γράφει ο Τάσος Ροζολής

Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις μετά από δέκα και πλέον έτη εξοπλιστικής απραγίας, έχουν φτάσει όσον αφορά τα οπλικά τους συστήματα, σε κρίσιμο σημείο διαθεσιμότητας αυτών, ενώ εξίσου αναγκαία είναι η απόκτηση νέων οπλικών συστημάτων.

Κρίνονται λοιπόν ιδιαίτερα θετικές οι κυβερνητικές ανακοινώσεις και αποφάσεις, για προώθηση σημαντικών εξοπλιστικών προγραμμάτων, τα οποία αφενός θα ενισχύσουν τις Ένοπλες Δυνάμεις, αφετέρου και με την κατάλληλη στρατηγική, θα δημιουργήσουν τις αναγκαίες συνθήκες ανάπτυξης της Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας (ΕΑΒΙ).

Ο Σύνδεσμος Ελλήνων Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού (ΣΕΚΠΥ), εκπροσωπώντας την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία  τονίζει την εθνική αναγκαιότητα να συμμετέχει ουσιαστικά σε όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα η Εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία.

Η συμμετοχή αυτή, θα έχει πολλαπλά οφέλη και για την Άμυνα και για την Οικονομία, καθώς θα διασφαλίσει απρόσκοπτη υποστήριξη στα οπλικά συστήματα των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά και θα στηρίξει τις Ελληνικές επιχειρήσεις και τις θέσεις εργασίας σε αυτές συμβάλλοντας ουσιαστικά στην ανάπτυξη της Εθνικής Οικονομίας.

• Για να συμβούν βέβαια τα παραπάνω θα πρέπει η αξία των «επιστροφών» στην Εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία, να είναι ουσιαστική και όχι μικρότερη του 30% της αξίας των εξοπλιστικών.

Η δημιουργία δε Κρατικής δομής (Υφυπουργείο ή Γενική Γραμματεία), αποκλειστικά υπεύθυνης για την Εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία, αποτελεί απαραίτητη κίνηση στρατηγικής σημασίας,  για την υλοποίηση των παραπάνω. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι χώρες με ισχυρή Αμυντική Βιομηχανία έχουν αντίστοιχες δομές.

• Θα θέλαμε να επισημάνουμε, ότι όσα προτείνουμε δεν αντιβαίνουν την Ευρωπαϊκή Οδηγία περί αμυντικών προμηθειών. Aντιθέτως αποτελούν πάγιες διαδικασίες των υπολοίπων χωρών της ΕΕ οι οποίες επιτυγχάνουν βιομηχανικές επιστροφές για την βιομηχανία τους πολύ μεγαλύτερες του 30%

Εξάλλου το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλιστικού προϋπολογισμού (άνω του 80%), θα διατεθεί μέσω διαδικασιών οι οποίες εξαιρούνται της οδηγίας όπως πχ οι διακρατικές συμφωνίες.

Οι κυριότεροι τρόποι υλοποίησης των βιομηχανικών επιστροφών είναι δύο:

1. Μέσω της συμμετοχής των Ελληνικών αμυντικών εταιρειών στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα των μεγάλων κατασκευαστών (και όχι μόνο για την Ελληνική αγορά, κάτι που αποδείχθηκε χωρίς οικονομικό νόημα για τις ελληνικές εταιρείες)
2. Μέσω της ανάληψης από την ΕΑΒΙ, εν όλω ή εν μέρει, της υποστήριξης των οπλικών συστημάτων των Ένοπλων Δυνάμεων. Δεδομένης της μεγάλης επιχειρησιακής ζωής τους (30 -40 έτη), το κόστος της διατήρησης σε λειτουργία ενός κύριου οπλικού συστήματος ( άρματα, αεροσκάφη, πλοία κλπ) είναι κατά μέσο όρο δύο με τρεις φορές μεγαλύτερο του αρχικού κόστους προμήθειας. Η ανάληψη δε εγχωρίως της εν συνεχεία υποστήριξης, άπτεται και της Εθνικής Ασφάλειας της Χώρας, εξασφαλίζοντας την «Ασφάλεια Εφοδιασμού» των οπλικών συστημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων όπως αυτή που πρόσφατα ζήσαμε.

H συμμετοχή της ΕΑΒΙ σε καμία περίπτωση δεν ανεβάζει το κόστος της προμήθειας. Aντίθετα, ενώ δημιουργεί πρόσθετη αξία επιτυγχάνει ταυτόχρονα εξοικονόμηση πόρων.

1. Η Ελλάδα του 2020, έχει σημαντικά χαμηλότερο κόστος στο υποκατασκευαστικό έργο σε σχέση με τις χώρες που προμηθευόμαστε οπλικά συστήματα  ( ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία, Ισραήλ).
2. Η ανάληψη από Ελληνικές εταιρείες της εν συνεχεία υποστήριξης των οπλικών συστημάτων θα είναι πολύ οικονομικότερη από το να γίνεται μέσω ξένων εταιρειών.

Η τυχόν δε συμμετοχή στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα των προμηθευτών θα οδηγήσει προοδευτικά και σε εξαγωγές Ελληνικών αμυντικών συστημάτων, οι οποίες φυσικά μεταφράζονται σε έσοδα για όλη τη χώρα και στήριξη της οικονομίας της. 

Παράδειγμα  

• Σε ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα ύψους 10 – 15 δισεκατομμυρίων € ,
• Βιομηχανικές επιστροφές το 30% δηλ. 3 – 4.5 δισ. Ευρώ
• Θα επιστρέψουν στην Ελλάδα σε μορφή έργου και επενδύσεων υψηλής τεχνολογίας (Αεροδιαστημική, Ναυπηγική, Drones, Δορυφορικά, Οπτικά, Ηλεκτρονικά, Οχήματα κλπ) κονδύλια τα οποία εκτός των άλλων θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον καταλύτη για  την εξυγίανση – ιδιωτικοποίηση – επανεκκίνηση της «προβληματικής» αλλά Εθνικά απαραίτητης μεγάλης Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ,ΕΑΣ, Ναυπηγεία), ενώ θα έδιναν τη δυνατότητα να αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό και η ιδιωτική Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία.

Μόνο έτσι η Χώρα μας θα μπορέσει να διατηρήσει επαφή με τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις, από τη στιγμή που δεν διαθέτουμε αντίστοιχα εξελιγμένη βιομηχανία πολιτικού τύπου (αεροδιαστημική, κλπ), δίνοντας επιπλέον την ευκαιρία να επιστρέψουν στην Πατρίδα οι Έλληνες επιστήμονες (Brain Gain), να αυξηθούν οι ξένες επενδύσεις και να μειωθούν οι εισαγωγές, αυξάνοντας ταυτόχρονα τις εξαγωγές.

Με αυτό τον τρόπο η Ελληνική κοινωνία θα αντιληφθεί ότι οι αμυντικές δαπάνες μπορούν να αποτελέσουν πηγή επενδύσεων και ανάπτυξης και όχι εστία κακοδιαχείρισης και σπατάλης.

Καταλήγοντας, η ουσιαστική συμμετοχή της ΕΑΒΙ στα εξοπλιστικά προγράμματα, είναι στρατηγικός στόχος Εθνικής σημασίας, γιατί επιφέρει πολλαπλά οφέλη τόσο στις Ένοπλες Δυνάμεις και την Εθνική Ασφάλεια, όσο και στην Οικονομία την Ανάπτυξη και την Απασχόληση.

• {Ο κ. Τάσος Ροζολής διαθέτει 25 χρόνια εμπειρίας στον Τομέα της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας, στον τομέα Αμυντικών Προμηθειών, στα Αντισταθμιστικά Οφέλη στο Consulting κλπ.  Λόγω και της συμμετοχής του στον ΣΕΚΠΥ (Σύνδεσμος Ελλήνων Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού στον οποίο είναι Πρόεδρος από το 2012) γνωρίζει σε βάθος τα θέματα της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας}