Απαισιόδοξες για την εξέλιξη των πωλήσεων και γενικότερα για τη βιωσιμότητά τους εμφανίζονται οι μικρότερες επιχειρήσεις, σύμφωνα με την Ετήσια Έκθεση Ελληνικού Εμπορίου την οποία παρουσίασε σήμερα η Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ).
Ανάμεσα στα συμπεράσματα της έρευνα είναι ότι οι επιπτώσεις της πανδημίας του COVID-19 και ο αντίκτυπος της παρατεταμένης κρίσης χρέους που προηγήθηκε, επηρέασαν σε εξαιρετικά υψηλό βαθμό την εγχώρια οικονομία και συνακόλουθα τον κλάδο του εμπορίου.
Οι καταιγιστικές εξελίξεις στη διεθνή οικονομική και πολιτική πραγματικότητα, όπως επιταχύνθηκαν από τον πόλεμο στην Ουκρανία και την εκτίναξη των τιμών, προκαλούν νέες ισχυρές αναταράξεις και επιβάλλουν αναπόφευκτες προκλήσεις στην επιχειρηματικότητα.
Πλέον, μετά την «τριπλή κρίση» (χρέους, πανδημίας και πληθωρισμού), οι μεταβολές του οικονομικού και επιχειρηματικού κλίματος είναι συνεχείς, διογκώνοντας την αβεβαιότητα και ανατρέποντας πάγιες σταθερές και προβλέψεις.
Το εμπόριο και εν γένει η επιχειρηματικότητα, καλούνται να πορευτούν εν μέσω ενός ρευστού περιβάλλοντος, πλήρους μη αναμενόμενων προκλήσεων, όπου η μοναδική σταθερά θα είναι ενδεχομένως η ανατροπή.
Ειδικότερα, οι βασικές διαπιστώσεις της ΕΣΕΕ συνοψίζονται στα εξής:
1. Ο Δείκτης Κύκλου Εργασιών (ΔΚΕ) στο λιανικό εμπόριο ανέκαμψε σε σχέση με το 2021, χωρίς όμως αυτή η ανάκαμψη να είναι ισόρροπη. Οι ειδικές συνθήκες της υγειονομικής κρίσης ευνόησαν συγκριτικά περισσότερο τις πωλήσεις σε φαρμακευτικά προϊόντα και καλλυντικά, super market (εάν υπολογιστεί και η τεράστια αύξηση του 2020) όπως επίσης και τις πωλήσεις εκτός καταστημάτων (διαδικτυακές). Βέβαια, ο ενδοκλαδικός δυϊσμός δεν είναι πανδημικό απότοκο καθώς είχε ήδη εντοπιστεί στην Ετήσια Έκθεση του 2019.
2. Στην αγορά εργασίας τα μέτρα στήριξης λειτούργησαν αποτελεσματικά, με υψηλό, όμως, δημοσιονομικό κόστος. Η απασχόληση στο εμπόριο παρουσίασε τάσεις σταθεροποίησης και ο κλάδος παραμένει, με διαφορά, ο μεγαλύτερος εργοδότης της ελληνικής οικονομίας. Ωστόσο, το εμπόριο είναι ένας κλάδος εν κινήσει, ο οποίος μετασχηματίζεται συνεχώς. Αυτό προκύπτει και από τη μεγάλη αύξηση των εργοδοτών, τη διαρκή υποχώρηση των αυτοαπασχολουμένων αλλά και την πτώση των μισθωτών, στοιχείο που δεν παύει να δημιουργεί ανησυχία. Κρίσιμο ρόλο θα διαδραματίσει η ικανότητα της επιστημονικής αλλά και της επιχειρηματικής κοινότητας να ενισχύσει την εκπαίδευση και κατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού σε σύγχρονες ειδικότητες υψηλής ζήτησης.
3. Φαίνεται ότι για το 2021 οι δράσεις στήριξης της εγχώριας αγοράς κατά τη διάρκεια του Covid-19 είχαν θετικό αποτύπωμα στην επιχειρηματικότητα. Υπό «κανονικές συνθήκες», η σταδιακή επιστροφή στην μετά-πανδημική πραγματικότητα θα μπορούσε να συμπαρασύρει ανοδικά τα βασικά μεγέθη των επιχειρήσεων. Άλλωστε, ήδη ο συνολικός κύκλος εργασιών αυξήθηκε, υπεραντισταθμίζοντας τις περυσινές απώλειες, ιδίως στο Χονδρικό και στα Οχήματα.
4. Οι μικρότερες επιχειρήσεις παρουσιάζονται πολύ λιγότερο αισιόδοξες για την εξέλιξη των πωλήσεων και γενικότερα τη βιωσιμότητά τους, χαρακτηριστικό αποτέλεσμα του δυισμού μεγέθους που εντοπίζεται στον κλάδο. Ο τελευταίος, υπήρχε ανέκαθεν αλλά η πανδημία και οι ειδικές συνθήκες λειτουργίας των επιχειρήσεων τον ανέδειξαν περαιτέρω. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι ο μέσος κύκλος εργασιών των μικρότερων μονάδων στο λιανικό έχει επιστρέψει στα επίπεδα του 2016, χάνοντας την όποια μεγέθυνση είχε επιτευχθεί έως το 2019.
5. Παρά τη «γενική» ανάκαμψη που καταγράφεται στο εμπόριο για το 2021 αλλά και τον εμπεδωμένο (πλέον) δυισμό στον κλάδο, μια από τις κατηγορίες επιχειρήσεων που μελετά η έκθεση φαίνεται να αντιμετωπίζει πλέον ορατό τον κίνδυνο της βιωσιμότητάς της (μία στις δύο «απειλούμενες επιχειρήσεις» κινδυνεύει με οριστική παύση της εμπορικής της δραστηριότητας).
6. Η εικόνα, ωστόσο, όπως καταγράφεται στην Έκθεση του 2021 μοιάζει να ανατρέπεται ήδη από το πρώτο τρίμηνο του 2022. Οι δυσμενείς εξελίξεις στις τιμές, οι οποίες τροφοδοτήθηκαν από την ενεργειακή κρίση, την επεκτατική νομισματική πολιτική, τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις παρατεταμένες διαταραχές στην εφοδιαστική αλυσίδα (αύξηση αποθηκευτικού και μεταφορικού κόστους), επιβραδύνουν κρίσιμα και θέτουν σε αβεβαιότητα την επιστροφή στην κανονικότητα.
