Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν . ΚΩΝΣΤΑ
Η Κυβέρνηση αποφάσισε να βαφτίσει την 20η Αυγούστου 2018 ως «ημέρα απελευθέρωσης της χώρας από τα δεσμά των Μνημονίων».
Όλοι όσοι προειδοποιούσαν ότι οι αγορές «δεν κάνουν πολιτική διαπραγμάτευση» και αξιολογούν τις οικονομίες με διαφορετικά κριτήρια από αυτά που χρησιμοποιούν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και οι διάφοροι …Μοσκοβισί της Ευρωπαϊκής μικροπολιτικής, δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν.
Οι Τράπεζες ανέκαθεν υπήρξαν η Αχίλλειος πτέρνα της Ελληνικής Οικονομίας.
Η κρίση στην Ελλάδα δεν οφείλεται στις Τράπεζες ούτε στον Ιδιωτικό Τομέα της Οικονομίας. Η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω του Δημοσίου, λόγω της αλλοπρόσαλλης πολιτικής των παροχών. Οι Τράπεζες στην Ελλάδα υποχρεώθηκαν να έχουν ως μεγαλύτερο πελάτη τους, το Κράτος. Όταν ο μεγαλύτερος πελάτης των τραπεζών χρεοκόπησε, χρεοκόπησαν και οι τράπεζες.
Όταν η Ελλάδα ξεκίνησε τον κατήφορο που κατέληξε στα Μνημόνια, το σύνολο του Ελληνικού Τραπεζικού Συστήματος άξιζε κάτι περισσότερο από 20 δις Ευρώ. Για να διατηρηθούν αλώβητες οι καταθέσεις των 180 δις Ευρώ δόθηκαν κεφαλαιακές ενισχύσεις στο τραπεζικό σύστημα ύψους 50 δις Ευρώ.
Το 2014 όλες οι τράπεζες στην Ελλάδα άξιζαν 40 δις Ευρώ. Μετά την καταστροφική περίοδο Βαρουφάκη, στο εξάμηνο 2015, οι τράπεζες κατέληξαν να αξίζουν 20 δις Ευρώ και γι’ αυτό ανακεφαλαιοποιήθηκαν για τρίτη φορά. Σήμερα οι ίδιες τράπεζες αξίζουν κάτι λιγότερο από 4 δις Ευρώ και φυσικά εξακολουθούν να είναι ανήμπορες να στηρίξουν την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα που βυθίζεται στον ωκεανό των χρεών λόγω έλλειψης ρευστότητας.
- Πρώτη και βασική αιτία της καταστροφής είναι η εσωστρέφεια της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής.
- Δεύτερη αιτία η «σεισάχθεια» την οποία πίστεψαν εκατομμύρια Έλληνες πολίτες.
- Τρίτη αιτία, η επιμονή της «αριστερής κυβέρνησης» να συντηρήσει ένα καθεστώς δήθεν προστασίας της λαϊκής κατοικίας το οποίο απλώς προστατεύει κάθε λαμόγιο που μπορεί αλλά δεν θέλει να πληρώσει τις υποχρεώσεις του.
Ακόμη και μέχρι χθες, ανώτατοι κυβερνητικοί παράγοντες προσπαθούσαν να πείσουν την Φρανκφούρτη για την ανάγκη παράτασης της ισχύος του καθεστώτος προστασίας της πρώτης κατοικίας με τον «νόμο Κατσέλη» ο οποίος σύμφωνα με τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης αποτελούσε «προϊόν της κρίσης».
Η Ελλάδα καθυστερεί τις μεταρρυθμίσεις, αναβάλλει τις αποκρατικοποιήσεις, συντηρεί τις στρεβλώσεις της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία και προσπαθεί να φέρει την ανάπτυξη μέσω των Επιδομάτων. Τα επιδόματα φουσκώνουν πρόσκαιρα την κατανάλωση και φουσκώνουν πλαστά το ΑΕΠ.
Η στατική οικονομία αναδιανομής της βαριάς φορολογίας δεν οδηγεί πουθενά.
Το Χρηματιστήριο απλώς επιβεβαιώνει την ασθένεια.
