Από την Παρασκευή Μπούρα Ψυχολόγο, Ομαδική Αναλύτρια
Στις σχέσεις –είτε φιλικές, είτε ερωτικές, είτε επαγγελματικές– δεν είναι πάντα εύκολο να ξεχωρίσουμε τι πάει λάθος. Ο ενθουσιασμός, η μοναξιά, η ανάγκη, πολλές φορές, μας κάνουν να φοράμε παρωπίδες. Υπάρχουν, όμως, κάποια «σημάδια συναγερμού», οι λεγόμενες “red flags”, που λειτουργούν σαν προειδοποιητικά φώτα. Αναβοσβήνουν σαν φάροι, δηλώνοντας την παρουσία τους, και, όσο και να θέλουμε να τα αγνοήσουμε, αργά ή γρήγορα, θα βρεθούμε σε δύσκολη θέση.
Τι είναι τα red flags;
Ο όρος προέρχεται από την ιδέα της «κόκκινης σημαίας»: ένα ξεκάθαρο σήμα κινδύνου. Στις σχέσεις, “red flags” είναι συμπεριφορές ή μοτίβα που δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά –και ότι ίσως χρειαστεί να προστατεύσουμε τον εαυτό μας.
Πολλές φορές, στη διάρκεια των θεραπευτικών συναντήσεων, έχει αναφερθεί ο όρος “red flag”. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αφορούν ατυχείς καταλήξεις σχέσεων, με αναφορές όπως π.χ. «Είναι 40 χρόνων και μένει με τους γονείς», «Όλοι οι φίλοι τον/την αποφεύγουν», και συνοδεύονται πάντα από το συμπέρασμα «Δεν τα ’βλεπα!».
Οι «κόκκινες σημαίες» μπορεί να μοιάζουν μικρές στην αρχή, αλλά με τον χρόνο γίνονται τεράστιες. Για αυτό καλό είναι να μαθαίνουμε να τις βλέπουμε έγκαιρα –είναι το πρώτο βήμα για υγιείς και ισορροπημένες σχέσεις.
Τα πιο συνηθισμένα
- Έλλειψη σεβασμού: Υποτιμητικά σχόλια, ειρωνείες ή συνεχής κριτική, που μας κάνουν να αισθανόμαστε μικροί. Δεν είναι αστείο το «φάρδυνες λιγάκι», δεν είναι χαριτωμένο το «όλο χαζομάρες λες».
- Έλεγχος και ζήλια: Όταν ο άλλος θέλει να ξέρει κάθε μας κίνηση, περιορίζει την ελευθερία μας ή μας απομονώνει από φίλους και οικογένεια. Δεν είναι ενδιαφέρον, ας μην το βαφτίζουμε έτσι. Όσο τρυφερό κι αν φαίνεται, είναι βασανιστικό –και αν δεν είναι, θα γίνει.
- Ασυνέπεια: Άλλα λέμε, άλλα κάνουμε. Υποσχέσεις που δεν τηρούνται και δικαιολογίες που επαναλαμβάνονται: «Την επόμενη φορά…».
- Έλλειψη επικοινωνίας: Αδυναμία να συζητήσουμε τα προβλήματα, αποφεύγουμε τον διάλογο ή κλεινόμαστε στον εαυτό μας.
- Τοξικότητα και χειραγώγηση: Μας κάνουν να αισθανόμαστε ενοχές για πράγματα για τα οποία δεν φταίμε ή χρησιμοποιούν το συναίσθημά μας εναντίον μας. Προβάλλουν προσωπικές τους αδυναμίες σαν δικές μας και τα λάθη δεν είναι ποτέ στο «μενού» τους.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο περιοδικό Pharma PLUS Link ΕΔΩ
