Ο John Platsidakis είναι ένα πρόσωπο άρρηκτα συνδεδεμένο με την μακρά παράδοση της ελληνικής ναυτιλίας. Έχει διατελέσει de facto consigliere σε πολλά από τα μεγαλύτερα brands του κλάδου όπως Costamare και Angelicoussis Group, διαγράφοντας μια καριέρα 40+ ετών. Ο πρώην τραπεζίτης είναι επίσης επίτιμος πρόεδρος της Intercargo και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών καθώς και μέλος της εκτελεστικής επιτροπής του Ναυτιλιακού Επιμελητηρίου Ελλάδος.
Συμμετέχοντας στο συνέδριο Ship2Open Shipping Finance, που έλαβε χώρα στην Αθήνα τον Μάρτιο, ο κ. Platsidakis συζήτησε θέματα που αφορούν τη βιωσιμότητα, τον τρόπο με τον οποίο η ναυτιλία έπρεπε να υπερασπιστεί την πράσινη οτπική της και τη σημασία της διατήρησης των τεχνικών διαχείρισης προηγούμενων γενεών Ελλήνων πλοιοκτητών.
Οι καθημερινές λειτουργίες και ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός της ναυτιλίας θα επηρεαστούν σε μεγάλο βαθμό από τη βιωσιμότητα και την προστασία του περιβάλλοντος, παραδέχθηκε ο Platsidakis.
«Οι πλοιοκτήτες ήταν σε άμυνα και προσωπικά πιστεύω ότι είναι μια πολύ άδικη μεταχείριση», είπε ο Platsidakis, εξηγώντας στη συνέχεια ότι όταν ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (IMO) παρουσίασε για πρώτη φορά τη στρατηγική του για τις εκπομπές του θερμοκηπίου, ήταν λάθος για τους πλοιοκτήτες να πουν ευγενικά ότι θα συμμορφωθούν. Αυτό, είπε, έστειλε ένα κακό μήνυμα στο κοινό, στους καταναλωτές.
«Έπρεπε να πούμε ότι θα συμμορφωθούμε στον βαθμό που είμαστε υπεύθυνοι, αλλά επειδή είπαμε ότι θα συμμορφωθούμε, το κοινό νόμιζε ότι φταίμε μόνο εμείς», είπε ο ίδιος, προσθέτοντας: «Οι εφοπλιστές δεν κατασκευάζουν κινητήρες, δεν κατασκευάζουν πλοία, δεν παράγουν οι ίδιοι bunkers – απλώς είναι καταναλωτές – βγαίνουν στην αγορά και βρίσκουν ανάμεσα στους παραγωγούς αυτό που είναι καλύτερο για τις ανάγκες τους. Το λάθος είναι ευθύνη του παραγωγού».
“Στην αυτοκινητοβιομηχανία, αντίθετα, οι ρυθμιστικές αρχές στις ΗΠΑ ή την Ευρώπη χαρτογραφούν τα πρότυπα και λένε στους κατασκευαστές αυτοκινήτων ότι θα μπορούν να πουλήσουν αυτοκίνητα μόνο εφόσον πληρούν αυτές τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις”, πρόσθεσε, επισημαίνοντας τους ίδιους όρους που ισχύουν και στην αεροπορία.
«Αυτό που συνέβη με τη ναυτιλία», είπε ο κ. Platsidakis στο συνέδριο, «είναι ότι οι ρυθμιστικές αρχές απευθύνθηκαν στους καταναλωτές – σε αυτούς που αγόρασαν το αυτοκίνητο (σ.σ. Τους εφοπλιστές εν προκειμένω). Ετσι είναι σαν να αγοράσαμε ένα αυτοκίνητο και εάν δεν πληρούν κάποιες προδιαγραφές, δεν κατηγορείται ο κατασκευαστής».
Ερωτηθείς για το ποια στοιχεία πρέπει να φέρει η επόμενη γενιά Ελλήνων πλοιοκτητών στην στον κλάδο για να εξασφαλίσει την επιτυχία, ο κ. Platsidakis είπε ότι η ελληνική ναυτιλία όλα αυτά τα χρόνια έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα προσαρμόσιμη. Η νέα γενιά πλοιοκτητών πρέπει να μείνει αρκετά κοντά στο πλοίο, γιατί οι πατέρες και οι παππούδες τους ήταν πολύ δεμένοι με τα πλοία και προσκολλημένοι στο πλήρωμα.
«Το πλήρωμα είναι το κλειδί στη ναυτιλία με την έννοια ότι αυτό το βιώσιμο περιουσιακό στοιχείο διαπραγματεύεται χιλιάδες μίλια μακριά από τον πλοιοκτήτη, τη ναυτιλιακή εταιρεία. Πρέπει να εμπιστευτείς το πλήρωμα», υποστήριξε ο βετεράνος της ναυτιλίας, προσθέτοντας: «Με τα χρόνια αυτό που έκανε τη διαφορά μεταξύ της ελληνικής ναυτιλίας και της όλων των άλλων είναι το γεγονός ότι η διοίκηση συσχετιζόταν με την άμεση διαχείριση, οπότε αν το χάσουμε αυτό και δημιουργήσουμε μια πολύ εταιρική δομή με πολλές αναφορές και χάνουμε την προσκόλληση με το πλοίο και το πλήρωμα, δεν έχουμε κανένα άλλο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα με άλλες ναυτιλιακές κοινότητες».
