Αρχές Μαρτίου θα υποβληθούν οι δεσμευτικές προσφορές για την απόκτηση του 50,1% των ΕΛΠΕ (το 30,1% από το ποσοστό της ΡΟ&ΙΗ/συμφερόντων Λάτση και 20% από την συμμετοχή του ΤΑΙΠΕΔ).
Αυτό φαίνεται, πως θα είναι και το τελικό deadline για τα δύο κοινοπρακτικά σχήματα (Glencore με Carlyle και Vitol με Sonatrach) και από την πλευρά των πωλητών διαμηνύεται πως αυτή την φορά δεν θα δοθούν νέες παρατάσεις. Ωστόσο αυτός, που επείγεται και θέλει να παρουσιάσει έργο είναι εκτός από το Ταμείο και η Αθήνα, από την στιγμή που οι υπόλοιποι διαγωνισμοί κωλυσιεργούν.
Το θέμα είναι ότι η πλευρά Λάτση θέλει να ολοκληρωθεί η διαδικασία, που με βάση την τρέχουσα αποτίμηση των ΕΛΠΕ ανέρχεται σε 700-720 εκατ. ευρώ, αλλά το ζήτημα είναι τι διατίθενται να προσφέρουν οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές. Γιατί εάν είναι ακριβείς οι πληροφορίες που φτάνουν στα αυτιά μας αποκλίνουν αισθητά συνεκτιμώντας μάλιστα πως τα EBITDA διαμορφώθηκαν στο 1 δισ., το 2018.
Θα δεχθεί το Ταμείο μία προσφορά (συγκριτικά χαμηλότερη με τα οικονομικά μεγέθη και αποτίμηση) κινδυνεύοντας να (ξανά ) βρεθεί στο στόχαστρο, όπως και στην περίπτωση του Ελευθέριος Βενιζέλος;
