Δημήτρης Μαλλάς
H γενική συνέλευση του ΣΕΤΕ στο τέλος Μαϊου είναι, παραδοσιακά, η εκδήλωση που δίνει το κλίμα για την τουριστική σεζόν. Και στη φετινή συνέλευση όλοι ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξοι και για την τρέχουσα χρονιά όπου τα ρεκόρ -τουλάχιστον όσον αφορά στην προσέλκυση τουριστών- είναι κάτι παραπάνω από βέβαια.
Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει υπερβολικός ενθουσιασμός. Κατ’ αρχήν, γιατί οι γεωπολιτικοί παράγοντες μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την προσέλευση τα επόμενα χρόνια. Η Τουρκία είναι πλέον εξαιρετικά φθηνή, η Αίγυπτος ξαναμπαίνει σιγά σιγά στο παιχνίδι και υπάρχουν ανερχόμενοι «παίκτες» όπως η Κροατία. Κατά δεύτερον, θα πρέπει να βελτιώσουμε την ποιότητα των υπηρεσιών μας και αυτό είναι ένα σημείο που στάθηκε αρκετά στην ομιλία του ο Γιάννης Ρέτσος, πρόεδρος του ΣΕΤΕ στη δική του ομιλία.
Υπάρχουν, όμως, και άλλες ευκαιρίες. Και η κυριότερη είναι αυτή που θα προκύψει από την αλλαγή του μοντέλου μας ώστε να μη δίνεται αποκλειστικά έμφαση στον ήλιο και τη θάλασσα. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει ένας προορισμός 365 ημερών και αυτό είναι ένας στόχος που η υπουργός Τουρισμού, Έλενα Κουντουρά επιδιώκει να πετύχει εδώ και αρκετό καιρό.
Η προσωπική άποψη μου είναι πως η Ελλάδα χάνει μία από τις σημαντικές ευκαιρίες που υπάρχουν, η οποία δεν είναι άλλη από τον συνεδριακό τουρισμό. Φυσικά και γίνονται διεθνή συνέδρια στην Ελλάδα και ο αριθμός τους έχει αυξηθεί κιόλας σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Όμως, ειλικρινά εκτιμώ ότι θα μπορούσαμε να είχαμε και περισσότερα και μεγαλύτερα.
Ο συνεδριακός τουρισμός έχει πολλά πλεονεκτήματα. Το κυριότερο είναι τα έσοδα για τις τοπικές επιχειρήσεις. Για τα Ποσειδώνια που πραγματοποιούνται αυτές τις ημέρες, εκτιμάται ότι «αφήνουν» στην περιοχή της Αττικής περί τα 62 εκατ. ευρώ μέσα σε διάστημα δύο εβδομάδων. Αν το ποσό σας φαντάζει μεγάλο να αναφέρω ότι το Mobile World Congress που πραγματοποιείται στη Βαρκελώνη στο τέλος Φεβρουαρίου εκτιμάται ότι «αφήνει» στην τοπική κοινωνία περί τα 250 εκατ. ευρώ μέσα σε διάστημα 2 εβδομάδων!
Όμως, η Βαρκελώνη έχει τις απαραίτητες υποδομές. Στην Αθήνα, υπάρχει έλλειψη συνεδριακών κέντρων. Ο καιρός είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της Αθήνας όπως και όλης της Ελλάδας, αλλά η έλλειψη υποδομών κοστίζει. Υπάρχουν μεν κάποιοι χώροι, αλλά για ένα συνέδριο με 4-5 χιλιάδες άτομα, δύσκολα θα βρεις κάτι αξιόλογο και στημένο σωστά.
Και εδώ έρχεται η ατάκα περί χαμένης ευκαιρίας. Γιατί η συζήτηση περί της μετατροπής του Κλειστού του ΤάεΚβοΝτο σε συνεδριακό κέντρο υπάρχει εδώ και 12 χρόνια. Αλλά είναι ένα έργο που δεν έχει ξεκινήσει καν!
Είναι πραγματικά κρίμα να μην καταφέρουμε ως χώρα να εξελιχθούμε σε σημείο όπου θα γίνονται μεγάλα συνέδρια. Γιατί έχουμε πολλά πλεονεκτήματα και τα έσοδα είναι σημαντικά. Απλά, πρέπει να επενδύσουμε. Και για να γίνει η όποια επένδυση θα πρέπει να ξεπεραστούν κάποια γραφειοκρατικά εμπόδια. Και αυτά τα εμπόδια είναι που και σε άλλες περιπτώσεις δημιουργούν το πραγματικό πρόβλημα. Διαφορετικά, ιδέες υπάρχουν όπως και άνθρωποι διατεθειμένοι να επενδύσουν χρόνο και χρήμα προκειμένου να κάνουν κάτι διαφορετικό. Το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι ο συνεδριακός τουρισμός να μην αποδειχθεί μία ακόμη χαμένη ευκαιρία για την Ελλάδα…
