του Δημήτρη Βασιλείου**

Τώρα με τις Ευρωεκλογές, ένα από τα ερωτήματα που προέκυψε είναι αναμφίβολα το “ποια Ευρώπη θέλουμε;”.

Ωστόσο από τα χρόνια του 1ου Μνημονίου, αλλά και ειδικά με το Δημοψήφισμα του ‘15, έχει ανακύψει το ερώτημα “πόσο Ευρωπαίοι είμαστε;”.  Σήμερα θα μου επιτρέψετε να το πάω ακόμη πιο “πίσω”: “πόσο ανεπτυγμένοι θέλουμε να είμαστε;”. Το ερώτημα είναι ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ οικονομικό ΚΑΙ κοινωνικό και σας καλώ να προβληματιστούμε λίγο.

Στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης είναι περίπου κοινός τόπος ότι αν μια χώρα θέλει να “αναπτυχθεί” οικονομικά, υπάρχουν δύο βασικές συνιστώσες:

  • Επενδύσεις και Εξαγωγές.

Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η “Εξωστρέφεια”. Όμως λίγοι συνειδητοποιούν ότι η “εξωστρέφεια” δεν είναι χάπι – και για να κατακτηθεί χρειάζεται ΣΟΒΑΡΕΣ αλλαγές, κατ’ αρχήν στο “επιχειρηματικό” επίπεδο. Περίπου όπως σε μια εταιρία: για να αυξήσει τις εξαγωγές της, ΔΕΝ αρκεί να προσλάβει έναν ικανό Διευθυντή Εξαγωγών. Ούτε για να προσελκύσει επενδύσεις είναι αρκετό να προσλάβει ένα πολύ καλό στέλεχος παρουσιάσεων σε επενδυτές. Δυστυχώς πολλοί το πιστεύουν –όσοι δεν έχουν περάσει ούτε ένα σεμινάριο Διοίκησης Επιχειρήσεων.

Οποιονδήποτε επενδυτή ρωτήσετε για μια εταιρία, θα σας ρωτήσει:

α) ποια είναι η ηγετική ομάδα και

β) αν το προσωπικό είναι ικανό να υλοποιήσει την επένδυση.

Περίπου όπως αν θέλαμε να φτιάξουμε μια ποδοσφαιρική ομάδα που από “μεσαία” θέλουμε να κάνει πρωταθλητισμό: χρειαζόμαστε παίκτες και “πάγκο”.

Όμως επειδή όλα στην κοινωνία είναι συγκοινωνούντα δοχεία, αλλαγές στο επιχειρηματικό επίπεδο σημαίνει αντίστοιχες αλλαγές (σοβαρές) ΚΑΙ στο κοινωνικό επίπεδο, δηλαδή νέα “διαμόρφωση” του πληθυσμού. Αυτό σημαίνει είτε αλλαγές βαθμιαίες, βασισμένες σε ιστορική συνέχεια, είτε σημαντικές, ως αποτέλεσμα κάποιας “εκστρατείας”,  πειθούς, ενημέρωσης και ζυμώσεων. Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να θυμόμαστε ότι μπορεί μια γυναίκα να γεννήσει ένα παιδί ακόμη και σε 7 μήνες αντί για 9, αλλά 9 έγκυες δεν θα μπορέσουν ποτέ να γεννήσουν ένα (κανονικό) παιδί σε 1 μήνα.

Πριν από σχεδόν ένα χρόνο η “Διανέοσις” δημοσίευσε μια έρευνα με τίτλο “Πώς Η Εξωστρέφεια Έσωσε Την Πορτογαλία”.

Η (πράγματι σπουδαία) έρευνα αποτέλεσε και τη βάση Μελέτης μεγάλου φορέα για προτάσεις Προσέλκυσης Επενδύσεων και Εξαγωγές.

  • Όταν ρώτησα αν έχουν λάβει υπ’ όψην τους την διαφορά νοοτροπίας του πληθυσμού των δύο χωρών η απάντηση ήταν “όχι – εμείς δεν είμαστε πολιτικοί” !!

Ήθελα όμως να πω ότι, όπως και στις εταιρίες, η σύνθεση του “προσωπικού” αποτελεί τεχνοκρατική παράμετρο και όχι αφηρημένα κάτι “πολιτικό θέμα”.

Το ερώτημα λοιπόν είναι αν όλο το “προσωπικό”  της εταιρίας “Ελλάδα A.E.” θέλει τα ίδια πράγματα. Η καταφανής απάντηση είναι “Όχι”. Άρα είτε θα πρέπει όσοι θέλουν “δυτικοποίηση” να πείσουμε τους “άλλους” για τα οφέλη και τον αναγκαίο “τοκετό”, είτε να αλλάξουμε όλοι στόχο “προόδου” και να αποφασίσουμε ότι απλά δεν είναι “καλή” ή εφικτή τόση “πρόοδος” – τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας. Πάντως να επιτευχθεί o στόχος των “μεν” χωρίς τους “δε” αποκλείεται.

Η ίδια η περίπτωση της Πορτογαλίας το δείχνει:

  • Η χώρα αυτή δεν έχει την παραμικρή σχέση με την Ελλάδα, εκτός από τον αριθμό του πληθυσμού – και μάλιστα στην πιο σημαντική παράμετρο: την εξωστρέφεια. Όπως φαίνεται και από μια απλή ιστορική ανάγνωση, της Πορτογαλίας της πήρε περίπου 700 χρόνια να γίνει “Πορτογαλία” (πράγμα που θα αναλύσουμε σε επόμενο σημείωμα).

Δεν ξέρω πόσοι θέλουμε να γίνει η Ελλάδα “Πορτογαλία” ή “Γερμανία”. Σίγουρα όχι όλοι. Σε μερικούς αρκεί ένα καλάμι για να ψαρεύουν, αντί να κτίζουν στόλους αλιευτικών. Αν όμως κάποιοι το θέλουμε, και ΔΕΝ θέλουμε να περάσουν 500 χρόνια, έχουμε υποχρέωση να αποδεχθούμε τις δυσκολίες του εγχειρήματος εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης και να πείσουμε πολλούς από όσους δεν το θέλουν, ότι ο στόχος “μας” είναι καλός για όλους. Αλλιώς απλά θα τσακωνόμαστε – πράγμα που κάνουμε με επιτυχία επί πολλούς αιώνες.

 

{ ο Δημήτρης Βασιλείου είναι Επιχειρηματίας Τροφίμων & Γαστροτουρισμού, με πτυχίο Μηχανολόγου Μηχανικού και Μεταπτυχιακού σε Διοίκηση Επιχειρήσεων.
Είναι ιδρυτής της “Authentic Greece”, εταιρίας τροφίμων που αξιοποιεί τα Επώνυμα Τοπικά Τρόφιμα ως εργαλείο Marketing Ξενοδοχείων – και αναπτύσσει το Μοντέλο “ΤΕΤοΠ” με τη συνεργασία της Παν.Ομ.Ξενοδόχων και του Σήματος WeDoLocal}