Η φύση και η θάλασσα της Ελλάδας έτσι όπως την αποτύπωσε στους καμβάδες του ο Βασίλης Θεοχαράκης ταξιδεύει στις Βρυξέλλες σε μία έκθεση που θα πραγματοποιηθεί στο Ευρωκοινοβούλιο.
Πρόκειται για έργα που αποπνέουν το φως και τα χρώματα της χώρας μας, τα οποία αποδίδει με εξαιρετική αισθητική ο Β. Θεοχαράκης, ο Πατριάρχης της δυναστείας με κορυφαία επιτεύγματα/deals/ίδρυση όπως (Νissan, Εγνατία Τράπεζα, Metropolitan κτλ).
Έχει περισσότερα από 45 χρόνια συνεχούς και συνεπούς επιχειρηματικής παρουσίας στην Ελλάδα και έχει τύχει επανειλημμένων διακρίσεων.
Η έκθεση θα παρουσιαστεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις Βρυξέλλες, τη Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου στις 18.00 με τίτλο «Βασίλης Θεοχαράκης. Ζωγραφική Οδύσσεια». Στην έκθεση θα παρουσιαστούν επιλεγμένα και αντιπροσωπευτικά έργα κυρίως της τελευταίας του δουλειάς.
Ο Παναγιώτης Τέτσης έχει επισημάνει για τη ζωγραφική δουλειά του Θεοχαράκη, όπως αναγράφεται σε κείμενό του στον κατάλογο της έκθεσης: «Ο Θεοχαράκης βλέπει, δεν φαντάζεται, ούτε καταφεύγει στο προζύμι των αναμνήσεων. Παρατηρεί και αποτυπώνει ό,τι ερεθίζει τα μάτια του. Ορισμένα από τα έργα του δίνουν την αίσθηση ότι ψάχνει για να αποτυπώσει τη στιγμή – μια στιγμή τον αφρό της θάλασσας μέσα από τα βότσαλα. Δίνει την εντύπωση ότι εξετάζει, ερευνά˙ να βρει τι; Κάτι πολύτιμο και το πολύτιμο το έχει μπροστά του: τον βυθό με τα βότσαλα…
Ζει και ζωγραφίζει στην Αθήνα και είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας. Έχει τιμηθεί από τη Γαλλική Κυβέρνηση με τη διάκριση του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, έχει ανακηρυχθεί Μέγας Χαρτουλάριος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και έχει λάβει το βραβείο Order of the Rising Sun with Neck Ribbon από τον Αυτοκράτορα της Ιαπωνίας.
Το 2007 ίδρυσε το κοινωφελές Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη, το οποίο στεγάζεται στο πολυώροφο κτίριο της οδού Βασιλίσσης Σοφίας 9, στην Αθήνα.
Η προσωπική μου εντύπωση είναι τέτοια, είναι αυτή που σχολιάζω. Γιατί τούτες οι μικροπαρατηρήσεις; Γιατί αυτές και άλλα μετρούν, εκτός της εσωτερικής θέρμης με την οποία είναι προικισμένος, που είναι το κίνητρο της ζωγραφικής του. Έχει την αρετή και κατατάσσεται στην μεγάλη οικογένεια εκείνων που έχουν ανοιχτά μάτια και επιμένουν να ζωγραφίζουν. Είναι οι πιστοί της ζωγραφικής, ο αντίποδας εκείνων που έχουν κατηχηθεί στην διεθνή συνομοταξία της αρνήσεως. Ο καθένας κάνει ό,τι πιστεύει. Επιβεβαίωση της ελευθερίας στην πράξη».
Στον ίδιο κατάλογο ο ιστορικός τέχνης Claudio Strinati, τέως έφορος των Μουσείων της Ρώμης, επισημαίνει: «Ο Θεοχαράκης είναι λάτρης του σχεδίου και της ακρίβειάς του. Όχι όμως με την έννοια της ακριβούς αναπαράστασης της πραγματικότητας, αλλά της αρμονικής κατανομής των μερών του πίνακα, ο οποίος πρέπει να φαίνεται ως ένα τέλειο σύμπαν, όπου οι φόρμες και τα χρώματα καθρεφτίζονται οι μεν στα δε, ώστε να αποδώσουν στο θεατή το οπτικό συναίσθημα του ζωγράφου τη στιγμή που παίρνει τη θέση του μπροστά στον κόσμο που επιθυμεί να απεικονίσει.»
