H τελευταία ευκαιρία για την ΛΑΡΚΟ

0

Η ΛΑΡΚΟ είναι μια βιομηχανία παραγωγής και εξόρυξης νικελίου η οποία παράγει προϊόντα σε κόστος πολύ υψηλότερο από την τιμή πώλησης τους στις διεθνείς αλλά και την ελληνική αγορά.

Το πρόβλημα παρέμενε θαμμένο για πολλά χρόνια αφού κάθε Υπουργός Περιβάλλοντος απλώς πετούσε την καυτή πατάτα ΛΑΡΚΟ στον επόμενο.

Σήμερα η ΛΑΡΚΟ χρωστά 360 εκατ. Ευρώ στη ΔΕΗ, 60 εκατ. Ευρώ στους προμηθευτές της και τουλάχιστον 50 εκατ. Ευρώ στις τράπεζες. Επίσης έχει εισπράξει παράνομη κρατική επιδότηση 135 εκατ. Ευρώ και γι’ αυτό καταδικάστηκε ήδη από Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Ο Κωστής Χατζηδάκης αποφάσισε να δώσει μία ακόμη –λέει ότι είναι η τελευταία- ευκαιρία στη ζημιογόνο βιομηχανία, πιάνοντας ωστόσο το πρόβλημα από τη βάση του:  Το λειτουργικό κόστος.

Το σχέδιο είναι απλό γι’ αυτό ίσως πετύχει:

  1. Η ΛΑΡΚΟ μπαίνει σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης.
  2. Το Κράτος θα της χορηγήσει ρευστότητα για να καλύψει τις άμεσες λειτουργικές της ανάγκες.
  3. Ο Ειδικός Διαχειριστής αναλαμβάνει να μειώσει αμέσως το μισθολογικό κόστος που σήμερα -για τους 1.195 εργαζόμενους- ανέρχεται σε 52 εκατομμύρια Ευρώ το χρόνο, ποσό που ξεπερνά το 30% του τζίρου που πραγματοποιεί η βιομηχανία. Η εντολή του Υπουργού προς τον Εκκαθαριστή είναι να μειώσει τις αποδοχές μόνον των υψηλόμισθων και είναι –δυστυχώς- πολλοί οι εργαζόμενοι της ζημιογόνου βιομηχανίας που αμείβονται με ποσά υψηλότερα των 3.000 Ευρώ το μήνα.
  4. Η ΛΑΡΚΟ θα «σπάσει» σε δύο κομμάτια. Το εργοστάσιο της Λάρυμνας θα πουληθεί ξεχωριστά από τα ορυχεία της Καστοριάς και της Εύβοιας για να βρεθούν ευκολότερα και –κυρίως- συντομότερα επενδυτές που θα βάλουν τα λεφτά τους στο μέλλον της βιομηχανίας.
  5. Ειδικά για το εργοστάσιο της Λάρυμνας, θα υπάρξει ειδική διαδικασία διευθέτησης του ιδιοκτησιακού καθεστώτος με το Δημόσιο με παράλληλη «τακτοποίηση» δηλαδή ανάκτηση, των παράνομων κρατικών επιδοτήσεων.

Η άσκηση είναι δύσκολη, το στοίχημα αμφίβολο. Ο λαϊκισμός θα γνωρίσει θριαμβευτικές μέρες από αύριο που θα κατατεθεί στη Βουλή, η νομοθετική ρύθμιση Χατζηδάκη.

Όλοι θα κλαίνε πάνω από τις στάχτες που οι ίδιοι δημιούργησαν χωρίς ωστόσο να προτείνει κάποιος κάτι συγκεκριμένο…