του Βάιου Κρόκου
Η συμφωνία εξαγοράς της Ευρωπαϊκής Πίστης από την Allianz δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία για όσους βρίσκονται στους κύκλους της ασφαλιστικής αγοράς.
Το κύμα νέων συγχωνεύσεων που ξεκίνησε την τελευταία μέρα του 2020 με το deal Generali – AXA για πολλούς αποτέλεσε θρυαλλίδα σημαντικών εξελίξεων.
Η διαφοροποίηση στη στρατηγική των πολυεθνικών ομίλων (αποεπενδύσεις, στόχευση σε συγκεκριμένες αγορές και κλάδος κ.α) σε συνδυασμό με τις ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν – και ακόμη υπάρχουν – στην εγχώρια αγορά οδήγησαν σε εκ νέου συμφωνίες.
Από τη μια πλευρά, η περίπτωση της Εθνικής Ασφαλιστικής η οποία εξαγοράσθηκε από το CVC (αναμένοντας τις τελικές εγκρίσεις) ήταν μια υπόθεση πολλών ετών, επίπονων διαδικασιών και διαφωνιών.
Υψηλής σημασίας ήταν και η απόκτηση της MetLife από την NN, καθιστώντας, μεταξύ άλλων, τον ολλανδικό όμιλο ιδιαίτερα ενισχυμένο στο κλάδο Ζωής και Υγείας.
Στα αξιοσημείωτα γεγονότα που αναδιαμορφώνουν επίσης τον κλάδο συμπεριλαμβάνεται και η “αναβάθμιση” της Interlife με την είσοδο της στο ΧΑ, όπως και η απόκτηση του Insurancemarket από τον όμιλο της Interamerican.
Την ίδια ώρα, σε αναπτυξιακή τροχιά με σημαντικές κινήσεις για την επόμενη μέρα καταγράφουν εταιρείες όπως η Eurolife FFH, η ERGO, η Groupama, όπως και ελληνικές εταιρείες που διαθέτουν υψηλή φερεγγυότητα και τεχνογνωσία.
Ωστόσο, ο επιχειρηματικός χάρτης της ιδιωτικής ασφάλισης έχει πλέον αλλάξει σημαντικά, καθώς οι 5-6 μεγαλύτερες εταιρείες συγκεντρώνουν πλέον ένα πολύ μεγάλο μερίδιο στη συνολική παραγωγή με ότι αυτό συνεπάγεται στον ανταγωνισμό και τα δίκτυα διαμεσολάβησης.
Ενδεικτικά σύμφωνα με τα στοιχεία του 2020 – λίγο πριν τις τελευταίες μεγάλες συμφωνίες – η Εθνική Ασφαλιστική εμφανίζονταν πρώτη σε παραγωγή ασφαλίστρων με 669 εκατ. ευρώ, η NN Hellas με 470 εκατ, η Eurolife FFH με 445 εκατ., η Interamerican με 391, η MetLife με 285 εκατ.
Περισσότερα στο insuranceworld.gr
