του Γεράσιμου Χ. Χαλιώτη
Από τον Μάρτιο του 2020 ζούμε σε μια κατάσταση συνεχόμενων lockdown, τα οποία αποφασίζονται κυρίως από την Επιτροπή των Λοιμωξιολόγων και επηρεάζουν τις ζωές όλων μας σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Από την αρχή, οι περισσότεροι από εμάς, αποδεχθήκαμε το γεγονός ότι θα χάναμε από τη δουλειά μας, από τις σχέσεις μας με τους φίλους μας και με τους συνεργάτες μας και από πολλά άλλες αγαπημένες μας συνήθειες προκειμένου να προστατεύσουμε τις ζωές τις δικές μας αλλά κυρίως των αγαπημένων μας ανθρώπων, οι οποίοι είναι ηλικιωμένοι ή ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες.
Εντός του πλαισίου αυτού, έκλεισαν από τότε (με εξαίρεση την περίοδο του καλοκαιριού) όλες οι επιχειρήσεις του κλάδου της εστίασης και όσες λειτουργούν ακόμα το κάνουν με τη μέθοδο του delivery ή του take away. Υπήρξα και παραμένω ένθερμος οπαδός του τρόπου αντιμετώπισης από την Κυβέρνηση και ευχαριστημένος με τα έως σήμερα αποτελέσματα.
- Όσον αφορά, όμως, την εστίαση, έχω να υποβάλω ένσταση, την οποία στηρίζω αφενός στο γεγονός ότι οι ουρές και τα πηγαδάκια που δημιουργούνται έξω από τις περισσότερες καφετέριες είναι πραγματικά τεράστιες και πολύ πιο επικίνδυνες (ειδικά όταν πρόκειται για καπνιστές που περιμένουν και δεν φορούν μάσκα προκειμένου να καπνίζουν) από το να λειτουργούσαν κανονικά με αυστηρά μέτρα προφύλαξης και αφετέρου στο ότι στις περιπτώσεις που οι νεότεροι εξ’ ημών επιθυμούν «να τα πουν», συγκεντρώνονται μαζικά σε σπίτια, χωρίς την παραμικρή προφύλαξη και δημιουργούν εστίες εξάπλωσης του COVID-19.
Τελειώνοντας και για να μην παραμείνει απλό παράπονο και εκληφθεί ως γκρίνια, θα ήθελα να υποβάλω την πρότασή μου όχι φυσικά ως ειδικός (που δεν είμαι), αλλά ως σκεπτόμενος πολίτης:
Προτείνω, λοιπόν, το άνοιγμα της εστίασης με όρους και προϋποθέσεις και φυσικά με αυστηρότατα πρόστιμα για τις περιπτώσεις παραβάσεων. Εστιατόρια και καφετέριες χωρίς μουσική και σε ωράριο μέχρι 21.00 ή 22.00 (αναλόγως της ώρας απαγόρευσης της κυκλοφορίας και πάντως μισή ώρα πριν από την ώρα αυτή). Μέγιστος αριθμός τέσσερα (4) άτομα ανά τραπέζι και δύο μέτρα απόσταση. Μάσκες στους εσωτερικούς χώρους ακόμα και για απλή διέλευση, μαχαιροπήρουνα μιας χρήσης σε ατομικές συσκευασίες, απολύμανση μετά από κάθε χρήση στις κοινόχρηστες τουαλέτες και χρήση αντισηπτικού, το οποίο θα πρέπει να παρέχεται στους πελάτες.
Με αυτόν τον τρόπο, θα εκπαιδευθούμε για την επόμενη μέρα, εφόσον όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν θα γυρίσουμε (εύκολα τουλάχιστον) στο παρελθόν της ασύδοτης επαφής αλλά θα προσέχουμε για τυχόν νεότερα φαινόμενα πανδημιών ή ακόμα και για την αποφυγή της εξάπλωσης της εποχικής γρίπης.
Εκτός από αυτό, όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι σημαντικό:
- όλοι μας έχουμε την ανάγκη επικοινωνίας με τους συνανθρώπους μας, με τους φίλους και τους συνεργάτες μας. Κάποιοι από εμάς, δεν έχουν αυτό που λέμε «στενό οικογενειακό περιβάλλον» και ζουν μόνοι.
Αυτοί υποφέρουν περισσότερο.
Τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας είναι σε έξαρση, τα διαζύγια γνωρίζουν περίοδο άνθησης και οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι κάνουν (δυστυχώς ας μου επιτραπεί να σχολιάσω) «χρυσές δουλειές» με τους καταθλιπτικούς ή σχεδόν καταθλιπτικούς που συρρέουν για να λάβουν βοήθεια. Οι γραμμές βοήθειας είναι χρήσιμες αλλά δεν επαρκούν.
Δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την ανθρώπινη επικοινωνία, την επαφή, το χαμόγελο.
Δεν μπορούν να προσφέρουν τη συμπόνοια που οι συνάνθρωποί μας χρειάζονται. Όπως πειθαρχήσαμε, υποδειγματικά, ως λαός μέχρι σήμερα, φρονώ ότι μπορούμε να το πράξουμε και με την εστίαση ανοικτή.
Το να γυρνάμε χωρίς λόγο έξω σε παραλίες, πάρκα, γήπεδα και δρόμους και να κάνουμε πηγαδάκια όρθιοι ή σε παγκάκια δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να δεχθώ ότι δεν είναι περισσότερο επικίνδυνο από την προσέλευση σε οργανωμένες επιχειρήσεις όπου και τα μέτρα θα λαμβάνονται και αυστηροί έλεγχοι θα γίνονται.
{Ο κ. Γεράσιμος Χ. Χαλιώτης είναι δικηγόρος, M.Sc.
