Είναι εμφανές πως η πολλαπλώς φορτισμένη περίοδος «εγκυμονεί» εξελίξεις για το μέλλον που στην ολότητά τους ελάχιστοι έχουν τη δυνατότητα να προδιαγράψουν. Όπως στην πλειονότητα των πεδίων, έτσι και στο πολιτικό, ελάχιστα είναι τα δεδομένα (μετά τα Τέμπη) που έχουν σχέση με τα πρόσφατα (των Τεμπών), αυξάνοντας τη ρευστότητα, ενώ επικρατεί αβεβαιότητα και στην οικονομία και την επιχειρηματικότητα, με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει για την πραγματική οικονομία και την κοινωνία.
Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν μια πρώτη «αποτίμηση» της κατάστασης, πλην όμως, ακόμη, είμαστε στην αρχή. Μια σύντομη ανάγνωση του Τύπου το ΣΚ διευρύνει (δυνητικά) τον χρονισμό των εκλογών από τα τέλη Μαΐου μέχρι –ακόμη και– τον Σεπτέμβριο. Είναι πολύς, πάρα πολύς, ο χρόνος, με εύλογο το ερώτημα αν (και με τι κόστη) αντέχει η οικονομία και η επιχειρηματικότητα: Η απάντηση βρίσκεται στην κρίση σας… Εύλογο είναι βέβαια το ερώτημα αν αντέχει η κοινωνία τόση τοξικότητα, αναζωπύρωση του κλίματος διχασμού και εκτίναξη της «αντισυστημικότητας»: Η απάντηση στην κρίση σας…
Επιπρόσθετο στοιχείο στην ήδη αρνητική συγκυρία στο εσωτερικό αποτελεί η επανεμφάνιση αφορμών διόρθωσης, με νωπή την περίπτωση της Silicon Valley Bank. «Κορυφή του παγόβουνου» για αρκετούς αναλυτές, «δεν συνιστά συστημική απειλή» για άλλους, ενδεχομένως στη μέση να βρίσκεται η πραγματικότητα σε ό,τι αφορά τον συγκεκριμένο χώρο (τεχνολογίας). Άλλωστε η σχεδόν έγκαιρη παρέμβαση των Αρχών των ΗΠΑ φάνηκε πως περιορίζει δραστικά τη… «φωτιά».
Υπάρχει και το πάθημα-μάθημα των subprimes, της «θυσίας» της Lehman Brothers, εν κατακλείδι ένα σύστημα πολύ πιο ώριμο για να διαχειριστεί την κατάσταση. Ωστόσο, συντρέχει μια ουσιώδης διαφορά του «τότε» (Lehman) και του «τώρα» (SVΒ), που δεν είναι άλλη από το ΧΡΕΟΣ (δημόσιο και ιδιωτικό): εξωπραγματικό το τρέχον (2023) συγκριτικά με τότε (2007/2008).
Χρέος, ομόλογα, τράπεζες βρίσκονται σε περιβάλλον ευρύτερων γεωπολιτικών ανακατατάξεων, όξυνσης των σχέσεων Ουάσιγκτον-Πεκίνου, με το ουκρανικό πληγή χαίνουσα (σ.σ. αλήθεια πού είναι όλοι εκείνοι οι «ειδικοί» που προεξοφλούσαν «περίπατο» των Ρώσων και άλλα ανεκδιήγητα…). Με τους κεντρικούς τραπεζίτες είτε να παραδέχονται τα λάθη (;) τους είτε να αδυνατούν να τιθασεύσουν το «τέρας» που κυρίως οι ίδιοι εξέθρεψαν (κυρίως η Fed), συνθέτοντας ένα σκηνικό που κάποιος εχέφρων θα «μελετούσε» πολύ προσεκτικά και ενδελεχώς προτού προχωρήσει στην επόμενη κίνηση (σ.σ. είναι επίσης προφανές πως αν μέχρι πρόσφατα υπήρχε μικρή πιθανότητα να προκρίνει ο SSM τη διανομή κερδών 2022 από τις τράπεζες στους μετόχους τους, μετά το «σκάσιμο» της Silicon Valley Bank μηδενίζεται. Συνεπώς, μένει να φανεί πώς θα αντιδράσουν κυρίως οι βραχυπρόθεσμοι, hedge funds κ.λπ., που προσέβλεπαν σε μερισματική διανομή φέτος.
Από ΧΡΗΜΑ WEEK
