Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Σήμερα συμπληρώνονται 3 χρόνια από την επιβολή των ελέγχων στη ροή κεφαλαίων. Το μήνυμα από την Φρανκφούρτη είναι σαφές: Τα capital control στην Ελλάδα θα διατηρηθούν τουλάχιστον μέχρι το δεύτερο τρίμηνο του 2019.
Με πιο καθαρά λόγια:
- Παρά την ολοκλήρωση του Μνημονίου ΙΙΙ, τον Αύγουστο του 2018, η εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα της Ελλάδα δεν πρόκειται να ανακτηθεί νωρίτερα από τον Απρίλιο-Μάιο του 2019.
Η πρόσφατη γενναία χαλάρωση των κανόνων στην ελεγχόμενη κίνηση των κεφαλαίων απέδειξαν ότι ναι μεν διευκολύνονται περισσότερο οι επιχειρήσεις και οι τράπεζες στη δουλειά τους αλλά το μεγάλο πρόβλημα δεν έχει επιλυθεί:
- Οι καταθέτες δεν επιστρέφουν τις αποταμιεύσεις τους στις τράπεζες. Από τα 40 δις Ευρώ που «χάθηκαν» ελάχιστα έχουν επανεμφανιστεί στους τραπεζικούς λογαριασμούς.
- Οι Ελληνικές τράπεζες εξακολουθούν να εξαρτούν τη ρευστότητά τους από τον πανάκριβο δανεισμό του ELA κατά 11 δις Ευρώ.
Το Ελληνικό country risk παραμένει υψηλό και αποτρεπτικό για διεθνείς συνεργασίες.
Οι προμηθευτές πρώτων υλών του εξωτερικού εξακολουθούν και σήμερα να απαιτούν προκαταβολή ή σχεδόν άμεση πληρωμή με ελάχιστες ημέρες πίστωσης για να παραδώσουν σε ελληνικές επιχειρήσεις. Οι διεθνείς Ασφαλιστικές εταιρείες δεν παρέχουν επαρκή πιστωτική κάλυψη ακόμα και για μεγάλες πασίγνωστες ελληνικές επιχειρήσεις.
Οι πληρωμές προμηθευτών εξωτερικού, μέσω συνεργαζόμενων τραπεζών, έχει βελτιωθεί αλλά ακόμη δεν έχει κανονικοποιηθεί αφού ακόμη και σήμερα σε περιπτώσεις επειγουσών πληρωμών, καθώς απαιτούνται εγκρίσεις από τις αρμόδιες επιτροπές.
Στην Ελλάδα του 2018, ακόμη και μετά την «καθαρή έξοδο από τα Μνημόνια» το πρόβλημα της επαρκούς ρευστότητας είναι κορυφαίο και κυρίαρχο στις προτεραιότητες κάθε επιχείρησης μικρής ή μεγάλης.
- Οι επιχειρήσεις δουλεύουν για το ρευστό όχι για το κέρδος και την ανάπτυξη.
Ακόμη και οι κορυφαίες πολυεθνικές επιχειρήσεις που λειτουργούν στην Ελλάδα διατηρούν μετρητά μόνο για τις λειτουργικές ανάγκες της εβδομάδας ή του μήνα. Τα υπόλοιπα τα μεταφέρουν σε τράπεζες του εξωτερικού, με τις ανάλογες συνέπειες κόστους και διαχειριστικών επιβαρύνσεων.
Για να μπορούν να βγουν οι τράπεζες στη διατραπεζική αγορά ώστε να δανειστούν με λογικά επιτόκια πρέπει πρώτα να διατηρηθεί το waiver από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δηλαδή η κατ’ εξαίρεση αποδοχή των ελληνικών ομολόγων, ως εγγύηση στις πράξεις κύριας αναχρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών αλλά και να υπάρξει συμμετοχή των ελληνικών ομολόγων έστω και στην τελευταία φάση του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης δηλαδή στη φάση της αποεπένδυσης του QE.
Σε μια χώρα που το Κράτος εισπράττει έως και το 70% του παραγόμενου πλούτου και επιπλέον δεν επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, ουδείς μπορεί να ελπίζει σε πραγματικές επενδύσεις.
Σε μια χώρα που οι γραφειοκράτες επιμένουν να φορολογούν την παραγωγή και όχι την κερδοφορία, την περιουσία και όχι το παραγόμενο αποτέλεσμα, ορθολογικοί επιχειρηματίες δεν πρόκειται να ενσκήψουν.
Ουδείς προφανώς είναι πρόθυμος να φέρει λεφτά στην Ελλάδα και να τα εγκλωβίσει σε μια οικονομία με αυθαίρετη δημόσια διοίκηση, απελπιστικά αργή και αναποτελεσματική Δικαιοσύνη και ανάπηρο τραπεζικό σύστημα.
Όσο υπάρχουν capital control στην πραγματική οικονομία, η Ελλάδα θα μοιάζει με έρημο που θα ονειρεύεται μια καταιγίδα για να ξεδιψάσει…
