του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Σε μια μη ανταγωνιστική περιφερειακή οικονομία, της οποίας το Εθνικό Εισόδημα κατά 75% οφείλεται στην κατανάλωση, η μοναδική –αποτελεσματική- στρατηγική, για να φορολογηθεί το αφανές «γκρίζο εισόδημα» των πολιτών, είναι η όσο το δυνατόν πιο ελεύθερη κυκλοφορία του.
Η λύση είναι απλή και την έχουν ανακαλύψει άλλες πιο προηγμένες οικονομικά χώρες του πλανήτη:
- Όταν κάθε δαπάνη αφαιρείται αυτομάτως από το φορολογητέο εισόδημα του καταναλωτή, ο φορολογούμενος πολίτης έχει κίνητρο, επιθυμία και στόχο να αποκαλύπτει το εισόδημα του άλλου φορολογούμενου κι έτσι να διευρύνει την φορολογική βάση.
- Όταν το χρήμα κυκλοφορεί, καταναλώνεται, επενδύεται τότε το «γκρίζο εισόδημα» αναδύεται στην επιφάνεια, φαίνεται και φορολογείται.
Την συνταγή την έχουν ανακαλύψει άλλες αναπτυγμένες χώρες:
- Έσοδα – Έξοδα = Φόρος στο υπόλοιπο.
Όλοι έχουν κίνητρο να συλλέγουν αποδείξεις για να μειώσουν το φορολογητέο εισόδημα, όλοι προσπαθούν να επενδύσουν, να τοποθετήσουν κάπου τα διαθέσιμά τους ώστε να μην φορολογηθούν, όλοι μαζί δουλεύουν για να αυξήσουν τα φορολογικά έσοδα του Κράτους.
Ο πιο αποτελεσματικός φόρος σήμερα στο Ελληνικό Κράτος είναι ο ΕΝΦΙΑ.
Είναι η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας που σε μεγάλο βαθμό δημιουργήθηκε μέσα από το «υπερ-πλεόνασμα» των εισοδημάτων της προηγούμενης περιόδου της επίπλαστης ευημερίας. Τότε που οι πολίτες πλήρωναν φόρο απόκτησης και όχι φόρο ιδιοκτησίας ακινήτων.
Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος προανήγγειλε χθες ότι σχεδιάζει ένα πρόγραμμα μείωσης φόρων..
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται απλά μείωση φόρων. Χρειάζεται αλλαγή της φιλοσοφίας, των μεθόδων και του τρόπου φορολόγησης.
Η Ελλάδα:
- Φορολογεί βάναυσα την παραγωγή και όχι το κέρδος.
- Φορολογεί με 70% το εισόδημα προτού καν καταναλωθεί,
- Προσπαθεί να εντοπίσει το “μαύρο” χρήμα προτού κυκλοφορήσει
Η Κυβέρνηση προσπαθεί με πομπώδεις εξαγγελίες να «τρομάξει» τους φοροφυγάδες.
Αυτοί με τη σειρά τους «θάβουν», κρύβουν και φυγαδεύουν όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία. Δεν δαπανούν, δεν ξοδεύουν, δεν επενδύουν στερούν την πραγματική οικονομία της χώρας από το οξυγόνο της ρευστότητας. Ακόμη και το «γενναιόδωρο» φιλοδώρημα του πλούσιου φοροφυγά στον μεροκαματιάρη παρκαδόρο, στο τέλος καταλήγει σε κάποιον νόμιμο, φανερό και φορολογήσιμο τραπεζικό λογαριασμό για την πληρωμή ενοικίου, φόρων ή δανείου.
Αντί να προσφέρει κίνητρα για την συλλογή και εμφάνιση των αποδείξεων και των τιμολογίων, το Κράτος με ανούσιες εκστρατείες εκφοβισμού επιδοτεί την φοροδιαφυγή, την απόκρυψη των συναλλαγών.
Όλα θα ήταν πιο απλά, αν κάθε δαπάνη αφαιρούνταν από το φορολογητέο εισόδημα του καταναλωτή αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα το σύνολο του φορολογητέου εισοδήματος του προμηθευτή, του παρόχου, του εμπόρου.
Η παραοικονομία στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι φτάνει στα 40 δισ. Ευρώ. Τα 2/3 αυτής της παραοικονομίας να οφείλονται στην αδήλωτη εργασία. Είναι ενδεικτικό ότι για τη χρονική περίοδο 1999-2010 η παραοικονομία στην Ελλάδα άγγιζε το 27% του ΑΕΠ, ενώ το 2015 υπολογίζεται ότι ανήλθε περίπου στο 22,4% του ΑΕΠ.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλους φορολογικούς τρομονόμους.
Η Ελλάδα πρέπει να αφήσει –ελεύθερο- το χρήμα να κυκλοφορήσει στην οικονομία, για να το φορολογήσει σωστά, ορθολογικά ευκολότερα και αποτελεσματικότερα…
