Με την «πλάτη» της τελευταίας έκδοσης του 10ετούς ομολόγου, η Αθήνα έχει την ευχέρεια χρόνου να περιμένει μέχρις ότου το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες αποφασίσουν να «βάλουν μπροστά» το Ταμείο Ανάκαμψης. Μέχρι τότε, στρέφει την προσοχή της προς τον ESM και σχεδιάζει πώς θα κινηθεί σε σχέση με το IMF.
Παρακολουθεί τα νεότερα από το μέτωπο του ΕΜΣ, με τον επικεφαλής του, Κλάους Ρέγκλινγκ, να έχει δώσει, επί της ουσίας, επενδυτική βαθμίδα στο «ελληνικό χρέος», χαρακτηρίζοντάς το «εξυπηρετήσιμο», λειτουργώντας σαν εγγυητής για τα funds που αγοράζουν μερίδιά του. Με το επιπλέον όφελος πως, πλέον, οι κάτοχοί του είναι κυρίως διαχειριστές κεφαλαίων (59%), τράπεζες (21%), ασφαλιστικά ταμεία (5,5%) και το υπόλοιπο (14,5%) hedge funds. Τι σημαίνει αυτό; Ο κίνδυνος να βγουν γρήγορα πωλητές προέρχεται από τους κατόχους του 14,5% με εν δυνάμει αγοραστές τους άλλους. Με αυτόν τον τρόπο διατηρούνται και τα διαθέσιμα σε υψηλά επίπεδα.
Η γραμμή της ελληνικής πλευράς δεν έχει παρεκκλίνει ουσιαστικά από την αρχική… αγαπημένη (καθότι ο μεγαλύτερος δανειστής μας) από απόσταση, χωρίς όμως να κλείνει την πόρτα σε μια ενδεχόμενη μελλοντική προσφυγή (ρευστότητα με μηδενικά επιτόκια χορηγεί) και πολύ δύσκολα θα είναι από τις πρώτες που θα αποταθεί. Αν, εφόσον και όταν, γνωρίζοντας πως μπορεί να αντλήσει από τον Μηχανισμό 3,5 με 4 δισεκατομμύρια. Το ζητούμενο είναι να διατηρείται η αγαστή σχέση με τον φορέα που παρέχει εγγύηση για το χρέος και τη χώρα για τα επόμενα 12 με 13 χρόνια.
Και η παρουσία του ΔΝΤ
Υπό το πρίσμα και των τελευταίων εξελίξεων, προτεραιότητα του οικονομικού επιτελείου είναι η καλύτερη δυνατή χρήση πόρων και κεφαλαίων, προκειμένου να αμβλυνθούν –κατά το δυνατόν– οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες του κορωνοϊού.
Το Υπουργείο Οικονομικών θα εξετάσει το δεύτερο εξάμηνο αν θα προχωρήσει σε πρόωρη αποπληρωμή οφειλών προς το ΔΝΤ (σύμφωνα με δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού, Χρήστου Σταϊκούρα, σε συνέδριο του Economist).
Η πρόωρη αποπληρωμή και άλλων ακριβών δανείων από το Ταμείο ήταν κάτι που σχεδιαζόταν πέρσι, αλλά τα δεδομένα στην εποχή του Covid-19 είναι διαφορετικά. Πάντως η Αθήνα διευκολύνεται από την παρουσία του ΔΝΤ μέχρι το τέλος της μετα-μνημονιακής επιτήρησης, και γι’ αυτό αν κρίνει πως συμφέρει να αποπληρώσει, πιθανότατα θα αφορά μέρος από τα 5,5 δισεκατομμύρια.
Και τα επόμενα βήματα του υπουργού Οικονομικών, του ΟΔΔΗΧ; Προφανώς θα εξαρτηθούν από τις εξελίξεις στις διεθνείς αγορές, στην οικονομία μας, όμως ο τρέχων σχεδιασμός «βλέπει» ακόμη μία έξοδο στις αγορές προς το φθινόπωρο-χειμώνα, προκειμένου να τηρηθεί το πλάνο (των 4 εκδόσεων κάθε χρόνο).
Αν και πολύ πρώιμο ακόμη, θα μπορούσε να είναι ακόμη και μια «επανατιμολόγηση»/μετακύλιση παλαιότερου υφιστάμενου τίτλου, ενός καινούργιου μικρότερης διάρκειας για 1 με 2-2,5 δισ., στρογγυλεύοντάς τα στα συνολικά 10 δισεκατομμύρια.
Σε κάθε περίπτωση, η Αθήνα δεν έχει, πλέον, λόγο να βιάζεται, αντιθέτως θα περιμένει για να δει τι επιπλέον μπορεί να λάβει. Καταρχάς, τη δόση από τα κέρδη που είχαν από την απόδοση ελληνικών ομολόγων οι κεντρικές τράπεζες χωρών της ευρωζώνης. Επίσης, εύλογο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα εναλλακτικά σχέδια της ΕΚΤ, που –μεταξύ άλλων– περιλαμβάνουν τη δημιουργία ενός «σχήματος» που θα μπορούσε να απορροφήσει/καλύψει ένα μεγάλο μέρος των μη εξυπηρετούμενων δανείων/ανοιγμάτων που δημιουργούνται λόγω των συνεπειών του κορωνοϊού.
Πηγή: ΧΡΗΜΑ WEEK, 16/06/2020
