Μια έκταση πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που καταλαμβάνει ο… Δήμος της Αθήνας διεκδικεί η Μονή Αγίου Βησσαρίωνος στον Δήμο Πύλης Τρικάλων.
Για την ακρίβεια διεκδικεί 53.000 στρέμματα. Το πρόβλημα είναι ότι το τελευταίο διάστημα εκατοντάδες ιδιοκτήτες έχουν… χάσει τον ύπνο τους, αφού κινδυνεύουν να χάσουν ακίνητα, αγροκτήματα και άλλα περιουσιακά στοιχεία, όπως αναφέρει η εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”.
Η Μονή δεν είχε υποβάλει έγκαιρα δήλωση ιδιοκτησίας για τη διεκδικούμενη έκταση και κατέθεσε ένσταση κατά ιδιοκτητών (ιδιωτών και Δημοσίου) τον Οκτώβριο του 2018. Στη συνέχεια εξαιτίας και των μέτρων που ελήφθησαν για την καταπολέμηση της πανδημίας, οι ενδιαφερόμενοι, πληρεξούσιοι δικηγόροι και τεχνικοί σύμβουλοι δεν μπορούσαν να παραστούν στις συνεδριάσεις των Επιτροπών Ενστάσεων, αλλά ήταν υποχρεωμένοι μέχρι την προηγούμενη ημέρα της συνεδρίασης να προσκομίσουν στο Γραφείο Κτηματογράφησης τον φάκελο της υπόθεσής τους. Οι συνεδριάσεις των Επιτροπών Ενστάσεων ολοκληρώθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα, οι περισσότερες ερήμην των ενδιαφερομένων… Όπως εξηγεί μιλώντας στα “ΝΕΑ”, ο δικηγόρος Άρης Μερεντίτης εκτιμάται ότι πάνω από 500 ιδιοκτήτες θίγονται και κινδυνεύουν από την ένσταση της Μονής, ανάμεσά τους και η σύζυγος του πρώην Πρωθυπουργού, Δάφνη Σημίτη.
Το θέμα απέκτησε διαστάσεις τις τελευταίες ημέρες, όταν εκατοντάδες ιδιοκτήτες σπιτιών και οικοπέδων της περιοχής άρχισαν να λαμβάνουν ειδοποιητήρια για την ένσταση που υπέβαλε στο Κτηματολόγιο η Μονή. “Πολλοί ιδιοκτήτες πληροφορήθηκαν το ζήτημα μία ή δύο ημέρες πριν από τη συνεδρίαση της Επιτροπής Ενστάσεων ή ακόμα και την ίδια ημέρα, με συνέπεια να είναι παντελώς αδύνατο να προστατεύσουν τα δικαιώματά τους. Και τώρα μέχρι να βγουν οι αποφάσεις προς το τέλος του χρόνου, κάθονται σε… αναμμένα κάρβουνα” επισημαίνει ο κ. Μερεντίτης. Από την πλευρά του Δήμου Πύλης εξηγούν, έχουν καταθέσει υπόμνημα στο Κτηματολόγιο, μιας και ο δήμος εδώ και χρόνια εκμεταλλεύεται την ξυλεία του δάσους.
Όπως υπογραμμίζει στα “ΝΕΑ”, ο δικηγόρος της Μονής, Δήμος Θανάσουλας η Μονή είναι ιδιοκτήτρια μιας συγκεκριμένης δασικής έκτασης με ισχυρούς και νόμιμους τίτλους από τα χρόνια του Βυζαντίου, που όμως έχουν αναγνωριστεί τόσο από τους Οθωμανούς όσο και από το σύγχρονο ελληνικό κράτος και μάλιστα με τελεσίδικη και αμετάκλητη δικαστική απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου του υπουργείου Γεωργίας το 1929.
