του Βάιου Κρόκου
Η συζήτηση γύρω από τον βαθμό απήχησης της ιδιωτικής ασφάλισης στην Ελλάδα είναι γνωστή. Παραμένουμε, στην ουσία, ανασφάλιστοι. Η ασφαλιστική συνείδηση παραμένει ιδιαίτερα χαμηλή με τους σχετικούς δείκτες να παραμένουν μακρία από τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους: σε επίπεδο αποταμίευσης, στην υγεία, την ασφάλιση περιουσίας – φυσικές καταστροφές την ώρα που μόνιμος πονοκέφαλος παραμένουν τα ανασφάλιστα ΙΧ, σε ένα είδος κάλυψης που είναι από τις πιο συνηθισμένες εν τέλει.
Στις μέρες μας, η κουβέντα στράφηκε, ευνόητα, στην διακοπή των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, απόρροια της πανδημίας. Ένα θέμα με πάρα πολλές προεκτάσεις για το τι καλύπτεται, τι αναγράφεται σε όρους κάθε συμβολαίου, και για το γεγονός ότι η ασφαλιστική βιομηχανία παρέχει ασφαλιστική κάλυψη μόνο για τους κινδύνους εκείνους που μπορούν να υπολογιστούν με βάση τις αρχές της αναλογιστικής επιστήμης. Οι διαβουλεύσεις συνεχίζονται σε διεθνές επίπεδο και μένει να φάνει αν θα μπορέσει να υπάρξει συνεργασία μεταξύ ασφαλιστικής βιομηχανίας και κυβερνήσεων – κρατών για παρόμοια πρωτόγνωρα περιστατικά στο μέλλον…
Πέραν όμως μιας πανδημίας, είναι οι επιχειρήσεις θωρακισμένες για να αντιμετωπίσουν κινδύνους και προκλήσεις που φέρνει ο ανταγωνισμός, οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες ή η χαμηλή ρευστότητα; Πόσες επιχειρήσεις, και ιδιαίτερα οι ΜμΕ, θα αποταθούν την “επόμενη μέρα” στον ασφαλιστή για να ενισχύσουν την φερεγγυότητα και τις χρηματοροές τους;
Οι ασφαλίσεις του Κλάδου Πιστώσεων και Εγγυήσεων απευθύνονται σε επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες. Με αυτόν τον τρόπο, μια επιχείρηση φροντίζει για την αδιάταρακτη λειτουργία της. Μπορεί να έχει “απάντηση” για μια σειρά από ενδεχόμενα όπως π.χ. αδυναμία κάποιου οφειλέτη να αποπληρώσει τις οικονομικές υποχρεώσεις του ή αν η ίδια είναι αδύναμη κάποια στιγμή να εκτελέσει συμβατικές της επαγγελματικές υποχρεώσεις.
Περισσότερα στο insuranceworld.gr
