Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Τρία ολόκληρα χρόνια, η Ελλάδα περιμένει.
Κάθεται αδρανής, πληγωμένη και καταφρονεμένη, στο περιθώριο των ραγδαίων, των κατακλυσμιαίων, πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων στην Ευρωζώνη, περιμένοντας το μάννα εξ ουρανού και την ανάσταση των νεκρών της πολιτικών φιλοδοξιών.
Η Ελλάδα χάνει χρόνο, περιμένοντας την …κανονικότητα.
Έχασε 8 ολόκληρους μήνες, το 2010, μέχρι να συνειδητοποιήσει η Κυβέρνηση Παπανδρέου ότι «λεφτά δεν υπάρχουν».
————————————————————————————————–
————————————————————————————————–
Κατόπιν έχασε 16 μήνες προσπαθώντας να «ξεγελάσει» τους δανειστές και τις αγορές με επιφανειακές μεταρρυθμίσεις και βαριά φορολογία ώστε «να πληρώσουν οι πλούσιοι» οι οποίοι απλώς μετέφεραν τον πλούτο τους στο εξωτερικό.
Η Ελλάδα έχασε άλλους 8 μήνες, το 2012, πραγματοποιώντας ανούσιες διπλές βουλευτικές εκλογές, με αντι-μνημονιακή ρητορική, οι οποίες κόστισαν στον ελληνικό λαό 8 δις Ευρώ –επιπλέον- φορολογικά μέτρα και μια δραματική νέα εκροή καταθέσεων και πλούτου στο εξωτερικό.
Μετά ήρθε το 2015. Ομιχλώδεις πολιτικές ασυναρτησίες που εκστομίζονταν χωρίς έρμα, χωρίς στόχευση και χωρίς νόημα.
Επικίνδυνοι ερασιτέχνες που ανέλαβαν θέσεις ευθύνης, λέγοντας ασύστολα ψέματα στους πολίτες.
Πέρασαν τρία χρόνια.
Η ανεργία δεν μειώνεται. Η απελπισία διογκώνεται. Η οικονομική καταστροφή επεκτείνεται.
Ο “καρκίνος” της επενδυτικής αδράνειας μολύνει και τα τελευταία –όσα έχουν απομείνει- υγιή κύτταρα παραγωγικής ικανότητας στην οικονομία αλλά και στην κοινωνία.
Ο ελληνικός λαός πληρώνει ακριβά το τίμημα της πολιτικής ασυναρτησίας, του ευδαιμονικού ερασιτεχνισμού και των επικίνδυνης πολιτικής παράκρουσης.
Μοναδική διέξοδος στην οδυνηρή αυτή κρίση είναι η εθνική συνεννόηση, μετά από εκλογές.
Χωρίς άλλες καθυστερήσεις.
