Οχτώ ολόκληρα χρόνια. Πληρώσαμε ακριβά την αμάθεια. Τώρα όμως που έχουμε πάθει, το ερώτημα είναι απλό: Μάθαμε; Είμαστε επιτέλους ικανοί να κάνουμε πιο σωστές επιλογές;
Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως ένα επενδυτικό σοκ. Η οικονομία για να καλύψει το χαμένο έδαφος χρειάζεται ένα ποσό της τάξης των 100 δις Ευρώ για την επόμενη 7ετία.
Η κυβέρνηση λέει ότι ακόμη και σήμερα προσπαθεί να πετύχει μία ακόμη «γενναία ρύθμιση» στο Δημόσιο Χρέος ώστε να μειωθεί το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησής του μετά από 2022.
Η Ελλάδα πρέπει να επιλέξει:
Είτε
- θα γίνει μια χώρα φιλική στις ιδιωτικές επενδύσεις, πρόθυμη να συνεργαστεί και να στηρίξει την ιδιωτική οικονομία που προσφέρει υγιείς και σταθερές θέσεις εργασίας
είτε
- θα ξοδέψει πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο διεκδικώντας όχι πόρους και κονδύλια χρηματοδότησης αλλά μία ακόμη μείωση στο ονομαστικό μέγεθος του Δημόσιου Χρέους.
Με απλά λόγια, ένα κούρεμα, μια “διευθέτηση” του χρέους, θα εξασφαλίσει στην Κυβέρνηση της χώρας περισσότερους πόρους για να συντηρήσει το Κράτος όπως το γνωρίζουμε σήμερα.
Αντιθέτως, ένα κύμα ιδιωτικών επενδύσεων θα αλλάξει οριστικά τον τρόπο παραγωγής πλούτου στην Ελλάδα, θα περιορίσει την παρέμβαση του Κράτους στην οικονομία και –κυρίως- θα δώσει δουλειές, ελπίδα και προοπτική σε χιλιάδες άνεργους απελπισμένους πολίτες.
Οι άνεργοι δεν μπορούν να περιμένουν. Σίγουρα ο διορισμός στο Δημόσιο δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημα της ανεργίας.
Με οικονομική ανάκαμψη και αποφυγή νέων δημοσιονομικών ελλειμμάτων, η εθνική αποταμίευση, που είναι αρνητική, θα αρχίσει σταδιακά να ενισχύεται, καθώς θα αυξάνονται τα εγχώρια εισοδήματα από την αύξηση της παραγωγικότητας που θα φέρουν οι επενδύσεις.
Τα επόμενα επτά χρόνια, η Ελλάδα χρειάζεται 15 δισ. ευρώ τον χρόνο, περισσότερα απ’ ό,τι επενδύουμε σήμερα μόνο και μόνο για να διατηρήσουμε το σημερινό επίπεδο ευημερίας.
Χρειαζόμαστε, δηλαδή, επιπλέον επενδύσεις 100 δισ. Ευρώ τουλάχιστον.
Αν θέλουμε πραγματικά να βελτιώσουμε τη ζωή μας, θα πρέπει οι επενδύσεις να είναι κατά πολύ μεγαλύτερες.
Πρέπει να πάψουμε να επενδύουμε στους διορισμούς του Δημοσίου, να ασχοληθούμε μόνο με το παραγωγικό μας μέλλον …
