Οι (προ)χθεσινές εκλογές συνιστούν την αρχή μιας μεγάλης πολιτικής διόρθωσης, ένα πραγματικό πολιτικό σεισμό που δεν είναι τίποτα λιγότερο από την πλήρη αντιστροφή των εκλογών του Μαΐου 2012.
Αν και βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή της διαδικασίας αυτής, η τάση είναι εντελώς σαφής:
- έντεκα χρόνια μετά, οι εκλογές της 21ης Μαΐου 2023 σηματοδοτούν την αντιστροφή των εκλογών της 6ης Μαΐου 2012 ή, για να το πω διαφορετικά, το πολιτικό ξεπέρασμα των μεγάλων πολιτικών ανατροπών της οικονομικής κρίσης του 2010.
Το 2019 επιβεβαίωσε την ανθεκτικότητα του δικομματισμού με την μορφή Νέας Δημοκρατίας – ΣΥΡΙΖΑ.
- Η Νέα Δημοκρατία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη κινήθηκε από την αρχή αποφασιστικά προς το κέντρο και από το 2016 τέθηκε επικεφαλής των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος μια θέση στην οποία παγιώθηκε με εντυπωσιακής σταθερότητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την δυνατότητα να μετατραπεί σε ένα «κανονικό» κεντροαριστερό κόμμα.
Έκανε κάποιες σπασμωδικές κινήσεις προς την κατεύθυνση αυτή χωρίς όμως να το πιστέψει ο ίδιος.
Αποτέλεσμα, οι συνεχείς παλινωδίες ανάμεσα στην πολιτική μετριοπάθεια και την τοξική εχθροπάθεια.
- Ο Αλέξης Τσίπρας δεν φαίνεται να κατάλαβε πως η κρίση έληξε.
Έτσι ηττήθηκε και ήττα του αυτή είναι ενδεχόμενο να επισφραγιστεί στις επόμενες εκλογές με την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στην θέση του δεύτερου κόμματος.
Ήδη το ΠΑΣΟΚ ξεπέρασε τον ΣΥΡΙΖΑ σε αρκετούς νομούς.
- Οι εκλογές αυτές απέδειξαν πως η αναντιστοιχία ανάμεσα σε μια Ελλάδα που βγήκε από την κρίση και κοιτάζει την επόμενη μέρα και μια πολιτική που παραπέμπει στην εποχή της κρίσης, ανάμεσα στην κανονικότητα και την τοξικότητα, αντικατοπτρίζεται και στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ όπου η Ζωή Κωνσταντοπούλου που αντικατέστησε την υψωμένη γροθιά με τα χαμόγελα και την καρδούλα βρέθηκε στο εκλογικό επίπεδο του Βαρουφάκη, ο οποίος επέλεξε να αναβιώσει το 2015.
Οι καρδούλες πάλεψαν με τις υψωμένες γροθιές και κέρδισαν κατά κράτος.
Και αυτό δεν μπορεί παρά να είναι πολύ καλό.
Η Ελλάδα γύρισε σελίδα.
{το κείμενο του Στάθη Καλύβα πρωτοδημοσιεύτηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 22/5/23}
