Απλές σκέψεις ενός μικροεπενδυτή: Η ανακοίνωση της Frigoglass για την πώληση της Jebel Ali FZE είναι ενδιαφέρουσα.
Η εταιρεία που πωλείται, Jebel Ali FZE, ως μέρος του κλάδου υαλουργίας είχε βγει για πώληση συνολικά μαζί με την Beta Glass Plc (της Νιγηρίας) τον Μάιο του 2015.
Μετά “βαϊων και κλάδων” , τότε, είχε ανακοινωθεί η συμφωνία με την GZI του Μαυρικίου έναντι τιμήματος 225 εκατ. ευρώ.
Η συνέχεια λίγο ως πολύ γνωστή: “Ναυάγιο”, νέες διορθωτικές ανακοινώσεις και στο τέλος τον Φεβρουάριο, το deal πέθανε. Γεγονός, που οδήγησε την διοίκηση σε στροφή 180 μοιρών στην αγωνιώδη προσπάθεια της να συμμαζέψει τον υψηλότατο δανεισμό, τις υποχρεώσεις.
Ας δούμε τώρα, ενδεικτικά μόνο δύο άλλα στοιχεία της νέας ανακοίνωσης, για τη νέα συμφωνία. Τιμή πώλησης της Jebel Ali FZE, στα 12,5 εκατ. $ αλλά με τα 5 μπροστά (με την ανακοίνωση της συμφωνίας δηλαδή) και τα υπόλοιπα σε 4 δόσεις στα επόμενα 4 χρόνια.
Καλά; καλά.
Αλλά την εν λόγω εταιρεία είχε αγοράσει η Frigoglass το 2011 καταβάλλοντας αρχικά για το 80% περί τα 6,8 εκατ. και στη συνέχεια για το υπόλοιπο άλλα 3,72 εκατ. αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα δανειακά βάρη και υποχρεώσεις ύψους 23 εκατ.
Τελικός, συνολικός λογαριασμός 33,52 εκατ., κάνω την αφαίρεση και βλέπω τι χασούρα μετρά την εισηγμένη από αυτή την αγορά (το 2011) και πώληση (σήμερα)με λίγο αδιευκρίνιστους όρους όμως.
Γιατί σας το λέω αυτό;
Από την λεπτομερή εξήγηση για τους όρους του τιμήματος, σήμερα, προκύπτει ότι το ύψος των καταβολών (για τα 7,5 εκατ.) σχετίζεται με κάποιους όρους που εν τέλει θα μπορούσαν να το περιορίσουν, σε βάθος 4ετίας.
Ρίχνω και μια ματιά στις υποχρεώσεις, δάνεια λοιπά βάση της Frigoglass και βλέπω: καθαρό δανεισμό 280 εκατ. (εννεάμηνο του 2017) και σκέφτομαι τόση φασαρία, τόσος χαμός για μόλις 5 εκατ. $ με την αιτιολόγηση πως θα πάνε για την αποπληρωμή των υποχρεώσεων της εταιρείας.
Θυμίζω, η τελευταία κεφαλαιακή “ένεση” για την πολύπαθη θυγατρική του ομίλου Δαυίδ, έγινε μέσω αύξησης μετοχικού κεφαλαίου με την Truad που εισέφερε και τα 60 από τα περίπου 63 εκατ. της αύξησης που είχε καλυφθεί κατά 48% σε σχέση με τον στόχο.
Αυτά τα ολίγα, για την ώρα, για την Frigoglass και να δω, πως θα καταφέρει να τα φέρει βόλτα ο μαχητής Νίκος Μαμουλής.
Σας έλεγα χθες, πως ο Μενέλαος Τασόπουλος και ο Γιώργος Γκάτζαρος κατάφεραν να ξανά στήσουν στα πόδια της την ιστορική εταιρεία Παπουτσάνης, που επί ημερών Χάρη Δυαίδ ως Plias είχε φτάσει στο χείλος του γκρεμού.
Τα συμπεράσματα, δικά σας.
