάνουν το 70% αυτών που γράφει το παραπεμπτικό.
- Αν αφαιρέσουμε και τα υλικά που χρειάζονται για τις εξετάσεις, όπως αντιδραστήρια και αναλώσιμα (25-30%) δεν μένει τίποτα για λειτουργικά, μισθούς, αποσβέσεις και μια τελική αμοιβή που θα συντηρήσει τις οικογένειες μικροβιολόγων .
Έτσι κάθε μήνα ο μικροβιολόγος καταθέτει πχ να πληρωθεί €100 από εκτέλεση εξετάσεων ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ και λαμβάνει λιγότερο από €28 και με καθυστέρηση 3-4 μηνών.
Τα παραπάνω αποδεικνύουν το πως καταστρέφεται ένας κλάδος που συντηρεί χιλιάδες οικογένειες και εξυπηρετεί εκατομμύρια ασθενών μια και είναι σαφές ότι υπάρχει μια συνεχώς μειούμενη αποζημίωση για την ίδια εξέταση και μια μεθόδευση στις πληρωμές που οδηγεί και κάνει ένα υγιές εργαστήριο να βρεθεί χρεωμένο για πολλά χρόνια.
- Τι πιο σωστό από το να βάλει ο ΕΟΠΥΥ όριο-πλαφόν στο κάθε μικροβιολογικό εργαστήριο, σε ο,τι εκτελείται στους ασφαλισμένους, όπως ακριβώς ισχύει και το όριο επισκέψεων που ισχύει για τους κλινικούς ιατρούς;
- Όταν συμπληρωθεί το πλαφόν αυτόματα σταματά η δυνατότητα εξυπηρέτησης μέσω ΕΟΠΥΥ στους μικροβιολόγους και δεν ξεπερνιέται ο προϋπολογισμός του κράτους .
Μήπως όμως κάποιοι θέλουν να κλείσουν οι μικροβιολόγοι;
