Του Ηλία Καραβόλια
- «Το πιο θλιβερό στη ζωή αυτή τη στιγμή είναι ότι η επιστήμη συγκεντρώνει γνώση πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι η κοινωνία αποκτά σοφία»( Isaak Asimov)
Οι οικονομολόγοι σύμβουλοι επιχειρήσεων ή ακόμη και επενδυτικοί τραπεζίτες και χρηματιστές, γνωρίζουν καλά ( όπως και οι λογιστές) ότι καθώς εξελίσσεται η τεχνολογία, η αγορά ρωτάει τους αλγόριθμους ποιο πολύ από τους ανθρώπους.
Αν και συμβαίνει για όλα τα επαγγέλματα πλέον ως άμεση δράση για την αίσθηση του «αποκτώ δωρεάν συμβουλές» για οτιδήποτε.
Οι πάντες νιώθουν ότι παράχθηκε δωρεάν γνώση οπότε και δεν πρέπει να πληρώσουν.
- Οι επιχειρηματίες πχ. προκειμένου να μην πληρώσουν οικονομικοτεχνική μελέτη σε σύμβουλο και εταιρεία( που τις παρέχουν με βάση γνώσεις, εμπειρία, στάθμιση μεγεθών και μοντέλα προβλέψεων ) επιλέγουν με τα δικά τους στελέχη να ζητάνε φθηνό αλλά «έξυπνο» αυτόματο πλάνο προβλέψεων και σχεδιασμού από τεχνητής νοημοσύνης λογισμικά ή ψηφιακούς βοηθούς.
Και το ζήτημα δεν είναι ακριβώς «αν οι μηχανές αντικαταστήσουν τους ανθρώπους και την εμπειρία τους» αλλά αν οι άνθρωποι – επαγγελματίες μπορούν πλέον να πουλάνε ένα τέτοιο λογισμικό αυτόματο !
- Οι σύμβουλοι – οικονομικοί, λογιστικοί, χρηματιστηριακοί – δεν πουλάνε πλέον συμβουλές, σοφία, εμπειρία και τεχνογνωσία : κάνουν υποδείξεις χειρισμού και παρεμβάσεις πάνω σε αυτόματα λογισμικά υπολογιστικής ή προβλεπτικής ικανότητας.
Ο οικονομολόγος γίνεται χειριστής τεχνολογικών καινοτομιών που παράγουν μέτρηση, ανάλυση κόστους – οφέλους και πρόβλεψη.
Και επιμένω :
- δεν είναι ζήτημα πλήρους υποκατάστασης ανθρώπου από μηχανή.
Ειναι ζήτημα συνδιαμόρφωσης τεχνογνωσίας – τεχνολογίας ώστε να μην γίνει αμφίρροπη και άνιση η μάχη κυριαρχίας της μιας πάνω στην άλλη.
Έχει ξαναγραφτεί ότι τα μοντέλα μηχανικής μάθησης όταν βγουν στο εμπόριο ως λογισμικά πακέτα, κοστίζουν σε μια επιχείρηση φθηνότερα ενδεχομένως και από έναν έμπειρο ικανό σύμβουλο στρατηγικής.
Όμως :
- τα έτοιμα λογισμικά αποτίμησης, αύξησης των πωλήσεων, διαχείρισης δεδομένων για αύξηση παραγωγικότητας κτλ, δεν παράγουν υπεραξία αν δεν ενταχθούν σε μια σχεδιασμένη και σταθμισμένη στρατηγική βάση.
Αν δηλαδή δεν ενσωματωθούν σε γραμμένο από ανθρώπινο χέρι πλάνο παρακολούθησης των εξερχόμενων στατιστικών αποτελεσμάτων.
Στην αγορά δεν μπορεί καμία τεχνητή νοημοσύνη να αντικαταστήσει την ανθρώπινη διορατικότητα, το επιχειρηματικό ένστικτο και κυρίως την εμπειρία από χειρισμό δεδομένων, λειτουργικών προβλημάτων και κρίσεων.
- Δεν μπορεί ο αλγόριθμος να διαπραγματεύεται πχ εμπορικές συμφωνίες – ας μην ξεγελιόμαστε.
Άλλο το μηχανικό αυτόματο υπόδειξης λύσεων ή επιλογών στην αγορά και άλλο το σκανάρισμα προθέσεων και ανταγωνισμού από το ένστικτο και την εμπειρία του επιχειρηματία και των στελεχών του.
Η τεχνοκρατική σύγχρονη κοινωνία στηρίζεται σε έναν διαρκή συντονισμό τεχνογνωσίας και τεχνολογίας.
Στηρίζεται στο ανθρώπινο κεφάλαιο που παρακολουθεί τα πορίσματα του κάθε GPT ή ΑΙ οδηγού αλλά τα μεταθέτει και τα κατευθύνει στην επικράτεια της ανθρώπινης κρίσης, στον ενστικτώδη και πολλές φορές ασυνείδητο κόσμο της ατομικής επιλογής.
Δεν θα ισοπεδώσουμε την οικονομική ή τη επιχειρησιακή θεωρία επειδή οι αόρατοι ρήτορες υποδεικνύουν κινήσεις και επιχειρηματικά βήματα.
Απλά πρέπει να ξέρουμε ότι το δωρεάν και φθηνό έτοιμο πακέτο κατευθύνσεων που αναζητούν όλοι οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες ( για να γλυτώσουν έξοδα σε ανθρώπινο κεφάλαιο ) δεν το εμπιστεύονται εύκολα ούτε οι ίδιοι οι κολοσσοί που παράγουν τέτοια διαχειριστικά πακέτα δεδομένων και προτάσεων !
Γι αυτό και χρυσοπληρώνουν μέχρι και φιλόσοφους της τεχνολογίας ή στρατηγικούς σύμβουλους που εκτός τεχνολογικών δεξιοτήτων κατέχουν το «εκτόπισμα» της αγοράς.
Ο σύμβουλος πρέπει να πουλάει «λογισμική συμβουλευτική» : αυτό είναι η πικρή αλήθεια.
Αλλά και το λογισμικό σχεδιασμού πλάνων μιας επιχείρησης πχ, πρέπει να αφήνει χώρο για την ματιά και την άποψη του οικονομικού συμβούλου.
Αλλιώς δεν θα κάθονταν οι άνθρωποι στα γραφεία να χειρίζονται υπολογιστές. Θα κάθονταν οι υπολογιστές ( ή τα…ρομπότ – βλ φωτό με τον σπουδαίο Alan Touring )
