Δύο placements με διαφορετικό βαθμό δυσκολίας και οι ιδιαιτερότητες τους. Για αυτό και μάλλον ατυχής η μεταξύ τους σύγκριση.
Πολύς λόγος έγινε τελευταία με αφορμή την διάθεση του 22% της Εθνικής που κατείχε το ΤΧΣ και του 11% της Helleniq Energy από τους κύριους μετόχους ΡΟ&ΙΗ και ΤΑΙΠΕΔ.
Ειδικότερα, όσον αφορά στο πρώτο στο 1,06 δισ.€ το τίμημα, η μεγαλύτερη συναλλαγή ιδιωτικοποίησης των τελευταίων χρόνων στην ελληνική αγορά, δεύτερη μεγαλύτερη πανευρωπαϊκά- από το 2017- και η καλύτερη όσον αφορά στην υπέρ κάλυψή της και την τιμή υλοποίησής της.
Επίσης, με τη μικρότερη έκπτωση/discount 2,57% (ανά μετοχή) έναντι του ευρωπαϊκού μέσου όρου σε αντίστοιχες συναλλαγές την τελευταία 10ετία (10,3%).
Οπως και με την ποιοτικότερη σύνθεση αναλογία μακροπρόθεσμων/hedge funds με τους πρώτους στο 88% (όσον αφορά funds, εγχώριους θεσμικούς).
Στην περίπτωση της Εθνικής το free float ήταν, εκ προοιμίου, “διευκολυντικό” για την αγορά.
Σε αντίθεση με της Helleniq Energy, όπου το ΤΑΙΠΕΔ ακριβώς λόγω της “ελεύθερης διασποράς” έπρεπε να ξεπεράσει σαφώς περισσότερα εμπόδια.
Συγκεκριμένα, πριν το placement η μεν πλευρά Λάτση έλεγχε το 47,12% , το δε ΤΑΙΠΕΔ το 35,48%, συνολικά 82,6% με το υπόλοιπο σε ξένους και εγχώριους διαχειριστές με το μόλις 8,56% του μ.κ σε ιδιώτες επενδυτές.
Free float απαγορευτικό για όμιλο της μεγάλης κεφαλαιοποίησης με αποτίμηση 2,2 δισ.
Εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για τον πιο “εμπορεύσιμο” χαρακτήρα της Helleniq Energy η διάθεση ενός διψήφιου ποσοστού.
Σε αναλογία 6 (ΡΟ&ΙΗ) προς 4 (ΤΑΙΠΕΔ).
Μετά την διάθεση τα ποσοστά κατανέμονται σε: ΡΟ&ΙΗ με 40,41%, Ταμείο 31,18% με διευρυμένο (κατά 11%) πλέον το free float.
