της Ελενας Ερμείδου
“Στην πρώτη τριάδα κινδύνων που διατρέχει ο πλανήτης βρίσκονται οι φυσικές καταστροφές” υπενθύμισε ο κος Ερρίκος Μοάτσος, ως συντονιστής του πάνελ που συζήτησε το θέμα των καταστροφών -στο πλαίσιο του 20ου διεθνούς συνεδρίου α(ντ)σφαλιστών της ΕΑΕΕ- και με την Ελλάδα να βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο, έχοντας λάβει υπ’ όψιν τα πρόσφατα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην χώρα και τις αλλαγές που συντελούνται λόγω κλίματος. Τόνισε, μεταξύ άλλων ότι υπάρχει η τάση για αύξηση σφοδρότητας και συχνότητας των φυσικών καταστροφών. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να εφαρμοστεί μοντέλο αντιμετώπισης (χρηματοδότησης) των φυσικών καταστροφών στην χώρα, το οποίο θα πρέπει να περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και μέτρα πρόληψης και ενημέρωσης των πολιτών.
Στην Ελλάδα δυστυχώς το κράτος παίζει το ρόλο του “διασώστη”. Ομως το κράτος έχει να αντιμετωπίσει σημαντικές ζημιές και κινδύνους που δεν τους ‘αντέχει’, έχει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα με τις υποδομές του. Η εκ των υστέρων αντιμετώπιση των συνεπειών μίας καταστροφής από το κράτος, επίσης δεν μπορεί να είναι επαρκής, δεν μπορεί να δώσει αποτελέσματα, και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι δίκαιη. Τέλος υπάρχει αβεβαιότητα ως προς το ύψος. Ο όλος αυτός τρόπος αντιμετώπισης των καταστροφών δυσχεραίνει και το τρόπο που λειτουργεί το κράτος.
Η Ασφαλιστική Αγορά τόνισε ο κος Μοάτσος διαθέτει την τεχνογνωσία και την οργάνωση, μπορεί να χειριστεί και να χρηματοδοτήσει τα θέματα των καταστροφών. Εποπτεύεται ορθώς και αυστηρώς, διαθέτει την οικονομική επιφάνεια και μπορεί επαρκώς να αναλάβει την κάλυψη των ζημιών. Υπάρχει, διατύπωσε το capacity και οι μηχανισμοί που μπορούν να συμπληρώσουν τις καλύψεις. Μεταξύ άλλων χρειάζεται ένας φορέας που να μπορεί να παίξει ρόλο συμπληρωματικό, ένας εγγυητικός οργανισμός.
Ο φορέας θα πρέπει να έχει ρόλο στην κάλυψη πολύ υψηλών κινδύνων όπου θα εξασφαλίζονται κατά κάποιο τρόπο οι οικονομικοί πόροι για την αποκατάσταση των ζημιών. Οι συντελεστές όλοι αυτοί θα συμβάλλουν στην δικαιότερη κατανομή των πόρων, στην άμεση αποκατάσταση των ζημιών καθώς και στο δικαιότερο τρόπο κόστους ασφάλισης.
Η ασφαλιστική αγορά από την άλλη, δομώντας το μοντέλο ασφάλισης κτιρίων έναντι φυσικών καταστροφών θα πρέπει να καθορίζει ένα ασφάλιστρο βάσει μελέτης, να ορίσει ένα σύστημα προσαρμογής σύμφωνα με τις ανάγκες όπου τα 120τμ δείχνει ως ένα καλό όριο, να ρυθμίσει τις εξαιρέσεις, να επιδοτηθούν κάποιες καλύψεις, να ορίσει κοινούς όρους, εύκολα κατανοητούς, καθώς επίσης και να ορίσει ενιαίες απαλλαγές.
