Τρεις διαφορετικές κατηγορίες κινδύνου διακρίνει η DBRS -για πρώτη φορά τονίζει δημοσιοποιεί- για τις χώρες που είναι πιο πιθανό ν’ αποχωρήσουν από την Ευρωζώνη, σημειώνοντας ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην κατηγορία του μέτριου κινδύνου εξόδου από την ευρωζώνη, ενώ καμία χώρα –ούτε η Ιταλία- δεν κατατάσσεται στην κατηγορία του υψηλού κινδύνου.
Οι τρεις κατηγορίες κινδύνου σύμφωνα με την DBRS: χαμηλή, μέτρια και υψηλή
Χαμηλός είναι ο κίνδυνος εξόδου για Αυστρία, Βέλγιο, Κύπρο, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ιρλανδία, Ιταλία, Λετονία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Ολλανδία, Πορτογαλία, Σλοβακία, Σλοβενία και Ισπανία.
Γιατί η Ελλάδα διαφοροποιείται από τις άλλες χώρες;
Όπως αναφέρει η DBRS, ο λόγος για τον οποίον η Ελλάδα «ξεχωρίζει» από τις υπόλοιπες δεκαοκτώ χώρες ως προς το επίπεδο ρίσκου, είναι το υψηλό χρέος της χώρας προς επίσημους φορείς, το οποίο η Ελλάδα θα πρέπει σταδιακά να αποπληρώσει μέσω των πρωτογενών πλεονασμάτων. Παρά τους ευνοϊκούς όρους για το χρέος της Ελλάδας, η DBRS θεωρεί πως αυτό το χρέος θα γίνει και πάλι πηγή έντασης μεταξύ της Ελλάδας και των βασικών πιστωτών της. Αν η χώρα δεν καταφέρει να διατηρήσει τις δεσμεύσεις της για το πρωτογενές πλεόνασμα, τότε οι πιστωτές ίσως φανούν λιγότερο πρόθυμοι να εξετάσουν επιπλέον ελάφρυνση χρέους. Αν η χώρα έρθει ταυτόχρονα αντιμέτωπη με μια επίμονα χαμηλή ανάπτυξη, τότε μια μελλοντική κυβέρνηση θα μπορούσε να συμπεράνει πως η Ελλάδα έχει εξαντλήσει άλλες επιλογές και πως το κόστος παραμονής στη νομισματική ένωση είναι υπερβολικά μεγάλο.
Σε ότι αφορά τις κατηγορίες ρίσκου, η DBRS σημειώνει πως αναμένει να παραμείνουν γενικά σταθερές, απουσία ουσιαστικών αλλαγών στη Συνθήκη της Λισαβόνας, μιας διατηρήσιμης επιδείνωσης του κράτους δικαίου σε μεμονωμένες χώρες, μιας διατηρήσιμης άνοδο του ευρωσκεπτικισμού, ή της εμφάνισης σοβαρών μακροοικονομικών ανισορροπιών εντός της ευρωζώνης.
