Στο Dolby Theatre του Λος Άντζελες τα περισσότερα (5) Oscar απονεμήθηκαν στην ταινία Anora ενώ το βραβείο πρώτου Ανδρικού ρόλου δόθηκε στον πρωταγωνιστή της ταινίας Brutalist.
H 97η απονομή των Όσκαρ ανέδειξε νικητή τον Σον Μπέικερ που έγραψε ιστορία με 4 προσωπικά Όσκαρ σε μία απονομή – Πρωτότυπου Σεναρίου, Μοντάζ, Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Ταινίας- ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Ουόλτ Ντίσνεϊ, που είχε λάβει επίσης 4 στην απονομή του 1954.
Όσο για το Brutalist, τον βασικό ανταγωνιστή της Anora, περιορίστηκε σε 3 Όσκαρ, στις κατηγορίες του Α’ Ανδρικού Ρόλου, Φωτογραφίας και Μουσικής.
Η μεγάλη ανατροπή της βραδιάς ήταν η βράβευση της Μάικι Μάντισον στον Α’ Γυναικείο Ρόλο, επίσης για την Anora, όταν όλοι περίμεναν ότι η ολική επαναφορά της Ντέμι Μουρ στο Substance θα έφερνε το στην ηθοποιό το πρώτο της Όσκαρ.
Η Μάντισον δήλωσε ότι μεγάλωσε μεν στο Λος Άντζελες, αλλά το Χόλιγουντ φάνταζε πάντα μακρινό για εκείνη κι αφιέρωσε το βραβείο στις σεξεργάτριες που γνώρισε, καθώς προετοιμαζόταν για τον ρόλο.
Ο Είντριεν Μπρόντι κέρδισε το δεύτερο Όσκαρ του για την ερμηνεία του στο Brutalist. Στον ευχαριστήριο λόγο του δήλωσε ότι βλέπει το βραβείο σαν μια ευκαιρία για να ξεκινήσει ξανά. Έκοψε μάλιστα την ορχήστρα που πήγε να τον σταματήσει επειδή μακρηγορούσε, επισημαίνοντας ότι έχει ξαναπάρει Όσκαρ και το δικαιούται.
O Kίραν Κάλκιν επιβεβαίωσε τον τίτλο του φαβορί στην κατηγορία του Β’ Ανδρικού Ρόλου κερδίζοντας για την ερμηνεία του στο A Real Pain. Στον λόγο του υπενθύμισε στη σύζυγό του μια υπόσχεσή της, ότι αν πάρει Όσκαρ, θα κάνουν τέσσερα παιδιά – έχουν ήδη δύο.
Νίκη της Ζόι Σαλντάνια για την Emilia Perez, με τη νικήτρια να ευχαριστεί κλαίγοντας την οικογένεια της, τους συντελεστές της ταινίας, τους ατζέντηδες, τους δικηγόρους της και τον σύζυγό της με το «υπέροχο μαλλί» του. Λίγο αργότερα μέσα στη βραδιά η Emilia Perez ζευγάρωσε τα Όσκαρ της, με τη νίκη του El Mal στην κατηγορία του Καλύτερου Τραγουδιού.
Το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ πήγε στο No Other Land, μια ταινία γυρισμένη από Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς δημιουργούς, οι οποίοι, μοιραία, έδωσαν τον πιο πολιτικοποιημένο λόγο της βραδιάς, καλώντας να σταματήσει η εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού. Το επίσης πολιτικό και λίαν συγκινητικό I’m Still Here του Βάλτερ Σάλες πήρε το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας – είναι η πρώτη νίκη της Βραζιλίας στην κατηγορία.
Το Flow, μια από τις καλύτερες ταινίες του 2024 και απαραίτητη προβολή για τους απανταχού γατόφιλους, κέρδισε δικαίως το Όσκαρ Καλύτερου Animation. Αναμενόμενα, το Όσκαρ Μακιγιάζ πήγε στο Substance, καθώς η δουλειά των μακιγιέρ υπήρξε νευραλγική για το απολαυστικά αποκρουστικό κρεσέντο της ταινίας.
Το Wicked έφυγε με δυο Όσκαρ στις αποσκευές του, των Κοστουμιών και της Σκηνογραφίας, και υπόσχεται να επιστρέψει δριμύτερο του χρόνου με το δεύτερο μέρος του. Στα δύο Όσκαρ σταμάτησε και το κοντέρ του Dune: Part 2, που κέρδισε εκείνα του Ήχου και των Οπτικών Εφέ.
Η τελετή ξεκίνησε με τις Αριάνα Γκράντε και Σύνθια Ερίβο να τραγουδούν άσματα από ταινίες που βασίστηκαν στον Μάγο του Οζ, όπως το Wicked, για το οποίο ήταν αμφότερες υποψήφιες, δίχως να κερδίσουν.
Τη σκυτάλη πήρε ο Κόναν Ο’ Μπράιαν, τον οποίο ο εκφωνητής Νικ Όφερμαν σύστησε ως «4 φορές θεατή των Όσκαρ». Δυστυχώς, ο παρουσιαστής έδωσε έναν από τους πιο αμήχανους εισαγωγικούς μονολόγους της πρόσφατης μνήμης. Δεν ήταν απαραίτητα κακά τα αστεία, δοκίμασε αρκετά πράγματα, αλλά το delivery ήταν ελαφρώς off. Είχε τις καυστικές στιγμές του, πάντως , όπως όταν ανέφερε ότι η λέξη «f*ck» στο Anora ακούγεται 479 φορές, λίγες περισσότερες από όσες το είπε ο ατζέντης της Κάρλα Σοφία Γκασκόν. Ομολογουμένως, κατά τη διάρκεια της βραδιάς ζεστάθηκε, προλογίζοντας και ιπποτικά ως καλύτερο παρουσιαστή στην ιστορία των Όσκαρ τον Μπίλι Κρίσταλ. Ο τελευταίος έδωσε το βραβείο Καλύτερης Ταινίας μαζί με την Μεγκ Ράιαν – μια επανένωση του Χάρι και της Σάλι, από τη γλυκύτατη κομεντί του Ρομπ Ράινερ και της Νόρα Έφρον.
Aπό τα highlights της βραδιάς ήταν η αναπάντεχη εμφάνιση του Μικ Τζάγκερ ως παρουσιαστή στο Όσκαρ Τραγουδιού, η παρουσίαση του Μπεν Στίλερ στο Όσκαρ Σκηνογραφίας – αναζητήστε το σχετικό κλιπ, αξίζει- και το αφιέρωμα στον Μποντ, όχι για το ποτ-πουρί τραγουδιών της κινηματογραφικής σειράς από τη Lisa, την (ελαφρώς γατόφωνη) Doja Cat και τη Raye, αλλά για την υπέροχη χορογραφία της Μάργκαρετ Κουόλι πάνω στο αθάνατο θέμα του Τζον Μπάρι.
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ
Anora
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Σον Μπέικερ (Anora)
Α’ ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ
Έιντριεν Μπρόντι (The Brutalist)
Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ
Μάικι Μάντισον (Anora)
Β’ ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ
Κίραν Κάλκιν (A Real Pain)
Β’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ
Ζόι Σαλντάνια (Emilia Perez)
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Anora
ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Conclave
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑ
I’m Still Here
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
The Brutalist
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΝΤΑΖ
Anora
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ
Wicked
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ
Wicked
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΚΙΓΙΑΖ / ΚΟΜΜΩΣΕΙΣ
The Substance
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
The Brutalist
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
El Mal (Emilia Perez)
ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΗΧΟΣ
Dune: Part Two
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ
Dune: Part Two
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ
Flow
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
No Other Land
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
The Only Girl in the Orchestra
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
In the Shadow of the Cypress
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
I’m Not a Robot
