Με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Α. Γεωργιάδης, σε μια αποστροφή της ομιλίας του για το συνταξιοδοτικό, στο πλαίσιο εκδήλωσης της Ένωσης Ασφαλιστικών εταιρειών Ελλάδας, ευχήθηκε “Καλή Επιτυχία” στο Νικόλαο Μακρόπουλο για την κάθοδο του ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στις εκλογές στον Δήμο Αθηναίων.
“Νίκο, καλή επιτυχία στο δήμο Αθηναίων. Nα σκίσεις!” ήταν η ευχή του Α. Γεωργιάδη προς τον Ν.Μακρόπουλο.
Παρουσία εκατοντάδων στελεχών από τους κλάδους της ιδιωτικής ασφάλισης, της βιομηχανίας και του τουρισμού, οι εκπρόσωποι των οποίων συμμετείχαν στην ημερίδα με θέμα «Συντάξεις και Ανάπτυξη» που πραγματοποίησε η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, ο κ. Γεωργιάδης χαιρέτισε την υποψηφιότητα -με τον συνδυασμό του υποφήφιου δημάρχου, Κώστα Μπακογιάννη «Αθήνα Ψηλά» – «του φίλου του» όπως είπε Νικόλαου Μακρόπουλου και ανέδειξε την παρουσία του στο παριστάμενο κοινό παροτρύνοντας με ευχάριστο τρόπο την επιλογή του και την πρόκρισή του.
Πορεία και επαγγελματική εξέλιξη
Ο Νικόλαος Α. Μακρόπουλος γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, σπούδασε στο London Academy και στο Πανεπιστήμιο του Leeds, το 1970 «μυήθηκε» στο χώρο της ιδιωτικής ασφάλισης, ξεκινώντας τη σταδιοδρομία του αρχικά στο Λονδίνο και μετέπειτα στην Αθήνα, στα γραφεία του αείμνηστου τέως Δημάρχου Αθηνών και διακεκριμένου ασφαλιστή Γ.Πλυτά ενώ το 1993 ίδρυσε το Ασφαλιστικό Συγκρότημα στο οποίο ανήκει η Ελληνική Ασφαλιστική Εταιρία “Ευρώπη Α.Ε.Γ.Α.”. Πέντε χρόνια αργότερα, , η “Εθνική Ασφαλιστική” αναγνωρίζοντας το κύρος και τη φερεγγυότητα της “Ευρώπη Α.Ε.Γ.Α.” εισήλθε με μειοψηφική συμμετοχή στο μετοχικό της κεφάλαιο. Αξιοσημείωτη στιγμή στην καριέρα του η επιβράβευση του ως «ηγέτη της Ελληνικής Ασφαλιστικής Αγοράς» για την προσφορά του στο θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης το 2018 στο 11ο Insurance Conference.
Η ενασχόληση με τα κοινά του κλάδου
Παράλληλα με την ασφαλιστική του δραστηριότητα ο Νικόλαος Μακρόπουλος ασχολήθηκε ενεργά με τα κοινά της ιδιωτικής ασφάλισης. Το 1973 εκλέχθηκε για πρώτη φορά μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος (Ε.Α.Ε.Ε.) και στη διετία 1978 – 1980 εκλέχθηκε γενικός γραμματέας του Συνδέσμου Εκπροσώπων Ασφαλιστικών Εταιρειών.
Το 1988 αποτέλεσε ορόσημο στην καριέρα, καθότι υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Ελλήνων Μεσιτών Ασφαλίσεων, όπου στο διάστημα 1992 – 1994 εκλέχθηκε Πρόεδρος και το 1994 ανακηρύχθηκε επίτιμος Πρόεδρος ως αναγνώριση της συνεισφοράς του στο θεσμό των μεσιτών ασφαλίσεων.
Επίσης, στο διάστημα 1994 – 2003 εκλέχθηκε Πρόεδρος του Association of Lloyd’ s Brokers Representatives in Greece και επί σειρά ετών διετέλεσε αιρετό μέλος του Δ.Σ. της Ε.Α.Ε.Ε. Στη διετία 2009 – 2011 διετέλεσε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής και από το από το 2012 ανέλαβε καθήκοντα Προέδρου της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων, ενώ το 2013 επανεξελέγη Πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών & Δημοσίων σχέσεων της Ένωσης.
Το 2014 εξελέγη Αντιπρόεδρος στο Ελληνοβρετανικό Επιμελητήριο ενώ έχει διατελέσει αντιπρόεδρος στον Αθλητικό Όμιλο Παναθηναϊκός και μέλος του Δ.Σ. της Παναθηναϊκός Π.Α.Ε.
Η επιτυχημένη του επαγγελματική πορεία όμως δεν υπήρξε τροχοπέδη για την προσωπική του ζωή καθώς ο Νικόλαος Μακρόπουλος είναι παντρεμένος με την Katleen Wagner, με την οποία απέκτησε τη Λαβίνια, ενώ από τον πρώτο του γάμο έχει δύο παιδιά, το Γιώργο και τη Μαρία.
Γιατί «Αθήνα Ψηλά»
Το insuranceworld.gr είχε μεταφέρει σε ρεπορτάζ του στις 22 Φεβρουαρίου την “είδηση” που ο ίδιος ο κ. Μακρόπουλος έδωσε στους προσκεκλημένους του στο Prive Salon de Bricolage, για την κάθοδο στον πολιτικό στοίβο. Συγκεκριμένα είχε αναφέρει: “Επιχειρώ κάτι διαφορετικό, γνωρίζοντας την δυσκολία, θέτω υποψηφιότητα στο ψηφοδέλτιο για τον Δήμο της Αθήνας με τον Κώστα Μπακογιάννη για την θέση του δημοτικού συμβούλου και ζητώ την συμπαράσταση σας”.
Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΡΩΠΗ Ασφαλιστική κ. Νικόλαος Μακρόπουλος είναι γνωστός για τη μεγάλη και μακρά του πορεία στην ελληνική ασφαλιστική αγορά.
Όπως αναφέρει ο ίδιο σε μήνυμά του:
Είμαι άνθρωπος της αγοράς εδώ και 50 χρόνια και εκείνο που έχω μάθει να ξεχωρίζω είναι η ευκαιρία μέσα στην κρίση. Η πρόταση του Κώστα Μπακογιάννη, λοιπόν, με πείθει. Με πείθει ότι η Αθήνα μπορεί να γίνει μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Ότι μπορεί να βρει τις παλιές τις δόξες. Ότι μπορεί να γίνει μια πόλη που θα την επιλέγεις για να ζήσεις. Ότι μπορεί να γίνει φιλική προς τον άνθρωπο. Ότι μπορεί να γίνει προσβάσιμη για τους συμπολίτες μας με αναπηρία. Ότι μπορεί να τιμάει την ιστορία και τον πολιτισμό της. Αλλά και ότι μπορεί να παράξει ξανά πολιτισμό. Τον πολιτισμό της καθημερινότητας.
Βλέπω μια νέα μέρα για την Αθήνα. Βλέπω και την ανάγκη του κόσμου για μία νέα μέρα στην Αθήνα. Την ανάγκη να γίνει η Αθήνα μια κατοικήσιμη πόλη. Μια πόλη που θα την επιλέγεις κάθε μέρα για να μένεις, για να μεγαλώσεις τα παιδιά σου, για να βγεις την Κυριακάτικη βόλτα σου, για να εργαστείς και να στεγάσεις τα όνειρά σου. Βλέπω την ανάγκη να μην είναι πια η Αθήνα μια απρόσωπη μεγαλούπολη, στην οποία είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε γιατί δεν έχουμε διαφορετική επιλογή.
Θέλουμε μια πόλη για όλες τις Αθηναίες και τους Αθηναίους. Για το συμπολίτη μας με το αναπηρικό αμαξίδιο, με το ποδήλατο, με το καρότσι, με το σκύλο ή το μπαστούνι του. Για το παιδί που θέλει να παίξει. Θέλουμε πιο σύγχρονες υποδομές με επίκεντρο τις ανάγκες όλων των κατοίκων και κυρίως εκείνων που νιώθουν παραμελημένοι και μακριά από τα κέντρα λήψης αποφάσεων. Θέλουμε πολίτες που θα είναι ευτυχισμένοι με την καθημερινότητά τους και θα προσπαθούν να βελτιώσουν ακόμα περισσότερο την γειτονιά και την πόλη τους.
Η Αθήνα πρέπει να γίνει ξανά η περήφανη πρωτεύουσα της Ελλάδας, και όχι μόνο για τον Παρθενώνα και την Πνύκα. Αλλά, γιατί είναι μια σύγχρονη και ανθρώπινη ευρωπαϊκή μητρόπολη, που σέβεται τους κατοίκους και τους επισκέπτες της. Πρέπει να γίνει ξανά καθαρή και ασφαλής. Να ομορφύνει πάλι το ιστορικό της κέντρο. Η Πατησίων, η πλατεία Κοτζιά, το Πεδίον του Άρεως, η Κολιάτσου, η Ομόνοια, η πλατεία Βικτωρίας, η πλατεία Εξαρχείων να σταματήσουν να μοιάζουν με νεκροταφείο αναμνήσεων μιας παλιάς αρχοντικής Αθήνας. Να γίνει ξανά προσβάσιμη και πόλη των πολλών.
Για να πετύχουμε, όμως, όλα αυτά τα μεγάλα, πρέπει να αλλάξουμε πρώτα τα μικρά. Να αλλάξουμε κουλτούρα. Να φέρουμε τα ΚΑΤΩ-ΠΑΝΩ. Να σηκώσουμε ανάστημα. Κάνοντας ήπιες παρεμβάσεις στον αστικό ιστό, στους πνεύμονες οξυγόνου, στα πάρκα, στις πλατείες, στα πεζοδρόμια, στην αρχιτεκτονική, στην καθημερινότητα. Αλλάζοντας τη φιλοσοφία της λειτουργίας του Δήμου απέναντι στον πολίτη. Αλλάζοντας τη φιλοσοφία του δημότη απέναντι στην πόλη του. Αλλάζοντας την Αθήνα. Σηκώνοντάς την ΨΗΛΑ.
Σε εκείνους που θα ρωτήσουν: «Νίκο, γιατί κατεβαίνεις; Τι έχεις να κερδίσεις;» θα απαντούσα: «Τίποτα. Κυριολεκτικά τίποτα.». Δεν περιμένω να κερδίσω από την πολιτική. Ελπίζω, απλώς, ότι η εμπειρία μου και οι γνώσεις μου θα φανούν χρήσιμες στην καινούρια μέρα της Αθήνας μας, που έχει έρθει η ώρα της να σηκωθεί ΨΗΛΑ.
