Η Κυβέρνηση θέλει «καθαρή έξοδο» στις αγορές. Θέλει -λέει- να τελειώνει με τα Μνημόνια και να δανείζεται με τα επιτόκια που της προσφέρουν οι αγορές.
Αρνείται με πάθος την «προληπτική γραμμή πίστωσης» που εφάρμοσαν οι άλλες μνημονιακές χώρες.
Αυτοί που σήμερα αρνούνται την Προληπτική Γραμμή Πίστωσης είναι οι ίδιοι που στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, ζητούσαν επίμονα από το Βορρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να δεχθεί την δημιουργία του Ευρωομολόγου.
Μιλούσαν με πάθος, για την ανάγκη «αμοιβαιοποίησης» του Δημοσίου Χρέους, για την απαραίτητη κοινοτική αλληλεγγύη. Τη δυνατότητα δηλαδή κοινού δανεισμού για τις χώρες-μέλη με συνολική εγγύηση της Ευρωζώνης – και τη δημιουργία ενός κοινού ταμείου που τελικά θα μετεξελιχθεί σε Ευρωπαϊκό Υπουργείο Οικονομικών.
Η Προληπτική Γραμμή Πίστωσης (ECCL) του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) είναι τα λεφτά που βάζουν οι φορολογούμενοι πολίτες της Ενωμένης Ευρώπης για να μπορούν οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου να δανείζονται φθηνά, φθηνότερα απ’ ότι επιτρέπουν οι δικές τους δημοσιονομικές δυνατότητες, με την εγγύηση των κρατών του Βορρά.
Τώρα που ήρθε η ώρα να εφαρμόσει η Ελλάδα, να επωφεληθεί από αυτή την πρώτη μορφή του Ευρω-ομολόγου, την ανάληψη ευθύνης χρέους της χώρας από ένα κοινό Ευρωπαϊκό Ταμείο, οι πολιτικοί της πιο αναξιόπιστης χώρας του Ευρώ, δηλώνουν ότι δεν θέλουν την Προληπτική Γραμμή Πίστωσης.
Προφανώς για την χρήση της πιστωτική γραμμής υπάρχουν προϋποθέσεις. Το ECCL είναι ο μοναδικός τρόπος για να περιοριστεί η αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος στις χώρες εκείνες που το «άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε» θεωρείται «γενναία πολιτική στάση» και «εθνική αξιοπρέπεια.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καταφέρει να ξεπεράσει την κρίση που ξεκίνησε το 2008.
Η Ενωμένη Ευρώπη θεωρείται πάλι ελκυστικός επενδυτικός προορισμός για τα διεθνή κεφάλαια που αναζητούν καταφύγιο στη διεθνή αβεβαιότητα.
Με τις πρωτοβουλίες του Μάριο Ντράγκι και της ΕΚΤ, έχει καταφέρει να ενορχηστρώσει την υποχώρηση του κόστους δανεισμού για τις περιφερειακές οικονομίες σε χαμηλά ρεκόρ.
Εμείς ξέρουμε τι θέλουμε;
