γράφει ο Δρ. Βλάδος Χάρης*
Ας αποπειραθούμε ένα μικρό τεστ κοινής λογικής.
Πηγαίνεις -ας πούμε- με μια πολύ σοβαρή ασθένεια σε έναν πολύ καλό γιατρό– χειρουργό.
Αυτός αντιλαμβάνεται πόσο βαριά είναι η κατάσταση σου και πόσο βαθιά έχει προχωρήσει η αρρώστια σου.
Η διάγνωση του είναι πλήρης και απολύτως έγκυρη, με βάση τα διεθνή επιστημονικά στάνταρντς.
Σωστά σου είχε πει άλλωστε, προ ετών, να μην ακολουθήσεις την “θεραπευτική του αλμπάνη” την οποία όμως, τελικώς, εσύ δυστυχώς προτίμησες…
Δεν τον άκουσες…
Και το πλήρωσες…
Σου λέει δικαιολογημένα πως χρειάζεσαι άμεσα εγχείριση μπας και καταφέρεις να γλυτώσεις τα χειρότερα που πλησιάζουν, γρήγορα…
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΡΙΣΙΜΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΟΥ…
Σώνεσαι – ΔΕΝ σώνεσαι…
Δεν έχεις χρόνο, καθώς μέρα με την μέρα η υγεία σου κλονίζεται όλο και περισσότερο, σε συνολικούς όρους και με δύσκολα προβλέψιμα αποτελέσματα.
Ας πούμε όμως, πως εσύ δεν μπορείς να εγχειριστείς άμεσα.
ΚΑΤΙ δεν σε αφήνει να το κάνεις….
- Αλλά τον ρωτάς:
– Όταν θα αποφασίσω να κάνω την εγχείριση… όταν… πόσο ακριβώς αίμα θα χάσω; Πόσες μέρες ακριβώς θα έχω πυρετό πάνω από 38; Θα χρειαστεί να παραμείνω 3,5 ή 4 μέρες στο κρεβάτι; Πόσα κιλά και πόσα γραμμάρια θα μπορώ να σηκώνω με το δεξί μου χέρι μετά τις πρώτες 4 μέρες νοσηλείας; Αυτό θα επηρεάσει την λαμπάδα των μαλλιών μου και σε ποιο ποσοστό ακριβώς; Σε πόσες μέρες ακριβώς θα μπορώ να ξαναρχίσω το ψαροντούφεκο;
Τι νομίζεις πως πρέπει να σου απαντήσει ο γιατρός;
Λοιπόν;
*Συντονιστής Βιομηχανικής Πολιτικής του Τομέα Οικονομίας και Ανάπτυξης της ΝΔ
