Το παρακάτω άρθρο γράφτηκε και δημοσιεύθηκε στις …αρχές Σεπτεμβρίου του ….2013, τότε που ο μετέπειτα “σκληρός διαπραγματευτής” Υπουργός Οικονομικών, της Πρώτη Φορά Αριστερά κυβέρνησης, κυριολεκτικά πετούσε πάνω στους ώμους των αγανακτισμένων πολιτών, στην πάνω και στην κάτω Πλατεία Συντάγματος.
Προσπαθούσα τότε -το 2013– να προειδοποιήσω τους αναγνώστες της εφημερίδας στην οποία εργαζόμουν, για τα δεινά που επιφυλάσσει ο “αστοιχείωτος” λαϊκισμός του εξαιρετικά προβεβλημένου, φωτογενούς και πειστικού τότε Γιάνη Βαρουφάκη.
Προφανώς απέτυχα στην προσπάθεια μου.
- Ο κ. Βαρουφάκης, το 2015 εξελέγη βουλευτής με περισσότερους από 132.000 σταυρούς προτίμησης (4 φορές περισσότερους από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο) ενώ σήμερα -6 ολόκληρα χρόνια μετά- είναι πρόεδρος μιας ευάριθμης κοινοβουλευτικής ομάδας του ΜΕΡΑ25, με την ψήφο 200.000 και πλέον Ελλήνων.
Αναδημοσιεύω το άρθρο -αρχών Σεπτεμβρίου 2013– για να γίνουν οι αυτονόητες συγκρίσεις με το σήμερα, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να θυμίσω τα λάθη μιας ολόκληρης γενιάς ψηφοφόρων, της εποχής του θυμού και των παραισθήσεων:
{«Δουλοπαροικία Χρέους» χαρακτήρισε την Ελλάδα, ο εξ Εσπερίας –και εκ του ασφαλούς- προφήτης περί των οικονομικών καθηγητής Γ. Βαρουφάκης.
Δεν μας εξήγησε όμως ο κάκιστος μίμος του Ρουμπινί:
Πότε ακριβώς ήταν δουλοπαροικία χρέους η Ελλάδα;
Σήμερα που με τις χειρότερες προϋποθέσεις χρειάζεται μόλις 10 δις Ευρώ το χρόνο, για να εξυπηρετήσει το χρέος της;
Ή μήπως το 2009-2010, όταν κάθε χρόνο έπρεπε να δανειστεί 65 δις Ευρώ μόνο για τοκοχρεολύσια ενώ παρήγαγε –κάθε χρόνο- νέο χρέος της τάξης των 30 δις Ευρώ;
- Τότε, το 2009, ο Γ. Βαρουφάκης έγραφε κείμενα ομιλιών για πολιτικούς αρχηγούς και άρθρα με τη λογική του «λεφτά υπάρχουν».
Μήπως ήταν δουλοπαροικία χρέους τότε η Ελλάδα, όταν ο κ. καθηγητής έκανε κήρυγμα απελπισίας στους «αγανακτισμένους» της πλατείας Συντάγματος προβλέποντας ότι το Ευρώ θα πεθάνει;
- Σήμερα αρθρογραφεί θεωρώντας ότι θα ήταν «αυτοκτονία η έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ» ξεχνώντας τις ανοησίες του περί «τραπεζών ζόμπι» στη ζώνη του Ευρώ.
Σήμερα –ορθότατα- διαπιστώνει ότι αν αποκρατικοποιηθεί ο ΟΣΕ, έστω και με τίμημα 1 Ευρώ είπε, το όφελος για τον ελληνικό λαό θα είναι τεράστιο από τις επενδύσεις που θα πραγματοποιήσει ο επενδυτής που θα θελήσει να αξιοποιήσει το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας και τη στρατηγική της θέση.
Δεν θεωρεί όμως, ο κ. καθηγητής, απαραίτητη την αποκρατικοποίηση του ΟΠΑΠ αφού το Κράτος «θα χάσει τα 600 εκατ. κέρδη» που παράγει ετησίως ο Οργανισμός.
Αγνοεί βεβαίως, ο κ. καθηγητής, ότι το Ελληνικό Δημόσιο είχε μόνο το 34% του ΟΠΑΠ άρα του αντιστοιχούσαν μόνο 34% των κερδών. Σήμερα που ο ΟΠΑΠ ιδιωτικοποιήθηκε το Κράτος θα εισπράττει, μέσω της φορολογίας που στο μεταξύ για πρώτη φορά θεσπίσθηκε, το 30% των κερδών –τα οποία θα παράγει ο νέος εξειδικευμένος ιδιοκτήτης που δεν θα είναι υποχρεωμένος να μοιράζει «χορηγίες» της διαπλοκής- και επιπλέον 10% επί των κερδών των παικτών.
Τι έχασε λοιπόν στην πραγματικότητα το Κράτος από τον ΟΠΑΠ; Μόνον τον κουμπαρά της διαπλοκής που ενδιαφέρει προφανώς τον κ. Βαρουφάκη.
Σήμερα η Ελλάδα προσπαθεί για πρώτη φορά από το 2002, να ισοσκελίσει τον εθνικό της Προϋπολογισμό.
Να μην παράγει άλλο χρέος.
- Το επόμενο βήμα, κύριε καθηγητά, είναι να προσελκύσει η Ελλάδα επενδύσεις για να μεγαλώσει η εθνική περιουσία και το χρέος να μη φαίνεται τόσο μεγάλο.
Αντί να αναζητούμε τρόπους, διαγραφής του χρέους, ως επαίτες που εξυπηρετούν τα σχέδια καταστροφής του ΕΥΡΩ, θα έπρεπε, κύριε καθηγητά, να αναζητούμε νέα επενδυτικά κεφάλαια για να φέρουν το ΑΕΠ της χώρας πάνω από τα 300 δις Ευρώ…}
